Ποδόσφαιρο Canada Dry

Η Canada Dry είναι μια αμερικανική μάρκα αναψυκτικών. Στη Γαλλία, το σλόγκαν «Το Canada Dry έχει το χρώμα του αλκοόλ, τη γεύση του αλκοόλ αλλά δεν είναι αλκοόλ», έχει περάσει στην καθημερινή γλώσσα. Ο όρος χρησιμοποιείται για να περιγράψει κάτι ή κάποιον, που έχει την εμφάνιση εκείνου που ισχυρίζεται ότι είναι, χωρίς όμως να διαθέτει τις κατάλληλες ιδιότητες, χωρίς να είναι πραγματικά αυτό το οποίο πιστεύει ότι είναι. Όπως συνέβη με τον τελικό Κυπέλλου Ελλάδας.

Ο Παναθηναϊκός με τον ΠΑΟΚ, δύο από τις μεγαλύτερες ομάδες στην Ελλάδα, στο ΟΑΚΑ με φόντο ένα τρόπαιο που σήμαινε πολλά και για τους δύο. Ένας πραγματικά πολύ σημαντικός αγώνας, τον οποίο η Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία θέλησε να τον μετατρέψει στη δική της γιορτή του ποδοσφαίρου, σε μια μέρα σαν εκείνες που βλέπουμε σε αντίστοιχες διοργανώσεις του εξωτερικού. Προσπάθησαν να τον παρουσιάσουν ως κάτι διαφορετικό από αυτά που βλέπαμε. Σκαρφίστηκαν σλόγκαν και το έκαναν hashtag, όπως επιτάσσει η σύγχρονη μόδα του ψηφιακού μάρκετινγκ. Άνοιξαν τις κερκίδες για τους οπαδούς των δύο ομάδων, όπως γίνεται στο εξωτερικό. Έφεραν μια φανταχτερή τραγουδίστρια να κάνει την αρχή, έβαλαν DJ και δύο δόξες του ελληνικού ποδοσφαίρου, τον Μίμη Δομάζο και τον Σταύρο Σαράφη να μεταφέρουν το Κύπελλο, την εθνική ομάδα τυφλών να κάνει «πασίγιο», παιδιά προσφύγων, ορχήστρες, χορωδίες. Ελάχιστοι θα τα θυμούνται. Πνίγηκαν κι αυτά στις αναθυμιάσεις των δακρυγόνων και ξεχάστηκαν από τις διακοπές, όπως το ίδιο το ποδόσφαιρο.

Οι περισσότεροι ήταν υποψιασμένοι. Γνώριζαν πως οι 100-200 που έβλεπαν τον τελικό Κυπέλλου όχι ως γιορτή, όπως οραματιζόταν η ΕΠΟ και οι υπόλοιποι θεσμοί, αλλά ως έναν πόλεμο, θα βρουν το ελεύθερο πεδίο για να κάνουν τα δικά τους. Όπως και έγινε. Οι πιο πολλοί ήξεραν επίσης πως η αντίδραση της αστυνομίας θα είναι μια απ’ τα ίδια. Ρίψη χημικών χωρίς να τους πολυνοιάζει. Είχες πάει με το παιδί σου στο γήπεδο; Ας μην πήγαινες. Βγήκες από τα αποδυτήρια να παίξεις για την κούπα; Θα περιμένεις να καθαρίσει η ατμόσφαιρα. Αυτός είναι ο τρόπος των ΜΑΤ και δεν αλλάζει από ένα hashtag ή μια ορχήστρα.

Μα η πλειοψηφία πήγε στο γήπεδο ελπίζοντας να δει επιτέλους, μετά από τόσον καιρό, έναν αγώνα ανάμεσα σε δύο μεγάλες ομάδες που δίνει τίτλο. Να δει πολύχρωμες κερκίδες και ν’ ακούσει συνθήματα εκατέρωθεν, θ’ απαντήσει κάποιος. Και γιατί αυτό να νοιάζει τους μεν και τους δε; Σάμπως ασχολήθηκαν ποτέ με το παιχνίδι; Ενδιαφέρθηκαν ποτέ για το πραγματικό του νόημα;

Δεν έχει σημασία ποιος πανηγύρισε στο τέλος. Μιλάμε για έναν αγώνα ποδοσφαίρου με συμπλοκές εντός του ταρτάν, με συγκρούσεις, με διακοπές, με πέτρα σε παίκτη που έβαλε γκολ. Μόνο αυτό, το τελευταίο, έπρεπε να είναι η αφορμή για να σταματήσει. Αλλά δεν θέλουν θλιμμένους στη γιορτή τους, όπως τραγουδούσαν οι Τρύπες. Όχι θλιμμένα παιδάκια και πραγματικούς φιλάθλους, αλλά όλους τους υπόλοιπους που συντηρούν το ανοσιούργημα. Θεσμικούς που το ξέχασαν την επόμενη μέρα, χορηγούς που τους αρκεί το brand τους να φαίνεται, ανεξαρτήτως συνθηκών και ποιότητας. Αν αντιδρούσαν κι αυτοί, ίσως υπήρχε πίεση για πραγματική αλλαγή.

#InFootballWeLove, έγραφε το hashtag. Κανένα ποδόσφαιρο δεν αγαπούν. Αγαπούν τη νίκη, την επιβολή, τη βία. Την οσμή των δακρυγόνων, την προκλητικότητα, το παρασκήνιο και την πίεση στους διαιτητές. Η «αγάπη» αυτή ξεκινά από ανθρώπους που βρίσκονται εντός του ποδοσφαίρου, από διαφορετικές θέσεις. Περνά στους χούλιγκανς που έχουν το πεδίο ελεύθερο. Και καταλήγει σε κείνους που αναλαμβάνουν να διαφυλάξουν την τάξη, έχοντας τις περισσότερες φορές το δικό τους μερίδιο σε όσα γίνονται.

Όσο αυτά τα ενδημικά ζητήματα συνεχίζουν να μην αντιμετωπίζονται, όσο άπαντες νίπτουν τας χείρας τους, οι ποδοσφαιρικές γιορτές που οραματίζονται οι διοργανωτές και οι πραγματικοί φίλαθλοι θα παραμένουν Canada Dry. Ένα κακέκτυπο των τελικών του εξωτερικού. Δεν αρκεί το περιτύλιγμα, ούτε οι διμοιρίες των ΜΑΤ. Η αντιμετώπιση αφορά όλα τα εμπλεκόμενα μέρη και χρειάζεται να ανατραπούν νόρμες και πελατειακές σχέσεις ριζωμένες βαθιά στην κουλτούρα του ελληνικού ποδοσφαίρου για να υπάρξει αλλαγή…

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr