Πέθανε ο Έλληνας Βιετμίνχ Κώστας Σαραντίδης – Nguyễn Văn Lập

«Την τελευταία του πνοή άφησε στις 25 Ιουνίου και ώρα 12:00 μ.μ. ο αγαπημένος πατέρας-παππούς και προπάππους μας, Κώστας Σαραντίδης, αλλά όχι από το νου και την καρδιά μας. Έφυγε γεμάτος αγάπη στην αγκαλιά των αγαπημένων του προσώπων. Καλό ταξίδι ήρωά μας!»

Έτσι αποχαιρέτησαν οι οικείοι του, τον άνθρωπο που ξεκίνησε σαν μισθοφόρος των Γάλλων στο Βιετνάμ για να περάσει στο πλευρό των Βιετκόνγκ. Και μόνο η υποδοχή του από τον στρατηγό Γκιάπ δείχνει πολλά. Ο Κώστας Σαραντίδης έγινε γνωστός στο ελληνικό κοινό μέσα από το βιβλίο του «Ένας Έλληνας Μακεδόνας στη Λεγεώνα των Ξένων, 2008».

Γιος μιας μακεδονίτισσας νοικοκυράς και ενός πρόσφυγα του ’22 γεννημένος το 1927, έφτασε να γίνει παρασημοφορημένος «ήρωας των ένοπλων λαϊκών δυνάμεων του Βιετνάμ», όπως είναι ο επίσημος τίτλος του, αποστρατευμένος με τον βαθμό του λοχαγού. Το βιετναμέζικο όνομά του Νγκουέν Βαν Λαπ (κατά λέξη σημαίνει «επιθυμία – μόρφωση – δημιουργία») του δόθηκε όταν στρατολογήθηκε επισήμως το 1946 στον αντάρτικο στρατό του Βιετνάμ.

Ως λεγεωνάριος ο Κώστας Σαραντίδης εκπαιδεύτηκε στην Αλγερία το 1945, υφιστάμενος τρομακτικά καψόνια και από εκεί το 1946 τον έστειλαν στη Σαϊγκόν, την πρωτεύουσα του Βιετνάμ. Τότε μαινόταν ο πόλεμος της Ινδοκίνας – οι Γάλλοι ιμπεριαλιστές προσπαθούσαν να «εκπολιτίσουν» την περιοχή με φωτιά και σίδερο, αλλά οι Βιετναμέζοι είχαν άλλη γνώμη.

Στους τέσσερις μήνες που παρέμεινε ο Κώστας Σαραντίδης στη Λεγεώνα βίωσε τρομακτικές εμπειρίες. «Φριχτές αγριότητες. Ρημάζαμε, καίγαμε… Ολόκληρη διμοιρία “πέρασε” από ένα κορίτσι 15 χρόνων». Ύστερα με τη βοήθεια μιας κατασκόπου των ανταρτών κατάφερε να λιποτακτήσει από τη Λεγεώνα, παίρνοντας μαζί του βαρύ οπλισμό (ένα πολυβόλο Μπρεντ, πυρομαχικά και χειροβομβίδες) αλλά και 26 αιχμάλωτους αντάρτες.

Φυσικά οι Βιετμίνχ, οι αντάρτες του Βιετνάμ που πολεμούσαν τους Γάλλους, τον καλοδέχτηκαν. Τότε του έδωσαν το βιετναμέζικο όνομά του. Από τότε, από το 1946, άρχισε η εποποιία ενός Θεσσαλονικιού διεθνιστή στις ζούγκλες της Άπω Ανατολής, που πολεμούσε τους πρώην «εργοδότες» του της Λεγεώνας των Ξένων… Μέχρι το 1954, όταν τελείωσε ο πόλεμος με τη λαμπρή νίκη του Βιετνάμ και την ντροπιαστική ήττα των Γάλλων, ο Κώστας Σαραντίδης έζησε τη σκληρή ζωή του αντάρτη Βιετμίνχ του Λαϊκού Στρατού.

Ο Κώστας Σαραντίδης έμεινε στο Βιετνάμ μέχρι το 1965. Στο μεταξύ έκανε δύο γάμους με Βιετναμέζες, αποκτώντας τρία παιδιά. Έφυγε όταν ο νέος εχθρός, οι Αμερικανοί, χτυπούσε την πόρτα της πατρίδας του. Θα συντρίβονταν και αυτοί μπροστά στην απίστευτη ευψυχία αυτού του λαού. Όταν επέστρεψε στην Ελλάδα, είχε ξεχάσει τα ελληνικά – μέχρι να ξαναγίνει Έλληνας τα χαρτιά του έγραφαν «Υπηκοότης: ακαθόριστος».

Το Βιετνάμ ακόμη και σήμερα τον τιμά ως εθνικό ήρωα, γράφονται βιβλία για εκείνον και γυρίζονται ταινίες με τη ζωή του, όπως αυτή του Γιάννη Τριτσιμπίδα με τίτλο «Βιετ Κώστας – Υπηκοότης ακαθόριστος», που παίχτηκε τιμητικά στην Αλκυονίδα του Βελισσάριου Κοσσυβάκη παρουσία της πρέσβειρας του Βιετνάμ.

Ανακοίνωση του ΚΚΕ

«To KKE με μεγάλη θλίψη αποχαιρετά τον Κώστα Σαραντίδη (Nguyễn Văn Lập), έναν σεμνό Έλληνα κομμουνιστή, υποδειγματικό διεθνιστή που πολέμησε στο πλευρό των Βιετμίνχ την περίοδο της γαλλικής αποικιοκρατίας στο Βιετνάμ και αναδείχθηκε σε ήρωα του απελευθερωτικού αγώνα του λαού του Βιετνάμ, ο οποίος έφυγε από τη ζωή στις 24 Ιούνη 2021.

Ο Κώστας Σαραντίδης γεννήθηκε το 1927 στη Θεσσαλονίκη από γονείς πρόσφυγες της Μικράς Ασίας. Γόνος φτωχής πολύτεκνης οικογένειας μπήκε από μικρός στη βιοπάλη. Προς το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου τον συνέλαβαν και τον έστειλαν σε στρατόπεδο εργασίας, όμως στο μεταξύ συνθηκολόγησε η Γερμανία. Το 1945 τον στρατολογούν οι Γάλλοι στη Λεγεώνα των Ξένων, υποτίθεται για να πολεμήσουν τους Ιάπωνες στην Άπω Ανατολή.

Φτάνοντας το Φλεβάρη του 1946 στην τότε Ινδοκίνα, συνειδητοποιεί το ρόλο του Γαλλικού ιμπεριαλισμού και λίγο αργότερα στις 4 Ιούνη αυτομολεί και προσχωρεί στους Βιετμίνχ. Το 1949 γίνεται μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος Βιετνάμ. Πολεμάει στο πλευρό του βιετναμέζικου λαού έως τη συντριβή των Γάλλων και την ανεξαρτησία του Βιετνάμ. Στη συνέχεια αποστρατεύεται με το βαθμό του λοχαγού και ζει στο Βιετνάμ έως το 1965, οπότε και επιστρέφει στην Ελλάδα.

Με την επιστροφή του στην Ελλάδα εργάστηκε στην ΠΕΣΙΝΕ, όπου και συνέβαλλε στη δημιουργία της πρώτης οργάνωσης του ΚΚΕ στο γαλλικό μονοπώλιο. Έγραψε βιβλία και ανέπτυξε πολύ σημαντική δραστηριότητα για τη συγκέντρωση πόρων για τα χιλιάδες θύματα της διοξίνης του “Πορτοκαλί Παράγοντα”, με τον οποίο οι ΗΠΑ δηλητηρίασαν το Βιετνάμ.

Το 2010 του αποδόθηκε τιμητικά η βιετναμέζικη υπηκοότητα και το 2013 ονομάζεται Ήρωας των Λαϊκών Ενόπλων Δυνάμεων.

Αποτέλεσε ζωντανό σύνδεσμο των ηρωικών παραδόσεων και των λαϊκών κινημάτων της χώρας μας και του Βιετνάμ. Η ζωή του αποτελεί παράδειγμα και παρακαταθήκη για τους νέους αγωνιστές.

Η ΚΕ του ΚΚΕ εκφράζει τα βαθιά της συλλυπητήρια στα παιδιά και τα εγγόνια του, στα αδέρφια του, στους συναγωνιστές του και το λαό του Βιετνάμ.

Η κηδεία του και η πολιτική τελετή θα γίνει στο Άρμα Θηβών, την Τρίτη 29 Ιούνη 2021 στις 8.00 π.μ. και στη συνέχεια θα ακολουθήσει αποτέφρωση της σωρού του».