Περί εμβολίων και κινήτρων

Προχθές Κυριακή, 6 Ιουνίου, ο αναπληρωτής υπουργός Εσωτερικών Στέλιος Πέτσας είπε κάτι πιθανότατα σωστό, αλλά σε λάθος χρόνο. Γνωστοποίησε δηλαδή ότι θα δοθούν κίνητρα στους εμβολιαζόμενους, με την ελπίδα ότι θα καμφθεί η άρνηση σημαντικής κοινωνικής μερίδας να αποδεχτεί το δώρο της επιστήμης. Ενώ όμως το πρόβλημα είναι ήδη σοβαρό, ο υπουργός μετέθεσε την πιθανότητα λύσης του για τα μέσα Ιουνίου. Τότε, είπε, θα εξεταστεί η λήψη μέτρων. Παρότι «το θέμα συζητείται στην κυβέρνηση τον τελευταίο μήνα».

Χρήσιμες είναι βέβαια οι συζητήσεις, πλην στον καιρό τους. Και με χρονική διάρκεια που δεν επιδεινώνει ένα ήδη υπάρχον πρόβλημα. Η αργοπορημένη κυβερνητική αντίδραση εξηγείται, αλλά δεν δικαιολογείται. Αν η παραχώρηση προνομίων αποφασιζόταν στα μέσα Μαΐου, θα υπονομευόταν το αφήγημα επιτυχίας που διακινούνταν επίμονα και συστηματικά. Και μάλιστα διπλής επιτυχίας: υγειονομικής και οικονομικής, με το οικονομικό σκέλος να ταυτίζεται περιοριστικά με τον τουρισμό.

Στα ιδιαίτερα κίνητρα καταφεύγει κανείς όταν τα πράγματα δεν πάνε τόσο καλά όσο ισχυριζόμαστε ότι πάνε. Η κυβέρνηση, όμως, αιχμαλωτίστηκε από την ίδια την επιθυμία της να δει «ραγδαία βελτίωση» εκεί όπου οι δείκτες, υγειονομικοί και τουριστικοί, καλυτέρευαν βασανιστικά αργά, όπως επέμεναν να επισημαίνουν αφενός οι επιστήμονες, ακόμα και μέλη της αρμόδιας επιτροπής, αφετέρου οι εμπλεκόμενοι με τον τουρισμό, δηλαδή κάτι πολύ παραπάνω από τη μισή Ελλάδα. Βιαστικά βιαστικά, θαυμάστηκε ήδη από τις αρχές Μαΐου σαν τείχος ανοσίας αυτό που δεν ήταν παρά τοιχαλάκι, και το οποίο παραμένει χαμηλό ή και πολύ χαμηλό σε 19 από τις 74 περιφερειακές ενότητες της χώρας, ανάμεσά τους και τουριστικές. Και στις υπόλοιπες, ωστόσο, τίποτε το θεαματικό δεν παρατηρείται. Εξ ου και η αργή αποκλιμάκωση των δεικτών της πανδημίας από τη μία, οι συνεχείς ακυρώσεις κρατήσεων σε παραθεριστικούς προορισμούς από την άλλη.

Σε εμβολιαστικά κίνητρα αναγκάστηκαν να προσφύγουν αρκετές χώρες, τα αποτελέσματα εντούτοις καταγράφτηκαν κατώτερα των προσδοκωμένων. Με μπόνους μπίρες, πίτσες ή παγωτά δεν κερδίζεται ο πόλεμος. Και σίγουρα η διπλή γλώσσα κοστίζει. Ο κόσμος δεν πείθεται όταν παραμένει αποδέκτης αλληλοαναιρούμενων μηνυμάτων. Οταν ακούει την ίδια στιγμή από μεν τον πρωθυπουργό ότι διαθέτουμε πια και τείχος και ασπίδες, από δε τους υπουργούς ότι «υπάρχουν προβληματάκια, αλλά θα τα αντιμετωπίσουμε αργότερα», θα προτιμήσει ν’ ακούσει το ευχάριστο. Και ας ξέρει ότι δεν ισχύει.

Πηγή: Η Καθημερινή

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr