Πέθανε στα 85 της η ηθοποιός και τραγουδίστρια Κία Μπόζου

Στον Φίνο την είχαμε δει σε ελάχιστες ταινίες: Υπηρέτρια στο σπίτι του Αλέκου Αλεξανδράκη στο «Κλωτσοσκούφι» (1960) του Ντίνου Δημόπουλου ή επίδοξη ερωμένη του Φαίδονα Γεωργίτση στο «Γοργόνες και μάγκες» (1968) του Γιάννη Δαλιανίδη. Την είδαμε ακόμη σε πολλά από τα cult μελό του Απόστολου Τεγόπουλου και του Νίκου Αβραμέα, σαν την «Οδύσσεια ενός ξεριζωμένου» (1969), στο πλάι του Νίκου Ξανθόπουλου και την «Αστεφάνωτη» (1964) στο πλάι της Μάρθας Βούρτση – άλλωστε της πήγαιναν οι ρόλοι σ’ αυτές τις ταινίες, πότε της ταπεινής χαροκαμένης και πότε του κομψού δολοπλόκου θηλυκού, που μιλούσε πάντα με τη χαρακτηριστική «πελοποννησιακή» προφορά. Κι ας μην είχε καμία σχέση με την Πελοπόννησο, εφόσον η Κία Μπόζου είχε γεννηθεί στην Ελευθερούπολη Καβάλας την 28η Οκτωβρίου του 1935 – κατ’ άλλους, του 1938. 

Η αλήθεια είναι πως η Μπόζου μεσουράνησε στο ελληνικό σινεμά των 60s κυρίως μέσα από τις εμφανίσεις της σε b-movies, στο περιθώριο δηλαδή των μεγάλων στούντιο. Μιλάμε, όμως, για b-movies που παίζονται ακόμη από την τηλεόραση και που της έδωσαν την ευκαιρία να παίξει δίπλα σε σημαντικούς πρωταγωνιστές: Τον Βασίλη Αυλωνίτη, τον Κώστα Χατζηχρήστο, τον Μίμη Φωτόπουλο, τον Νίκο Ρίζο κ.α. Υπήρξε ακόμη αγαπημένη συνεργάτιδα του Θανάση Βέγγου σε σουρεαλιστικές κωμωδίες σαν το «ΘΒ Φαλακρός πράκτωρ – Επιχείρησις Γης μαδιάμ» και «Ο Παπατρέχας». Το ίδιο αγαπημένη συνεργάτιδα ήταν και του σκηνοθέτη Νίκου Αβραμέα: Στη «Σμυρνιά» και στην «Περιπτερού», από τις τελευταίες και μάλλον παρακμιακές κωμωδίες της Γεωργίας Βασιλειάδου, είχε την τύχη να συμπρωταγωνιστήσει με τη μεγάλη Ελληνίδα κωμικό. Ειδικά στη «Σμυρνιά», που υποδύθηκε την ανιψιά της Βασιλειάδου, μας χάρισε και μία απ’ τις πιο ξεκαρδιστικές κινηματογραφικές παρουσίες της. Να πως την παρουσίαζε από οθόνης η Βασιλειάδου: «Να σας τραγουδήσει η ανιψιά μου να ανοίξουν οι καρδιές σας! Όχι σαν την άλλη που άνοιξαν οι πέτρες» (ατάκα – καρφί για τη Μαρινέλλα φυσικά). 

Για μένα, βέβαια, η Κία Μπόζου θα’ναι για πάντα ταυτισμένη με την πιο σοβαρή ελληνική ταινία τρόμου, τον «Εφιάλτη» (1961) του Ερρίκου Ανδρέου. Η ταινία γυρίστηκε, ενόσω εκείνη ήταν ακόμη μαθήτρια της δραματικής σχολής του Γιώργου Θεοδοσιάδη, αν και ήδη είχε εμφανιστεί στον κινηματογράφο από τα τέλη της προηγούμενης δεκαετίας. Στον «Εφιάλτη», ωστόσο, δεν έπαιζε η ίδια, αλλά η φωνή της και σε ορισμένες σκηνές κυνηγητού η φιγούρα της. Το σατανικό γέλιο της σχιζοφρενούς Εύης Λινάρδου – Κίας Μπόζου δια στόματος Βούλας Χαριλάου πάγωνε κυριολεκτικά το αίμα των θεατών που δεν ήταν συνηθισμένοι σε ανάλογες ελληνικές ταινίες. 

Πιο πλούσια από την κινηματογραφική, υπήρξε η θεατρική της θητεία και, συγκεκριμένα, αυτή στην επιθεώρηση. Ξεκίνησε με τραγωδία, ούσα απόφοιτη της δραματικής σχολής, για να απορροφηθεί εξ ολοκλήρου από την επιθεώρηση, συνεργαζόμενη με κολοσσούς (Ρένα Βλαχοπούλου, Ορέστης Μακρής, Ζωζώ Σαπουντζάκη, Βασίλης Αυλωνίτης κ.α.) σε θέατρα σαν το «Ακροπόλ», το «Περοκέ», το «Μετροπόλιταν», το «Καλουτά» και το «Βέμπο». 

Στο παρασκήνιο της ενασχόλησης της με την υποκριτική, η Κία Μπόζου εμφανιζόταν από νωρίς και ως τραγουδίστρια, αρχικά στα μεγάλα κέντρα δίπλα στον Βασίλη Τσιτσάνη, τον Γιώργο Ζαμπέτα και τη Σωτηρία Μπέλλου, και τις επόμενες δεκαετίες, από το ’70 μέχρι και τις αρχές του 2000, σε μαγαζιά ακόμη και της Εθνικής οδού μαζί με τον Κώστα Καφάση, τον Κώστα Καρουσάκη, τη Γιώτα Γιάννα κ.α. Λέγεται πως είχε μία ιδιαίτερη λαϊκή φωνή, που θύμιζε τη Δούκισσα, και πως αρκετοί μεγάλοι λαϊκοί τραγουδιστές την ήθελαν για τα σιγόντα της. Θυμάμαι τον Καρουσάκη που μου έλεγε σε συνέντευξη του, το 2014, πως αυτός και η Μπόζου έκαναν δειλά – δειλά τα πρώτα τους τραγουδιστικά βήματα, ως ντουέτο, στο τότε σχήμα Τσιτσάνης – Μπέλλου. Σήμερα, με αφορμή τη δυσάρεστη είδηση του θανάτου της, η ερμηνεύτρια Γιώτα Γιάννα θυμάται και καταθέτει τα εξής:

Με τον σύντροφο της, τον επιχειρηματία Λάκη Αγραπίδη, που «έφυγε» πρώτος το 2016, είχαν ένα από τα καλύτερα μαγαζιά της Εθνικής Οδού. Λεγόταν «Στα ξημερώματα» κι εγώ τραγούδησα εκεί για αρκετές σαιζόν. Θυμάμαι μία άλλη σαιζόν που είχαμε μαζί μας τον Δημήτρη Ευσταθίου και τη Ρένα Ντάλμα. Ως άριστοι επιχειρηματίες που ήταν, όλοι τους αγαπούσαμε. Φρόντιζαν να έχουν πάντα την καλύτερη ορχήστρα στο μαγαζί τους. Η Κία έβγαινε κι εκείνη και τραγουδούσε με ένα τρόπο θεατρικό ως θεατρίνα που ήταν. Είχε κανονικό μέρος στο πρόγραμμα, δεν συνόδευε απλά εμάς τους άλλους τραγουδιστές. Πάνω απ’ όλα, όμως, αυτό που είχε ήταν δύο καλοσυνάτα μάτια και μία μεγάλη αίσθηση του χιούμορ. Δεν υπήρχε περίπτωση να ήσουν δίπλα στην Κία Μπόζου και να μην ένιωθες οικειότητα και ζεστασιά. 

Την τελευταία 20ετία η Κία Μπόζου είχε αποσυρθεί από την καλλιτεχνική ζωή και τα φώτα της δημοσιότητας. Πέθανε χθες, 7 Σεπτεμβρίου του 2020, λίγο πριν συμπληρώσει τα 85 της χρόνια, αφήνοντας πίσω έναν γιο, γιατρό στο επάγγελμα.