Ποιος θα αναλάβει την ευθύνη;

Να συμφωνήσουμε λοιπόν ότι ήταν η κάποτε εξαφανισμένη από τη σκέψη και τον λόγο σας κλιματική αλλαγή, που προέκυψε ξαφνικά θηριώδης και ανίκητη.  Ότι ήταν το μικροκλίμα, οι πεπερασμένες δυνατότητες του κρατικού μηχανισμού και του επιτελικού κράτους, το ανθρωπίνως αδύνατον, ο καπνός που εμπόδιζε τα εναέρια μέσα να παρέμβουν, ο αστικός ιστός μέσα στο δάσος, το δάσος μέσα στις αυλές, η αμέλεια στον καθαρισμό κάποιων ρεμάτων, η δεξαμενή πυρόσβεσης που δεν έγινε γιατί κάποιοι αποφάσισαν να γίνει πισίνα.

Να συμφωνήσουμε σε όλα, κύριε πρωθυπουργέ. Την πολιτική ευθύνη για το παιδί που κλαίει χωρίς σπίτι, για τον πατέρα που καταριέται το απόν κράτος, για τη μητέρα που έχει λυγίσει κάτω από τα αποκαΐδια της ζωής της ποιος θα την αναλάβει;

Να συμφωνήσουμε λοιπόν ότι όλα τα είχατε φανταστεί, συλλάβει ετοιμάσει, σχεδιάσει, σταθμίσει, προβλέψει, οργανώσει σωστά, όπως διατείνονται οι πυρίμαχοι υπουργοί σας.  Ότι εξαντλήσατε όλο το θάρρος, τον συντονισμό, την εμπειρία, την αποφασιστικότητα απέναντι σε έναν επικίνδυνο αντίπαλο, τη φωτιά, που ξέρατε ότι θα έρθει. Και δηλώνατε όλοι σας υπερήφανα ότι για πρώτη φορά είστε τόσο ψυλλιασμένοι, τόσο οπλισμένοι και τόσο θωρακισμένοι ώστε να την περιμένετε χωρίς φόβο. Ξεγελαστήκατε όμως από τη δύναμη και την πονηριά της φύσης, από τις μεταστροφές του ανέμου, από το δύσβατο του φαινομενικά ομαλού τοπίου, από τους αστάθμητους παράγοντες.

Την πολιτική ευθύνη για το δολοφονημένο δάσος, τα καμένα ζώα και τις μαυρισμένες μας ψυχές ποιος θα την αναλάβει;

Να συμφωνήσουμε ότι εκεί που χθες υπήρχαν Νέρωνες τώρα υπήρχαν ανυπέρβλητες δυσκολίες. Εκεί που υπήρχαν κυβέρνηση και Περιφέρεια δολοφόνων, τώρα υπάρχετε εσείς κι ο Πατούλης της αδιαμφισβήτητης αθωότητας. Εκεί που δεν έκανε την εμφάνισή της η «πολυπαραγοντική ενίσχυση» της φωτιάς, τώρα έδωσαν ραντεβού όλα τα στοιχεία για να οδηγήσουν στην ατελείωτη τραγωδία που ζούμε.

Να συμφωνήσουμε στο δικαίωμά σας άλλα να λέτε τότε, με ύφος σκληρού εισαγγελέα, και άλλα τώρα, με ύφος βεβαιωμένου ανθρωπιστή. Την πολιτική ευθύνη για τον κρανίου τόπο που μας πολιορκεί, για τον δασοπυροσβέστη που δεν θα γυρίσει ποτέ στο σπίτι του, για την κάπνα και την απελπισία που πλημμύρισαν τη χώρα ποιος θα την αναλάβει;

Θα συμφωνήσετε επιτέλους, κύριε πρωθυπουργέ, ότι είστε ο πρωθυπουργός που έχει την ευθύνη για τα πάντα απέναντι στους πολίτες και όχι ο ανεύθυνος γυρολόγος της επικοινωνίας; Κι ότι το βαρύ θέαμα της ορφανής πολιτικής ευθύνης για τους δεκατρείς χιλιάδες νεκρούς της πανδημίας γίνεται ασήκωτο όταν τη βλέπουμε να περιφέρεται ακόμα πιο ορφανή στο μαύρο της τραγωδίας; Θα την αναλάβετε επιτέλους;

Πηγή: Η Αυγή

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr