Πολλάκις και κατ’ επανάληψη φάουλ

Διαπιστωμένα, το κυβερνητικό σχήμα και οι βουλευτές του αποφεύγουν τους χαρακτηρισμούς, δεν κομπορρημονούν, δεν αυτοθαυμάζονται, μονάχα παραθέτουν επιχειρήματα και στοιχεία, άλλοτε στέρεα κι άλλοτε αδύναμα. Αυτός είναι ο τρόπος και κυρίως αυτός είναι ο τόνος που δίνει κι ο ίδιος ο πρωθυπουργός. Μέτρο, αιτιολογήσεις, σεβασμός στην εθιμοτυπία και τους κανόνες. Εν ολίγοις είναι σαφές ότι ποτέ ο Τσίπρας δεν θα σχολίαζε δημόσια την ψήφιση ενός άρθρου του συντάγματος, στα πλαίσια μιας δύσκολης αναθεώρησης, με την έκφραση «Ξύδι, και καλή χώνεψη τώρα». Διότι αυτή η έκφραση είναι ο προθάλαμος που οδηγεί σε αγοραίους σχολιασμούς σαν αυτόν του δημοσιογράφου Καψή: «πληροφορίες λένε ότι την ήπιε ο ΣΥΡΙΖΑ στο άρθρο για την θρησκευτική ουδετερότητα…».
Ο υφυπουργός Π. Πολάκης λοιπόν, που έγραψε για ξύδια και συνηθίζει να «κράζει», περιφρονεί το μέτρο που διασφαλίζει την ορθότητα μιας πράξης. Το γεγονός ότι ανήκει σε άλλον αξιακό πλανήτη από αυτόν του οποιουδήποτε Καψή, δεν σημαίνει αλλάζουν κι οι φράσεις. Οι λέξεις έχουν την ίδια ισχύ σε όλους μας.

Είναι γεγονός ότι ο καθαρός και τίμιος άνθρωπος είναι άφοβος και άτρωτος. Κι ο υφυπουργός έτσι το ζει και καλά κάνει. Έχει χωθεί στο πιο βαθύ λαγούμι, αυτό της υγείας, για να βγάλει όλα τα ποντίκια έξω. Όμως αυτό δεν σημαίνει το έργο είναι αποκλειστικά δικό του. Ανήκει σε ένα υπουργείο, σε μία αριστερή κυβέρνηση. Ό,τι κάνουν τα στελέχη της παρούσας κυβέρνησης σίγουρα τους κομίζει χαρά. Όμως άλλο χαρά κι άλλο ταΐζω τον ναρκισσισμό μου. Κι ο κ. Πολάκης συχνά ταΐζει τον ναρκισσισμό του μέσα από ένα δημόσιο τρόπο που δεν κολακεύει την κυβέρνηση. Σε συνέντευξή του ο ίδιος ο πρωθυπουργός, που έχει εκτίμηση και φιλία στον υφυπουργό, αναγκάστηκε να διαχωρίσει τη θέση του λέγοντας δεν είναι αυτός το τρόπος μου. Μα δεν είναι ούτε της αριστεράς που ποτέ της δεν μπέρδεψε τον σεβασμό στους κανόνες με την ανδρεία, την ανδρεία με εγωκεντρικές αντιδράσεις.

Υπάρχουν πολλοί που δυσφορούν και ρωτούν. Γιατί ο κ. Πολάκης νιώθει την ανάγκη να απαντά και να σχολιάζει με λαϊκισμό σε ό,τι πετάει κι ό,τι κολυμπάει; Γιατί δεν γυρίζει έστω μια φορά πλευρό, απαξιώνοντας; Γιατί επιθυμεί να καμαρώσει ακόμα και για το τσιγάρο που κάπνισε σε μια συνάντηση εργασίας αντί να πει κι αυτός ένα mea culpa; Γιατί βιάζεται να ορμήξει με το πληκτρολόγιο του πάνω στα κρεμμύδια των social media, όπου με μπερδεμένες λέξεις, ανταριασμένες σαν το θυμικό του, θα γράψει την ατάκα του; Γιατί πρέπει να σχολιάζει δημόσια για όλα, ακόμα και τη σύζυγο του Τσοχατζόπουλου; Ως γιατρός, χειρουργός και ψαροντουφεκάς, σημαίνει ότι έχει αυτοέλεγχο, μέτρο και ψυχραιμία. Αυτές οι αρετές, είναι χρήσιμες σε μια αριστερή κυβέρνηση. Γιατί τις αφήνει στην άκρη; Γνώμη μου είναι ότι αυτό συμβαίνει επειδή δεν είναι αμερόληπτος με τη δημόσια εικόνα του. Πιστεύουν ότι έχει μια “υπεραξία” σε σχέση με άλλα μέλη της κυβέρνησης.

Οφείλει η μοναδικότητα του καθενός να συγγενεύει με τη μοναδικότητα των ομοϊδεατών του. Κι όλοι αυτοί οι ομοϊδεάτες, ως συλλογικότητα, να συγκροτούν έναν κοινό χαρακτήρα συμπεριφοράς και τρόπο έκφρασης.  Εξ άλλου σε όλα τα παιχνίδια υπάρχουν κανόνες. Αν δεν μας αρέσουν δεν συμμετέχουμε στο παιχνίδι. Αλλιώς τους σεβόμαστε μέχρι κεραίας, μπαίνουμε στον αγωνιστικό χώρο και με βάσει αυτούς τους κανόνες δίνουμε τον αγώνα με όλη μας την ψυχή. Το αυτό ισχύει στην πολιτική και την επικοινωνία.

Ας προσπαθήσει λοιπόν ο υφυπουργός, να στερηθεί την απόλαυση που λαμβάνει από το είδος σχολιασμών που κάνει. Ήδη παίρνει μεγάλη ικανοποίηση από το επιτυχημένο έργο του υπουργείου, στο χώρο της υγείας.

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr