Το πολιτικό σύστημα μπροστά σε κρίσιμο τεστ σοβαρότητας

Καλώς ή κακώς, σε αυτό το τεστ αληθινά διαγωνιζόμενοι είναι μόνον δυο, ο Αλέξης Τσίπρας και ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Γιατί την εξωτερική πολιτική καθορίζει πρωταρχικά ο Πρωθυπουργός και αξιολογείται για τις θέσεις του επ αυτής και ο υποψήφιος Πρωθυπουργός. Αν μάλιστα μιλάμε για τον διεθνή παράγοντα, από το Βερολίνο και την Ουάσιγκτον μέχρι τη Μόσχα, δεν είναι ρεαλιστικό να περιμένουμε να παρακολουθούν στενά τους επικεφαλής των άλλων κομμάτων. Η διεθνής πολιτική ασκείται πάνω σε αδρές γραμμές, με φαινομενική αμφισημία αλλά και με εσωτερική σκληροπυρηνική σαφήνεια.

Το ερώτημα που τίθεται σε αυτό τον έλεγχο σοβαρότητας είναι απλό και σαφές: Πως συμπεριφερόμαστε όταν η γειτονική ΠΓΔΜ βρίσκεται μέσα σε μια έντονη πόλωση και μπροστά στον κίνδυνο διχαστικών εκλογών ή και καταστάσεων εκτός ελέγχου;

Οι αντιδράσεις της ελληνικής αξιωματικής αντιπολίτευσης στο δημοψήφισμα που προηγήθηκε στην ΠΓΔΜ (τις οποίες σε ένα τόσο σοβαρό ζήτημα χρεώνεται αποκλειστκά ο Κυριάκος Μητσοτάκης), ήταν απολύτως απορριπτέες στον έλεγχο. Ξεκάθαρα κάτω από τη βάση. Χειροκροτήματα για την “επιτυχία” του VMRO να αθροίσει την αποχή του με τους πεθαμένους και τους μετανάστες που δεν ψήφισαν, δηλώσεις ότι η συμφωνία είναι νεκρή και άρα η ΠΓΔΜ πρέπει να πάει σε εκλογές.

Έχει προσέξει κάποιος στο επιτελείο της ΝΔ ότι το VMRO μέχρι στιγμής τουλάχιστον δεν πάει σε εκλογές; Ζητάει υπηρεσιακή κυβέρνηση, να περάσουν κάποιοι μήνες, στήνει σκηνικό που μπορεί να οδηγήσει και σε αποχή του και αμφισβήτηση των εκλογών. Το τι φωτιά θα μπορούσε να ανάψει κάτι τέτοιο στην γειτονική χώρα είναι προφανές, φωτιά που θα ξεφύγει από τα κομματικά όρια και θα εμπλέξει άμεσα τις αντιθέσεις των εθνικών κοινοτήτων εκεί.

Κανένας δεν μπορεί να προβλέψει ακόμη ούτε το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας στη Βουλή των Σκοπίων ούτε τις μετέπειτα εξελίξεις. Αλλά η εικόνα που οφείλει να εκπέμπει το πολιτικό σύστημα της γειτονικής Ελλάδας δεν είναι το να ρίχνει λάδι στη φωτιά.

Η στάση του Αλέξη Τσίπρα είναι απολύτως θεσμική. Έχει υπογράψει την συμφωνία, υποστηρίζει την εφαρμογή της γιατί εξυπηρετεί την σταθερότητα στην περιοχή και τα ελληνικά συμφέροντα αλλά δεν παρεμβαίνει στον εσωτερικό πολιτικό διάλογο στη γειτονική χώρα. Δεν συμπεριφέρεται σαν σύμμαχος του Ζαεφ και αντίπαλος του VMRO, δεν είναι δική μας δουλειά αυτά.

Η ΝΔ πρέπει άμεσα να επιστρέψει σε μια ανάλογη σοβαρότητα. Αν πράγματι διαφωνεί με τη συμφωνία των Πρεσπών (παρά τα ταχυδρομικά περιστέρια που στέλνει στον Ζάεφ και αλλού και διαβεβαιώνουν ότι ψιλοσυμφωνεί) θα το εκφράσει στην ελληνική Βουλή. Το να ελπίζει φανερά να αποφύγει το εσωκομματικό της πρόβλημα με το να βυθιστεί η ΠΓΔΜ στο χάος, την εκθέτει και ως αξιωματική αντιπολίτευση εκθέτει και την χώρα. 

Γιατί δεν θέλουμε ως Ελλάδα να βυθιστεί η ΠΓΔΜ στο χάος, πόσο μυαλό θέλει αυτό πιά; 

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr