Το Politico σχολιάζει για μια ακόμη φορά καυστικά την αδυναμία που έχουν επιδείξει ως τώρα οι θεσμοί του Ευρωκοινοβουλίου στην αντιμετώπιση των κακώς κειμένων, χαρακτηρίζοντας το Qatargate ως ένα σκάνδαλο «που όλοι έβλεπαν να έρχεται».
«Οι ισχυρισμοί για διαφθορά και ξέπλυμα βρώμικου χρήματος οδήγησαν μια αντιπρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, την Εύα Καϊλή, στη φυλακή και έφεραν σε αμηχανία το μόνο άμεσα εκλεγμένο θεσμικό όργανο της Ευρωπαϊκής Ένωσης με σφραγισμένα γραφεία και βαλίτσες γεμάτες μετρητά», γράφει χαρακτηριστικά το Politico, εξηγώντας ότι ήταν το αποτέλεσμα των χαλαρών κανόνων που επικρατούν εδώ και χρόνια στην Ευρωβουλή.
«Εάν ”το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δέχεται επίθεση”, όπως το είπε η Πρόεδρος Ρομπέρτα Μέτσολα τη Δευτέρα, αυτό είναι τουλάχιστον εν μέρει το αποτέλεσμα σκληρής αντίστασης σε οποιαδήποτε προσπάθεια να κλείσουν οι πύλες», τονίζει το Politico.
Και συνεχίζει: «Οι ευρωβουλευτές λαμβάνουν ακαθάριστο μισθό περίπου 9.400 ευρώ το μήνα, αλλά τους επιτρέπεται επίσης να κατέχουν δεύτερη (και τρίτη και τέταρτη και …) θέση εργασίας. Και περίπου το ένα τέταρτο των ευρωβουλευτών κάνει ακριβώς αυτό, σύμφωνα με ανάλυση της ΕΕ του 2021 της Διεθνούς Διαφάνειας. Ένας βουλευτήςέχει 20 δραστηριότητες , κερδίζοντας τουλάχιστον 360.000 ευρώ το χρόνο (και ίσως το διπλάσιο), σύμφωνα με τις οικονομικές του δηλώσεις.
Αυτό, σημείωσε η Διεθνής Διαφάνεια, ανοίγει την πόρτα σε κάθε είδους σύγκρουση συμφερόντων. Για παράδειγμα μια Φινλανδή σοσιαλίστρια «η οποία κατέχει θέση στα διοικητικά συμβούλια δύο ενεργειακών εταιρειών στη χώρα καταγωγής της ενώ υπηρετούσε ως μέλος της Επιτροπής Βιομηχανίας, Έρευνας και Ενέργειας».
Πέρα από τους μισθούς τους, οι ευρωβουλευτές λαμβάνουν μηνιαίο επίδομα ταξιδιού 4.700 ευρώ και «επίδομα γενικών δαπανών» 4.800 ευρώ. Αυτό προορίζεται να δαπανηθεί σε ενέργειες όπως η ενοικίαση γραφείων, οι συνδέσεις στο Διαδίκτυο και η οργάνωση συναντήσεων — αλλά κανείς δεν ξέρει αν όντως λειτουργεί έτσι. Τον Οκτώβριο, η ηγεσία του Κοινοβουλίου ψήφισε να μην απαιτείται πλέον από τους ευρωβουλευτές να παρέχουν αποδείξεις για τα χρήματα που ξόδεψαν. «Δεν πρόκειται για χαλάρωση των κανόνων, αλλά για βελτίωση της διαφάνειας και της λογοδοσίας», είπε εκπρόσωπος του κοινοβουλίου στο Politico .
Οι ευρωβουλευτές αντιστάθηκαν επίσης στις εκκλήσεις να αναφέρουν όλες τις συναντήσεις τους με εξωτερικούς λομπίστες. Απαιτείται μόνο για τους επικεφαλής των επιτροπών και τους εισηγητές — και αυτές οι απαιτήσεις έχουν ασυνεπή ποσοστά συμμόρφωσης, συμπληρώνει το Politico.
«Το σύστημα απλά δεν λειτουργεί», δήλωσε ο Vitor Teixeira, ανώτερος υπεύθυνος πολιτικής στη Transparency International EU. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα, είπε, όταν πρόκειται για τη σύλληψη και μετά την τιμωρία όσων παραβιάζουν τους κανόνες.
