Tο ελληνικό ποδόσφαιρο είναι βουτηγμένο στο βούρκο, εδώ και πολλά χρόνια και όσοι τώρα εμφανίζονται οι ως Αρχάγγελοι της Κάθαρσης, αυτοί που το έφτασαν στο τέλμα, καθώς κατηγορούν ο ένας τον άλλον ποιος είναι ποιο τίμιος από τον άλλο!
Το ποδόσφαιρο, που φτιάξανε το ελέγχουν κάτι τύποι που φέρνουν παρατσούκλια από μαφιόζικες συμμορίες, του τύπου ο «Χοντρός», ο «Αγαπούλας», ο «μπάρμπα-Θωμάς», ο «Ρίνγκο» κ.λ.π. Εδώ και πολλά χρόνια το χρησιμοποιούν για μπίζνες, συμφωνίες για δημόσιους οργανισμούς, διαχείριση κομμάτων και μηντιακά συγκροτήματα .
Οι «ισχυροί» και οι «ξύπνιοι» του χρήματος το άλωσαν για τη φιλοτέχνηση του προφίλ τους και την προώθηση κάθε λογής μπίζνας τους. Σ’ αυτό το «παιχνίδι» εξουσίας- κοινωνικής καταξίωσης- και επιχειρηματικής διείσδυσης παρεισφρέουν και όλα εκείνα τα πολιτικά μπουμπούκια που σκοπό έχουν τι άλλο την εύνοια των προέδρων που θα τους εξασφαλίσει μια σίγουρη πολιτική καριέρα.
Το πρόσφατο παράδειγμα με την τροπολογία για την συνιδιοκτησία ΠΑΟΚ-ΞΑΝΘΗ απέδειξε ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο, εδώ και πολλά χρόνια έχει όλες τις αμαρτίες που υπάρχουν στον Αθλητισμό και δεν μπορεί κανένας να τις διώξει.
Μπορεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη να προσπάθησε μέσα στην βδομάδα με την τροπολογία εξπρές (σ.σ που ακούστηκε αυτό, όταν σε λίγο καιρό ο κόσμος θα χάνει τα σπίτια του, αλλά δε φρόντισαν να φέρουν νέα ρύθμιση) να δείξει ότι θα σηκώσουν το λάβαρο της εξυγίανσης στο ποδόσφαιρο, στην ουσία αποδείχθηκε ότι ο πρωθυπουργός έπαιξε τον ρόλο του ”Πόντιου Πιλάτου”, καθώς μετέφερε την πολιτική ευθύνη στην UEFA. Λες και η διεθνής ομοσπονδία θα τον ακούσει και θα πράξει τα δέοντα. Άλλωστε το αυτοδιοίκητο υπάρχει στο ποδόσφαιρο και αυτό προς στιγμή δεν αλλάζει. Όσο για τον υφυπουργό αθλητισμού, εκείνος έγραψε την δική του ιστορία.
Ο Λευτέρης Αυγενάκης κατάφερε μέσα σε λίγες ώρες να ισοπεδώσει το επικοινωνιακό προφίλ του επιτελικού κράτους και έφερε τους οπαδούς των δύο δημοφιλέστερων ποδοσφαιρικών ομάδων της χώρας στα πρόθυρα πολέμου, ενώ μάλιστα έφτασαν σε σημείο να απειλήσουν και την κυβέρνηση
Πλέον ο Κυριάκος Μητσοτάκης, προσπαθεί μάταια να βάλει τάξη σε αυτό χάος που προκάλεσε ο υπουργός του αλλά και ο ίδιος, αναλαμβάνοντας την πολιτική ευθύνη και καταβάλλοντας τα επίχειρα των ανόητων χειρισμών του.
Όσο για την προσπάθεια που κάνει να βρει άνθρωπο κοινής αποδοχής (βλ Ντέμη Νικολαϊδη) που θα πιάσει από την αρχή το κουβάρι της αποκατάστασης στο ποδόσφαιρο, πλανάται πλάνην οικτράν.
Όσοι άνθρωποι ασχολήθηκαν με το ελληνικό ποδόσφαιρο και ήταν νορμάλ, όπως μπήκαν-βγήκαν! Ουδείς δεν θα ασχοληθεί με ένα προϊόν που είναι μέσα στην βρώμα… αλλά ακόμη και και αν υπήρχε τέτοιος και να άφηνε στην άκρη τις όποιες αναστολές του, σίγουρα στο τέλος κάτι θα ήθελε σαν αντάλλαγμα. Απλά τα πράγματα.
Για να μην μακρηγορούμε. Το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν σώζεται. Από κανέναν και από τίποτα. Κι όποιος λέει ότι κάνει προσπάθεια να το σώσει κοροϊδεύει είτε τον εαυτό του. Όποιος λέει ότι το ποδόσφαιρο έτσι όπως έχει… συνηθίσει να λειτουργεί εδώ και πολλά χρόνια, μπορεί να φτιάξει είναι απλά ψεύτης. Δεν μπορεί και δεν θα φτιάξει… γιατί ορισμένοι απλά δεν θέλουν να φτιάξει.
Η αλήθεια είναι μία και πονάει…εδώ και πολλά χρόνια. Η ευκαιρία για να σωθεί το ποδόσφαιρο ήταν μία. Το 1964 όταν φίλαθλοι του Παναθηναϊκού-Ολυμπιακού στην Λεωφόρο κατάλαβαν ότι ο ημιτελικός του Κυπέλλου Ελλάδας… ήταν «σικέ» για να επαναληφθεί προς όφελος των ταμείων της ΕΠΟ, και τα έκαναν γυαλιά – καρφιά.
Τώρα πλέον είναι αργά…
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr
