Του Γιώργου Κυρίτση
Πολύς κόσμος και ανάμεσά τους ακόμη και στελέχη της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ έχουν φρικάρει από το γεγονός ότι η κυβέρνηση καταφεύγει στην πρακτική των Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου (ΠΝΠ), τις οποίες ως αντιπολίτευση καταδίκαζε χαρακτηρίζοντας τη χρησιμοποίησή τους αντιδημοκρατική. Όλοι θυμόμαστε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ καυτηρίαζε σε κάθε ευκαιρία τη νομοθέτηση μέσω ΠΝΠ και είχε πολλές ευκαιρίες, καθώς η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου νομοθετούσε σχεδόν αποκλειστικά κάνοντας χρήση μιας συνταγματικής μεν πρόβλεψης, η οποία όμως δικαιολογείται σε έκτακτες περιστάσεις. Το Σύνταγμα αναφέρεται (αρ. 44.1) ρητά σε “έκτακτες περιπτώσεις εξαιρετικά επείγουσας και απρόβλεπτης ανάγκης”.
Οι γενικές διατυπώσεις, οι θέσεις αρχής και οι αφορισμοί είναι πρόσφοροι και θεμιτοί τρόποι πολιτικής ρητορικής και επιχειρηματολογίας, πάσχουν ωστόσο διότι συχνά συσκοτίζουν το περιεχόμενο. Οι Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου δεν είναι ακριβώς ένας αυθαίρετος τρόπος για να νομοθετεί μια κυβέρνηση, αν και πρακτικά της δίνεται η δυνατότητα να το κάνει, αν παρακάμψει την υποχρέωσή της να περάσει εντός συγκεκριμένου χρονικού διαστήματος την ΠΝΠ από την κοινοβουλευτική βάσανο. Μέσα σε 40 ημέρες η ΠΝΠ πρέπει να κατατεθεί στη Βουλή και εντός τριών μηνών να κυρωθεί, αλλιώς παύει να ισχύει. Δεν ισχύει όμως το ίδιο για τα αποτελέσματα που στο μεταξύ έχει παραγάγει.
Η μεγάλη διαφορά λοιπόν ανάμεσα στον καταιγισμό Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου της προηγούμενης κυβέρνησης και της λελογισμένης χρήσης αυτής της δυνατότητας από την παρούσα κυβέρνηση -μόλις 2- είναι ότι η τελευταία καταθέτει άμεσα στη Βουλή για κύρωση τις ΠΝΠ που εκδίδει. Με τον τρόπο αυτό, αν δεν θεραπεύεται τελείως το πρόβλημα, σε κάθε περίπτωση δεν παρακάμπτεται η Βουλή και η δημοκρατική επιταγή.
(φωτο Νικολόπουλος eurokinisi)
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr
