Ποιος ρωτάει, πώς ρωτάει, πόσοι απαντούν, ποιος πληρώνει;

Σύμφωνα με στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, η συγκεκριμένη δημοσκόπηση που δημοσιεύτηκε στις 31 Μαΐου «βγάζει μάτι ότι είναι πλήρως εναρμονισμένη με τα πιο τρελά όνειρα του επικοινωνιακού επιτελείου του Μαξίμου».

Η δημοσκόπηση έδειξε ότι στην πρόθεση ψήφου αυξήθηκε το ποσοστό της Ν.Δ σε 37,3% (από 36,2% τον Απρίλιο), ενώ μειώθηκε το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ σε 19,9% (από 20,2% τον Απρίλιο). Επισημαίνουν ότι η συγκεκριμένη μέτρηση βρίσκεται σε αναντιστοιχία με την τελευταία έρευνα του Ευρωβαρόμετρου: το 49% δηλώνει ικανοποιημένο με την κυβέρνηση σύμφωνα με την OpinionPoll, ενώ σύμφωνα με το Ευρωβαρόμετρο την κυβέρνηση εμπιστεύεται το 28%. Το 53% πιστεύει πως η χώρα πάει προς τη σωστή κατεύθυνση σύμφωνα με την OpinionPoll, ενώ σύμφωνα με το Ευρωβαρόμετρο το 31% πιστεύει πως η χώρα πάει προς τη σωστή κατεύθυνση.

Από πρώτη ματιά φαίνεται πως η απόσταση που χωρίζει τις δύο δημοσκοπήσεις είναι μεγάλη. Δεν μπορεί να έχουν δίκιο και οι δύο. Κάτι στραβό έχει γίνει. Ποια είναι πιο κοντά στην πραγματικότητα; Τη μία δημοσκόπηση -αυτή που εμφανίζει την κυβέρνηση να είναι κυρίαρχη και τον Μητσοτάκη να υπερέχει έναντι του αντιπάλου του- ανέδειξαν, ως όφειλαν λόγω της σχέσης τους με το Μαξίμου, τα φιλοκυβερνητικά μέσα ενημέρωσης και πανηγύρισαν. Την άλλη, που λέει ότι δεν είναι και τόσο ρόδινα τα πράγματα και σκαμπιλίζει την κυβέρνηση, την έθαψαν.

Να θυμίσουμε ότι η έρευνα του Ευρωβαρόμετρου που έδινε διαφορετικά νούμερα απ’ αυτά που δίνουν εγχώριες εταιρείες προκάλεσε την αντίδραση του οργάνου των ελληνικών εταιρειών (ΣΕΔΕΑ). Στην ανακοίνωσή του αναφέρει μεταξύ άλλων: «Σε κάθε περίπτωση, ασφαλέστερη όλων για εξαγωγή συμπερασμάτων είναι η σύγκριση μεταξύ ίδιων ερευνών (στη συγκεκριμένη περίπτωση του Ευρωβαρόμετρου), στη διάρκεια του χρόνου…

Κάθε άλλη και κυρίως μεμονωμένη αναφορά ή σύγκριση αποτελεσμάτων ενδέχεται να παραπλανά την κοινή γνώμη και να μην ενημερώνει τους πολίτες αντικειμενικά όπως προβλέπει ο ανωτέρω νόμος». Πάμε λοιπόν στην ουσία. Ενημερώνουν αντικειμενικά οι ελληνικές εταιρείες τους πολίτες; Μήπως κάποιες προσπαθούν να παραπλανήσουν την κοινή γνώμη; Κρίσιμα ερωτήματα που δεν έχουν εύκολες απαντήσεις. Αποδείξεις δεν υπάρχουν, πυκνές είναι όμως οι υποψίες για σκοπιμότητες.

Η συζήτηση που γίνεται στην Ελλάδα για τις δημοσκοπήσεις έχει πολωτικό χαρακτήρα με στοιχεία αγιοποίησης και δαιμονοποίησης. Η μία πλευρά τις χαρακτηρίζει εκδοχή της άμεσης δημοκρατίας και η άλλη τις αντιμετωπίζει με εχθρότητα, υποστηρίζοντας ότι χειραγωγούν, αποπροσανατολίζουν, εκμαυλίζουν.

Η άποψη ότι οι δημοσκοπήσεις είναι η πεμπτουσία της συμμετοχικής δημοκρατίας είναι αφελής γιατί επιχειρεί να στριμώξει τη δημοκρατία σε δημοψηφισματικού χαρακτήρα πρακτικές, ενώ η δημοκρατία προϋποθέτει τη διαβούλευση, την ανταλλαγή ιδεών, τον βασανιστικό διάλογο, τη σύγκρουση, με άλλα λόγια θέλει τον χρόνο της και δεν μπορεί να εγκλωβιστεί στα όρια μιας εν θερμώ απάντησης από το τηλέφωνο. Είναι όμως και επικίνδυνη γιατί ευνοεί τη σχηματική περιγραφή μιας πολύπλοκης πραγματικότητας και ενθαρρύνει τις απλουστευτικές προσεγγίσεις σε σύνθετα προβλήματα. Η αντιπαράθεση για τον ρόλο των δημοσκοπήσεων φορτίζεται όταν αυτές επιχειρούν να εντοπίσουν τις κομματικές προτιμήσεις των ψηφοφόρων.

Η καθοδήγηση του εκλογικού ακροατηρίου προς συγκεκριμένες κατευθύνσεις μπορεί να γίνει με πολλούς τρόπους. Από τη συχνότητα των δημοσκοπήσεων μέχρι τη διατύπωση πονηρών ή εσκεμμένα ασαφών ερωτημάτων. Το πόσο συχνά παραγγέλνει ένα κόμμα δημοσκοπήσεις έχει μεγάλη σημασία. Δεν έχουμε να κάνουμε με μια ανιδιοτελή επιλογή. Αν ένα κόμμα γνωρίζει ότι είναι μπροστά στην πρόθεση ψήφου βομβαρδίζει τα μέσα ενημέρωσης με γκάλοπ που το ένα επιβεβαιώνει το άλλο. Η τακτική αυτή έχει τρεις στόχους: Να εμπεδωθεί η σιγουριά της νίκης στις τάξεις των οπαδών και να αποθαρρυνθούν οι αιρετικές φωνές. Να εδραιωθεί στο αντίπαλο στρατόπεδο κλίμα απαισιοδοξίας και εσωστρέφειας, να δημιουργηθούν συνθήκες αμφισβήτησης της ηγεσίας. Να επηρεαστούν εκείνοι οι ψηφοφόροι που συνήθως πάνε με το κόμμα που έχει τις περισσότερες πιθανότητες να κερδίσει – πρόκειται για τη λεγόμενη οπορτουνιστική ψήφο.

Οι δημοσκοπήσεις από μέσο ειδικής ενημέρωσης μετατρέπονται συχνά σε όργανα πειθαναγκασμού. Οι πληροφορίες που παρέχουν επηρεάζουν τους πολίτες και διαμορφώνουν εκλογικές στάσεις. Είναι χρήσιμες όταν γίνονται με μέτρο και αυστηρά επιστημονικά κριτήρια (ζητούμενο για κάποιες απ’ αυτές), αλλά πρέπει να αποδραματοποιήσουμε το βάρος τους.

Οι πολίτες πρέπει να τις υποδέχονται με τη δέουσα επιφύλαξη, γνωρίζοντας ότι τα πορίσματά τους δεν είναι πάντοτε αθώα και ότι οι διευθυντικές ομάδες ορισμένων εταιρειών είναι ευάλωτες, λόγω οικονομικών δυσκολιών, στις πιέσεις των κυβερνήσεων και των πάσης φύσεως εξουσιών. Ιδιαίτερα αυτές που δεν έχουν ευρύ κύκλο εργασιών και επιβιώνουν μόνο με τη διεξαγωγή δημοσκοπήσεων για λογαριασμό της κυβέρνησης, κρατικών φορέων που παίρνουν εντολές από την κυβέρνηση και μέσων ενημέρωσης που υποστηρίζουν την κυβέρνηση.

Ανάγωγα

Επιστροφή στη δημοσιονομική πειθαρχία ζήτησε με άρθρο του ο Σόιμπλε. Μη σας ξεγελούν οι όροι που χρησιμοποιεί ο πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Βουλής της Γερμανίας. Είναι στο πλαίσιο του καλλωπισμού σκληρών πολιτικών. Οπου «δημοσιονομική πειθαρχία» βάλτε τη λέξη «λιτότητα» και ο γρίφος λύθηκε. Βαστάει γερά ο κ. Σόιμπλε. Οπως το 2015. Ο δογματισμός δεν θεραπεύεται.

Πηγή: Efsyn

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr