Πως οι ανοησίες της δεξιάς περί «δυο άκρων» ξέπλυναν πανευρωπαϊκά τους νεοναζί

Πριν 10 χρόνια όμως η ευρωπαϊκή Δεξιά πανηγύριζε επειδή το Ευρωκοινοβούλιο αποφάσισε να εξομοιώσει τα καθεστώτα του πρώην υπαρκτού σοσιαλισμού με τον Χίτλερ. Μόνοι τους έβγαλαν τα μάτια τους λοιπόν, οι υπόλοιποι τι φταίμε βέβαια.

Παρακινούμενοι καταρχήν από τα δεξιά κόμματα της ανατολικής Ευρώπης (που σήμερα πια έχουν μετατραπεί σε ακροδεξιά πχ Πολωνία, Ουγγαρία) οι Ευρωβουλευτές του EPP κατέθεσαν το 2009 ψήφισμα στο Ευρωκοινοβούλιο σύμφωνα με το οποίο ζητείται «Η αναγνώριση του κομμουνισμού, του ναζισμού και του φασισμού σαν μια κοινή κληρονομιά». Στη λογική της καταδίκης «των ολοκληρωτισμών και των εγκλημάτων τους».

Σε μια από πιο μαύρες ημέρες της ιστορίας του το Ευρωκοινοβούλιο ενέκρινε το εν λόγω ψήφισμα, στις 2 Απριλίου του 2009, με ψήφους 533 υπέρ, 44 κατά και 33 αποχές. Δηλαδή μόνον οι Ευρωβουλευτές της αριστεράς και ελάχιστοι σοσιαλιστές τόλμησαν να εναντιωθούν στην επιχείρηση ηθικής τρομοκράτησης που είχε στηθεί. Όλοι οι Πράσινοι τάχθηκαν υπέρ του ψηφίσματος…

Πριν αλλά και μετά από το ψήφισμα διοργανώθηκαν σχετικά διεθνή συνέδρια από τα ανατολικοευρωπαϊκά δεξιά κόμματα, ακόμη και ένα εκπαιδευτικό (χρηματοδοτούμενο!!!!) πρόγραμμα από την Πολωνική Προεδρία της ΕΕ το 2011.  Ενώ είχε προηγηθεί απόφαση του Συμβουλίου της Ευρώπης το 2006 η οποία καταδίκαζε τα εγκλήματα «των ολοκληρωτικών κομμουνιστικών καθεστώτων» και ακολούθησε η διακήρυξη του ΟΑΣΕ στο Βίλνιους το καλοκαίρι του 2009 στην ίδια γραμμή με το ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου.

Η εκδήλωση της Εσθονικής κυβέρνησης το 2017 στην οποία αρνήθηκε να παραστεί ο Σταύρος Κοντονής ως εκπρόσωπος της ελληνικής κυβέρνησης ήταν ακριβώς στο πλαίσιο δράσεων εκείνου του ψηφίσματος. Τόσα χρόνια μετά θα μου πείτε; Αυτό είναι το κακό με τις θεσμικές αποφάσεις, δεν είναι μιας χρήσεως. Σε ακολουθούν και μερικές φορές σε στοιχειώνουν.

Η προπαγάνδα περί των «δυο άκρων» θέριεψε μετά το … φοβερό κατόρθωμα της ευρωπαϊκής δεξιάς να ταυτίσει τα καθεστώτα του πρώην υπαρκτού σοσιαλισμού με τον ναζισμό. Οι εμπνευστές του σχεδίου ξεκάθαρα ήλπιζαν ότι με το απλοϊκό σχήμα των «δυο άκρων» θα χτυπήσουν την ιστορική Αριστερά (και όχι μόνον τα ΚΚ) και θα εμποδίσουν κάθε έστω και μακροπρόθεσμη ανασυγκρότηση της.

Έγινε όμως ακριβώς το αντίθετο. Η ιστορική Αριστερά καθόλου δεν επηρεάστηκε από τα περί άκρων, τα σημερινά ποσοστά της πανευρωπαϊκά είναι σαφώς μεγαλύτερα από ότι το 2009. Αλλά από όλη την γελοία «ακρολογία» επωφελήθηκε η ακροδεξιά, ακόμη και οι ανοιχτά νεοναζιστικές εκδοχές της. Στελέχη του γερμανικού AfD ζητούν να επανεξεταστεί η ιστορία και «να αποκατασταθεί η τιμή του γερμανού στρατιώτη». Η σβάστικα έχει γίνει το αγαπημένο σύμβολο των απανταχού ρατσιστικών και ξενοφοβικών απόψεων. Με δυο λόγια: ακροδεξιοί πάντα υπήρχαν, αλλά τουλάχιστον ντρέπονταν. Με τη θεωρία των «δυο άκρων» αποθρασύνθηκαν, βρήκαν νομιμοποίηση. Βρε ανόητοι και κοντόφθαλμοι συντηρητικοί πολιτικοί, τους κάνατε περήφανους τους ακροδεξιούς όταν τους ταυτίσατε με τον πρώην υπαρκτό. Εκεί που ήταν οπαδοί ενός παράφρονα δολοφόνου, τους κάνατε «κομμάτι της κοινής κληρονομιάς της Ευρώπης».

Το πιο τραγικό είναι ότι η ανοησία για τα «δυο άκρα» συνεχίζεται και σήμερα, με τη θεωρία του «δεξιού λαϊκισμού» και «αριστερού λαϊκισμού». Δεξιός λαϊκισμός τα φασισταριά του Σαλβίνι και της ΛεΠεν! Μωραίνει κύριος ον βούλεται απωλέσαι…

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr