Ποιος θα διώξει την καταχνιά; Αυτός που θα κάνει το θαύμα.

Το συνέδριο των Ρεπουμπλικνών ξεκίνησε μόλις λίγες μέρες αφότου έληξε το συνέδριο των Δημοκρατικών. Το τηλεοπτικό φορμάτ και των δυο συνεδρίων ήταν παρόμοιο, αποκύημα της νέας ψηφιακής κανονικότητας που αντικατέστησε τα «αναλογικά» συνέδρια και τα πλήθη, τα σημαιάκια και τα πλακάτ με σκάιπ, ζουμ και βιντεοκλήσεις. Το ύφος, από την άλλη, ο τόνος και το αφήγημα που εξέπεμψαν  τα δύο συνέδρια ήταν η νύχτα με τη μέρα. Στην κυριολεξία. Ο δημοκρατικός υποψήφιος Τζο Μπάιντεν έλαβε και επισήμως το χρίσμα, υποσχόμενος να οδηγήσει  την Αμερική έξω από το σκότος που την έριξε ο Ντόναλντ Τραμπ. Το συνέδριο ήταν πολύχρωμο και στόχευε στο χτίσιμο του προφίλ του Μπάιντεν, με στόχο την αντιδιαστολή με τον χαρακτήρα του Τραμπ. Ο Μπάιντεν γεννήθηκε σε οικογένεια της μεσαίας τάξης και έκανε την ιδιαίτερη πατρίδα του απείρως υπερήφανη που τον γέννησε και τον ανάθρεψε. Οι διηγήσεις των ομιλητών σκιαγράφησαν έναν Μπάιντεν με μια καρδιά που χωρά τους πάντες, έναν πατέρα και πολιτικό στοργικό, που πέρασε πολλά και ξέρει να στέκεται στο πλευρό και του τελευταίου πολίτη, στα δύσκολα.  Τόσο πετυχημένες ηταν οι αναφορές στην ιδιαίτερη πατρίδα του, το Σκράντον, που ο Τραμπ επιτέθηκε στον πρώην αντιπρόεδρο, αφήνοντας υπαινιγμούς για τις «ντόπιες ρίζες του» . Μόνο από την Κένυα που δεν τον κατηγόρησε ότι κατάγεται, σταματώντας ένα βήμα πριν από το να ρίξει, για ακόμη μία φορά το τρικάκι που έριξε με στόχο τον Ομπάμα πριν δύο εκλογικές αναμετρήσεις και με το οποίο τσίμπησαν αρκετοί ευκολόπιστοι ρατσιστοδεξιοί ψηφοφόροι.  

Στο συνέδριο των Δημοκρατικών το ηθικό ανέβηκε κατακόρυφα αρκετές φορές, με τις πιο χαρακτηριστικές να ανήκουν στους Ομπάμα, στους Κλίντον, αλλά και στα αφιερωματικά και βιωματικά βίντεο από πολίτες, ακτιβιστές, εξέχοντα πρόσωπα και εκλιπούσες προσωπικότητες που σημάδεψαν την ιστορία της Αμερικής. «Η δημοκρατία δεν είναι μία συναλλαγή ανάμεσα σε ψηφοφόρους και πολιτικούς – μου δίνεις την ψήφο σου και σου βελτιώνω τη ζωή. Η δημοκρατία απαιτεί τη συμμετοχή ενημερωμένων πολιτών για να λειτουργήσει. Σας καλώ λοιπόν να αναλάβετε το βάρος της ευθύνης, να πιστέψετε στις ικανότητες σας και να κρατήσετε ψηλά τις δημοκρατικές αξίες, για να μην χαθούν για πάντα. Μην τους αφήσετε να επενδύσουν στον κυνισμό σας. Έτσι κερδίζουν εκλογές, με το να σας πείθουν πως η ψήφος σας δεν μετράει στο κάτω κάτω της γραφής. Μην τους αφήσετε να σας κλέψουν τη δύναμή σας. Μην τους αφήσετε να σας κλέψον την δημοκρατία σας» είπε χαρακτηριστικά ο Ομπάμα. Ιδιαίτερη μνεία έγινε στον θάνατο του Φλόυντ και σε όλα ανεξαιρέτως τα περιστατικά αστυνομικής βίας με φυλετικό πρόσημο που είδαν το δημοσιογραφικό φως τις τελευταίες δεκαετίες. Κι επειδή αυτού του ειδους οι κομματικές εκδηλώσεις έχουν έναν κύριο σκοπό, την εξασφάλιση πόρων και χρηματοδότησης από δωρεές, εβδομήντα εκατομμύρια δολλάρια μάζεψαν οι Δημοκρατικοί, στο πρώτο έβερ ψηφιακό συνέδριο στην πολιτική ιστορία των ΗΠΑ.

Στο συνέδριο των Ρεπουμπλικανών πάλι, η πρώτη μέρα είχε ένα σωρό καλούδια, βγαλμένα σαν από παλιά καλή τρας TV. Αν σας έλειψε η Σάρα Πέιλιν, και δεν χορταίνετε να βλέπετε την ίδια καρικατούρα αλλα ακόμα πιο τουμπανιασμένη, ακόμα πιο φωνακλού και αλαλιασμένη, γνωρίστε την Κίμπερλυ Γκίλφοϊλ, Σύμβουλο Επικοινωνίας στην καμπάνια του Τραμπ. Αν ο λαϊκισμός είχε καταπιεί θηλυκή ντουντούκα, θα έμοιαζε με την φωνή δικτάτορα της εν λόγω συμβούλου. Άφωνους άφησε όσους αντιφρονούντες παρακολουθούσαν, και δεν ξεκουφάθηκαν εντελώς, με την ατάκα «Αμερική, ο πρόεδρος Τραμπ σε χειραφετεί, σε εξυψώνει για να ζήσεις επιτέλους το αμερικανικό όνειρο». Ποιο όνειρο; Τους σχεδόν 180.000 αδικοχαμένος του κορονοϊού; Το αλαλούμ της έλλειψης συντονισμού και εθνικού σχεδίου αντιμετώπισης της πανδημίας, αλλά και επανεκκίνησης της οικονομίας; Οι χαριεντισμοί με τους δικτάτορες της υφηλίου; Ή η κάλυψη που παρέχει η ηγεσία του Ντόναλντ σε αυτούς και σε άλλους τόσους επίδοξους χιτλερίσκους, μέσα και έξω από την αμερικανική επικράτεια; Το όνειρο της επιβίωσης μέσα σε κλουβιά, που έζησαν εκατοντάδες ανήλικα που αρπάχτηκαν από την αγκαλιά της μάνας τους, επειδή τόλμησαν να περάσουν τα σύνορα μιας, ούτως ή άλλως, ξεχαρβαλωμένης πολιτικά, οικονομικά, ηθικά και πνευματικά χώρας; Ή το όνειρο εκατομμυρίων πολιτών που χάσαν τη δουλειά τους και η Γερουσία τους άφησε εν μέσω Αυγούστου «ακάλυπτους», μη εγκρίνοντας ένα επόμενο πακέτο βοήθειας για να τα βγάλουν πέρα με την ανεξέλεγκτη πανδημία που τους χτύπησε κατακούτελα; Ποιο όνειρο ακριβώς;

Το συνέδριο των Ρεπουμπλικανών αποφασίστηκε τελικά να λάβει χώρα στην πόλη της Ουάσινγκτον. Η  τοποθεσία που επιλέχθηκε για να στηθεί το βήμα, από το οποίο θα απευθύνουν οι ομιλητές το μήνυμά τους στο τηλεοπτικό, ήταν η πρωτεύουσα της χώρας. Λύση ανάγκης, απελπιστικά ανεγκέφαλη, αν συνυπολογίσει κανείς πως η συγκεκριμενη πολιτεία ψήφισε κατά 90% Χίλαρυ το 2016. Έχασε το κοινό που δυνητικά θα κέρδιζε αν γινόταν το συνέδριο στις επαμφοτερίζουσες Βόρεια Καρολίνα και Φλόριδα, για να καταλήξει στην μικρή πολιτεία όπου κυριαρχούν εκλογικά οι Δημοκρατικοί. Βέβαια, οι προηγούμενες δύο πολιτείες είχαν θέσει εξαρχής όρους ασφαλείας ενάντια στον συνωστισμό που θα προκαλούσε ένα συνέδριο με παρουσία πλήθους, και ο Τραμπ τις απέρριψε γιατί απλώς δεν ήθελε να τηρηθούν τα μέτρα προφύλαξης. Πάμπολλες οι παραβιάσεις του πρωτοκόλου, και όχι μόνο του ιατρικού. Το πόντιουμ για τους ομιλητές, την πρώτη μέρα του συνεδρίου, στήθηκε σε ομοσπονδιακό κτίριο της αμερικανικής πρωτεύουσας, κάτι που για τα χρηστά  πολιτικά ήθη και τις πολιτειακές νόρμες, αλλά και το σύνταγμα της χώρας, απαγορεύεται, γιατί  εξυπηρετεί κομματικούς σκοπούς. Το κερασάκι στην τούρτα είναι πως το κτίριο αυτό απέχει μόνο τέσσερα λεπτά απο το κοντινότερο ξενοδοχείο συμφερόντων Τραμπ, το οποίο ανέβασε στα ύψη τις τιμές της διανυκτέρευσης, βλέποντας την αρπαχτή να πλησιάζει με το ερχομό του συνεδρίου στη γειτονιά.

Οι ομιλίες και την πρώτη μέρα, με προεξέχουσα αυτή του μεγάλου γιού του Προέδρου Ντόν Τζούνιορ, και την δεύτερη μέρα, όπου μίλησε και η Μελάνια, δεν έπειθαν κανέναν άλλον πέρα από το 35% του εκλογικού σώματος που στηρίζει Τραμπ βρέξει-χιονίσει. Δεν έκαναν καμία προσπάθεια να απευθυνθούν σε οποιοδήποτε άλλο κοινό. Όλοι όσοι ανέβηκαν στο πόντιουμ, περιέγραψαν τον ερχομό του Μπάιντεν ως τη συντέλεια του κόσμου. Ως την απαρχή μιας «σοσιαλιστικής ουτοπίας». Ανάθεμα κι αν ήξεραν τι σημαίνει ουτοπία…  είτε αυτοί, είτε το κοινό που τους άκουγε με λατρεία. Το κλίμα εδώ ήταν πολύ πιο μαύρο κι άραχνο. Το επιτελείο Τραμπ αποφάσιε να μην κατεβάσει καινούρια πλατφόρμα για την καμπάνια του Τραμπ 2020. Θα χρησιμοποιήσει την πλατφόρμα του Τραμπ 2016, κάνοντας μικρές προσθήκες. Αν πάρει κανείς την πλατφόρμα του 2016, από το προοίμιο ακόμα θα δει πως περιγράφει μια οικονομία σε αποδρομή, έναν κόσμο να πλήττεται από ανεργία και μία Αμερική αποδυναμωμένη στη διεθνή αρένα. Λογικό το συμπέρασμα, επομένως, να μην αλλάξει παρά ελάχιστα η πλατφόρμα του 2020. Δεν υπάρχει αντικειμενικός λόγος – είμαστε ακριβώς εκεί από όπου ξεκινήσαμε, κατά την αμερικανική δεξιά! Μίλησε και ο μεγάλος γιός, ο οποίος κάλεσε τους θεατές να φανταστούν έναν κόσμο ιδεατό, όπου θα υπάρχουν δουλειές να φάνε και οι κότες και τα σπίτια των αμερικανών θα είναι μεγάλα και άνετα. Μετά έκλεισε το βιβλίο με τα παραμύθια και μας υπενθύμισε ότι μόνο ο πατήρ Τραμπ μπορεί να κάνει το θαύμα αυτό πραγματικότητα. Όσο για την πανδημία, μιλιά δεν έβγαλε κανείς, εκτός από μία αναφορά της Πρώτης Κυρίας. Όλοι οι υπόλοιποι είτε δεν αναφέρθηκαν καθόλου στο κοσμοθανατικό αυτό γεγονός, είτε αναφερόταν σε αυτό σε χρόνο παρελθοντικό. Ο Προέδρος που περίμενε ένα θαύμα για να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά το «χτικιό», αυτός που δήλωνε μέχρι και πρότινος πως ο κορονοϊός θα φύγει ως δια μαγείας, κατάφερε στην ουσία να εξαφανίσει την πανδημία μόνο από τη συνεδριακή ρητορική του κόμματός του.

Σε αντίθεση με τον Τζο Μπάιντεν που στηρίχθηκε αρκετά στην οικογενειακή του ιστορία, η ομιλία του Ντον Τζούνιορ ήταν παγερά αδιάφορη ως προς την προσωπική σχέση πατέρα και γιού. Δεν μας μίλησε καθόλου για προσωπικές τους στιγμές. Αν το συνέδριο των Δημοκρατικών στόχευε στο να παρέχει θετικές πληροφορίες για τον βίο και τον χαρακτήρα του Μπάιντεν, το συνέδριο των ρεπουμπλικανών στόχευε στο να πείσει (ποιόν άραγε, τους ήδη πεπεισμένους οπαδούς;) ότι ο Τραμπ δεν είναι ρατσιστής. Επιστράτευσαν όποιον μαύρο και ιθαγενή αμερικανό μπόρεσαν να χρυσώσουν, για να πείσουν πως ο Τραμπ είναι ο πρόεδρος όλων. Μέχρι και τελετές απονομής ιθαγένειας σε μετανάστες έκαναν, ως συνεδριακή φιέστα, παρόλο που τα τελευταία χρόνια περιμένουν υπομονετικά στην αναμονή χιλιάδες μετανάστες να πάρουν και επίσημα την ιθαγένεια, καθώς οι αρχές, με εντολή Τραμπ, κωλυσιεργούν δολίως στο να οργανωθούν και να ολοκληρωθούν οι τελετές αυτές.   

Ό,τι και να λέγεται στα συνέδρια, τρία περιστατικά δίνουν καλύτερα από οποιοδήποτε σόου το στίγμα του πραγματικού ηθικού τέλματος στο οποιο βουλιάζει τη χώρα η δεξιά του Τραμπ. Πριν μία βδομάδα, η Γερουσία, σώμα που ελέγχει η ρεπουμπλικανική πλειοψηφία, βγήκε με πόρισμα που υπογράφουν και οι κομματάρχες του Ντόναλντ,  να πει πως ναι υπήρχε ρωσική εμπλοκή στις προηγούμενες αμερικανικές εκλογές. Επιβεβαιώσαν δηλαδή και οι δικοί του γερουσιαστές  την ξεκάθαρη πλέον ραδιουργία που συνέδεε τους επιτελείς της καμπάνιας του αμερικανού προέδρου με δάκτυλο της ρωσσικής υπηρεσίας πληροφοριων και που στόχο είχε να πληγεί η υποψηφιότητα της Κλίντον. Δεύτερον, ο πρώην σύμβουλος στρατηγικής του Λευκού Οίκου Στιβ Μπάννον συνελήφθη και ο Τραμπ αναγκάστηκε για τρίτη, τέταρτη φορά να «κάνει τον κινέζο», υποστηρίζοντας μετά ψευτοβδελυγμίας ότι δεν ήξερε καν τον τύπο αυτόν, όπως δεν ήξερε πιο πριν τον καταδικασμένο πρώην δικηγόρο του, όπως δεν ήξερε πολύ καλά τον καταδικασμένο πρώην σύμβουλο ασφαλείας του, τον καταδικασμένο πρώην διευθυντή της καμπάνιας του και τον επίσης καταδικασμένο, αν και προσφάτως αθωωμένο με προεδρική εντολή, παλιό φίλο του και λομπίστα Ρότζερ Στόουν. Το τρίτο περιστατικό, έμελλε να είναι και το πιο δραματικό. Το πιο σημαντικό για τα γεωπολιτικά συμφέροντα της αμερικανικής χώρας και, κατ’ επέκταση για το πολιτειακό μέλλον του πλανήτη. Ο ισχυρότερος πολιτικός αντίπαλος του Πούτιν, επικεφαλής της ρωσικής αντιπολίτευσης και ακτιβιστής κατά της διαφθοράς, Αλεξέι Ναβάλνι, βρέθηκε ξαφνικά άρρωστος από ύποπτη αιτία, που γιατροί και εφημερίδες κατονομάζουν ως δηλητηρίαση.  Ο Ναβάλνι βρίσκεται σε κώμα, η οικογένεια του θέλει να μεταφερθεί στην Γερμανία να εξεταστεί εκεί από ανεξάρτητους εμπειρογνώμονες, το γερμανικό αεροπλάνο περιμένει έξω από το νοσοκομείο αλλά η ρωσική κυβέρνηση δεν τον «αφήνει να πάρει εξιτήριο»,  μέχρι να ξεθυμάνει το φαρμάκι, εικάζουν όσοι γνωρίζουν καλά το παιχνίδι της πολιτικής ρωσσικής ρουλέτας που κατήντησε να είναι η αυτοκρατορική διακυβέρνηση του Βλαντιμίρ. Ούτε μισή κουβέντα δεν θέλησε να ψελλίσσει ο αμερικανός προεδρος, αν και ερωτήθηκε, για το θέμα αυτό. Η σιγή ιχθύος που τηρεί ο Λευκός Οίκος για ακόμη έναν ηγέτη της ρωσικής αντιπολίτευσης που φέρεται να «βγαίνει απο τη μέση» με εντολή άνωθεν, αφήνει σύξυλη την διεθνή κοινότητα που έχει αρχίσει να συγχύζεται με το κενό ηγεσίας που αφήνει πίσω της η πλήρης έλλειψη εναντίωσης και κατηγορηματικής καταδίκης γεγονότων που προκαλούν και προσβάλλουν  το δημοκρατικό αίσθημα των πολιτών όλου του κόσμου.

Με το ηθικό πλεονέκτημα της Αμερικής να έχει τρωθεί ανεπανόρθωτα, γαζωμένο από τις ριπές της ρητορικής και πρακτικής Τραμπ, ποιός θα ηγηθεί της πορείας του παγκόσμιου δημοκρατικού τόξου; Όταν η αμερικανική δεξιά κάνει τα στραβά μάτια σε σειρά κοσμογονικών γεγονότων και κρίσεων, και οργανώνει φιέστες συνεδριακές χωρίς κανένα αντίκρυσμα, αυτό που καταφέρνει, θέλοντας και μη, είναι να διευκολύνει στην ουσία την ακροδεξιά απανταχού τη γης να αλωνίζει ανενόχλητη, ξεκάνοντας όποιον σταθεί στο αυθαίρετο πολιτικό της διάβα.  

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr