Πάμε Θέατρο: Πέντε δυνατές παραστάσεις για τον Οκτώβριο

Οι παραστάσεις που ξεχωρίζουμε για το φθινόπωρο έχουν απ' όλα: Ιστορία, κοινωνικό προβληματισμό, τραγωδία, γυναικεία χειραφέτηση. 

Prometheus N.Karathanos©Andreas Simopoulos1 p scaled e1632122757345

Ένα από τα κορυφαία έργα του νεοελληνικού λόγου Η Γυναίκα της Ζάκυθος του Διονύσιου Σολωμού σκηνοθετεί η Άντζελα Μπρούσκου στο Ξενοδοχείον Μπάγκειον. Mε κεντρικό θέμα – μέχρι και το τέλος του 2021 – τον εορτασμό των διακοσίων χρόνων από την ελληνική επανάσταση, η έναρξη της νέας σεζόν πραγματοποιείται με μια ξεχωριστή συνάντηση, αυτή της δραστήριας ομάδας των bijoux de kant με το ηρωικό δράμα του Αθανάσιου Χριστόπουλου Αχιλλεύς (1804). Η παράσταση «Προμηθέας» σε σκηνοθεσία Νίκου Καραθάνου θα ζωντανέψει στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης Ιδρύματος Ωνάση. To θέατρο Radar παρουσιάζει την παράσταση “Εμπόριο” από τον Κοραή Δαμάτη και τη Θεατρική Ομάδα Ανδρομέδα, βασισμένη σε αληθινά γεγονότα και μαρτυρίες αντρών, γυναικών και παιδιών – θυμάτων Εμπορίας Ανθρώπων. Η παράσταση “Ο Ποπολάρος” σε διασκευή της Έλσας Ανδριανού και σε σκηνοθεσία του Θοδωρή Αμπαζή έρχεται στο Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν.

Η Γυναίκα της Ζάκυθος, του Διονύσιου Σολωμού

Ένα από τα κορυφαία έργα του νεοελληνικού λόγου Η Γυναίκα της Ζάκυθος του Διονύσιου Σολωμού σκηνοθετεί η Άντζελα Μπρούσκου στο Ξενοδοχείον Μπάγκειον.

Τρεις γυναίκες – η Άντζελα Μπρούσκου, η Παρθενόπη Μπουζούρη και η Δανάη Κατσαμένη – έγκλειστες σ’ ένα ασφυκτικό πατριαρχικό περιβάλλον αφηγούνται τoν πυρακτωμένο λόγο του Διονύσιου Σολωμού στον απόηχο της πτώσης του Μεσολογγίου.

Κείμενο αιρετικό και αλληγορικό τοποθετείται στο κέντρο μίας βίαιης πραγματικότητας που συνδιαλέγεται με το παρελθόν και το μέλλον της Ιστορίας. Σε αυτό το σύμπαν της σύγχρονης Κόλασης, που αποτυπώνεται σκηνικά σ’ ένα ηχητικό και εικαστικό περιβάλλον σαν ένα σύγχρονο χορικό, το σώμα της Γυναίκας στοιχειώνεται μέσα από μια γεωγραφία εικόνων που συνθέτουν το προσωπείο της γυναίκας δαίμονα μέσα στους αιώνες.

INFO:

Έως 27/10, Ξενοδοχείο Μπάγκειον, Πλατεία Ομονοίας 18, Αθήνα

Αχιλλεύς. Ελλάς Εκλιπαρούσα, από την ομάδα bijoux de kant 

Το Ολύμπια Δημοτικό Μουσικό Θέατρο Μαρία Κάλλας του Οργανισμού Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας του Δήμου Αθηναίων (ΟΠΑΝΔΑ) ανοίγει ξανά την αυλαία του, με την παράσταση “Αχιλλεύς. Ελλάς Εκλιπαρούσα” από την θεατρική ομάδα bijoux de kant.

Το ιστορικό θέατρο στο θρυλικό κτίριο της οδού Ακαδημίας στην καρδιά της Αθήνας επιστρέφει στην καρδιά της πολιτιστικής ζωής της πόλης, με νέα ορμή, νέο όραμα κι ένα πλούσιο και δυναμικό καλλιτεχνικό πρόγραμμα. Mε κεντρικό θέμα – μέχρι και το τέλος του 2021 – τον εορτασμό των διακοσίων χρόνων από την ελληνική επανάσταση, η έναρξη της νέας σεζόν πραγματοποιείται με μια ξεχωριστή συνάντηση, αυτή της δραστήριας ομάδας των bijoux de kant με το ηρωικό δράμα του Αθανάσιου Χριστόπουλου Αχιλλεύς (1804), η οποία διερευνά και επαναδιαπραγματεύεται την έννοια της ελληνικότητας και της συλλογικότητας μέσα από το μύθο της οργής του Αχιλλέα απέναντι στον Αγαμέμνονα.

Η πλεονεκτική συμπεριφορά του πρώτου από τη μία και η περηφάνια και ο εγωισμός του δεύτερου από την άλλη θέτουν σε κίνδυνο τις δυνάμεις του ελληνικού στρατεύματος και την επιτυχή έκβαση του Τρωικού Πολέμου έως ότου έρθει η πολυπόθητη συμφιλίωσή τους. Ανασυνθέτοντας τα υλικά μιας «παλιάς θεατρικότητας», καταδυόμενη στις ρίζες του νεοελληνικού λόγου και της αρχαιοελληνικής μυθολογίας, η bijoux de kant προσεγγίζει το ηρωικό δράμα μέσα από μια γλυκόπικρη αίσθηση αλλά και συγχρόνως κωμική και ανάλαφρη ματιά θίγοντας μερικά από τα βασικότερα ζητήματα της νεοελληνικής ιστορίας.

«Ενώ αυτή μας η ζωή είν’ παντελώς ολίγη
αναντιρρήτως την μισήν ο πόλεμος την πνίγει.
Ή έπρεπεν ο άνθρωπος να μην γεννιέται διόλου
παρά με μίση κι έχθρητες να πάει κατά διαόλου.» 

Το πρώτο νεοελληνικό θεατρικό έργο που αντλεί την υπόθεσή του από τον τρωικό κύκλο είναι το «Δράμα ηρωικόν εις την αιολοδωρικήν διάλεκτον (Αχιλλεύς)» του Αθανάσιου Χριστόπουλου, που γράφτηκε στα τέλη του 1804 και δημοσιεύτηκε στα 1805. Πρόκειται για ένα έργο γραμμένο στο πνεύμα του Διαφωτισμού, που αναφέρεται στο περιστατικό της οργής του Αχιλλέα εναντίον του Αγαμέμνονα και στις συνέπειές της ως τον θάνατο του Πατρόκλου. Το έργο συνεκδόθηκε με τη Γραμματική της «Αιολοδωρικής Γλόσσας», στην οποία ο Αθανάσιος Χριστόπουλος αναλύει το γραμματικό του σύστημα για τη συγκεκριμένη γλώσσα, την οποία θεωρεί την καθομιλουμένη των Ελλήνων. Το δράμα γράφτηκε σε συμφωνία με τη γραμματική αυτή, σε ιδιόμορφη απλή καθαρεύουσα και ποικίλα μέτρα (κυρίως δεκαπεντασύλλαβοι ομοιοκατάληκτοι αλλά και επτασύλλαβοι στα χορικά).

Ο θαυμασμός για την αρχαία ελληνική μυθολογία και την κλασική αρχαιότητα αποτελεί χαρακτηριστικό της αρχαιολατρίας του 18ου και 19ου αιώνα στο δυτικό κόσμο. Η τάση αυτή μεταφέρθηκε στην καθ’ ημάς παιδεία και αποτέλεσε ένα ανεξάντλητο υλικό για τη συγκρότηση της εθνικής ταυτότητας. Στο έργο Αχιλλεύς, ωστόσο, εντοπίζει κανείς όχι μόνο τις αξίες που εξυπηρετούν την καλλιέργεια της εθνικής συνείδησης αλλά ταυτόχρονα μια υποχώρηση του διδακτικού ύφους καθώς και την έντονη παρείσφρηση του προσωπικού βιώματος. Η κατανοητή, ζωντανή και ομιλούμενη «αιολοδωρική διάλεκτος» του Α. Χριστόπουλο, ο ομοιοκατάληκτος στίχος και οι λυρικές εξάρσεις καθιστούν το έργο κάτι περισσότερο από ένα ιδεολογικό όχημα.

Η σύγκρουση του Αχιλλέα με τον Αγαμέμνονα οδηγεί τον πρώτο να αποσχιστεί από το στράτευμα των Ελλήνων. Τα εσωτερικά συστήματα ιεραρχίας και η άδικη μεταχείριση δύνανται να μεταβάλουν το αίσθημα του «ανήκειν» στο άτομο. Έτσι, η συλλογική ταυτότητα των Ελλήνων κλυδωνίζεται από την πραγματικότητα της ζωής και των συναισθημάτων. Η πλεονεκτική συμπεριφορά του Αγαμέμνονα από τη μία και η περηφάνια και ο εγωισμός του Αχιλλέα από την άλλη θέτουν σε κίνδυνο τις δυνάμεις του ελληνικού στρατεύματος. Η εθνική συνείδηση διαμορφώνεται, λοιπόν, μέσα από μια βιωμένη πραγματικότητα. Δεν αποτελεί μια στείρα θεωρητική κατασκευή ή ένα σύστημα εκλογικευμένων αξιών αλλά συμφύεται με τον συναισθηματικό κόσμο και την προσωπικότητα των ηρώων.

Η επανάσταση αποτελεί εκτός από συλλογικό και ένα διαρκές προσωπικό αίτημα. Μια ανάγκη για την ανατροπή του υπάρχοντος και τη συγκρότηση ενός νέου κόσμου. Από που αφορμώνται, όμως, οι επαναστάσεις; Ο Αχιλλεύς του Α. Χριστόπουλου έχει όλα τα χαρακτηριστικά ενός ήρωα, είναι ένας άλλος οπλαρχηγός της Επαναστάσεως. Ο θάνατος του Πάτροκλου, η απώλεια του αγαπημένου άλλου, αναζωπυρώνει το αίσθημα της συλλογικότητας, οδηγεί τον Αχιλλέα να συγχωρέσει τον Αγαμέμνονα και να επανενταχθεί στο στράτευμα. Με άλλα λόγια, το προσωπικό βίωμα, η άμεση αναφορά έχει τη δύναμη να μετακινήσει τη στάση απέναντι στη συλλογικότητα και την κοινή συνείδηση.

Πώς συνδέονται η φουστανέλα και η καραγκούνα με το αρχαίο κάλλος; Τα κλέφτικα τραγούδια με τους αρχαίους ήχους; Η αρχαία τραγωδία με τη ρομαντική δραματουργική παραγωγή; Ανασυνθέτοντας τα υλικά μιας «παλαιάς θεατρικότητας», τις θεατρικές πρακτικές των μπουλουκιών, τη δόνηση του έμμετρου λόγου, τις αρχετυπικές στάσεις του σώματος και τη στομφώδη υποκριτική, η σκηνοθετική προσέγγιση αποβλέπει να προσεγγίσει το «ηρωικό δράμα» μέσα από μια γλυκόπικρη αίσθηση αλλά και συγχρόνως κωμική και ανάλαφρη ματιά που σκοπεύει να θίξει μερικά από τα βασικότερα ερωτήματα της νεοελληνικής πορείας. Πώς διαμορφώνεται η συνεχώς διαρρηγνυόμενη από την εθνική διχόνοια ελληνική ταυτότητα ανά τους αιώνες; Ποια είναι η σύγχρονη ελληνικότητα;

Λίγα λόγια για την bijoux de kant

Η bijoux de kant είναι η συνύπαρξη πολλών ιδεών, πολλών αισθητικών, πολλών εκφράσεων. Έγινε πεδίο για ένα γόνιμο διάλογο ανάμεσα στο θέατρο, τις καλές τέχνες, τη μουσική, το χορό, τη θεωρία και την επιστήμη. Η bijoux de kant είναι μία καλλιτεχνική εγγραφή που σχηματίστηκε για να υποστηρίξει και να προωθήσει τη δημιουργική έκφραση και την κριτική σκέψη, τον ποιητικό λόγο και τα διαφορετικά ιδιώματα. Στηρίζει τη συλλογικότητα και στοχεύει μέσα από τη συνεργασία της με καλλιτέχνες, ακαδημαϊκούς και όλους όσους πιστεύουν στην τέχνη στη δημιουργία καλλιτεχνικών έργων με υψηλή αισθητική αξία αλλά και κριτική στάση απέναντι στην επικαιρότητα.

INFO:

9,10 Οκτωβρίου, Ολύμπια Δημοτικό Μουσικό Θέατρο «Μαρία Κάλλας», Ακαδημίας 59, Αθήνα

Προμηθέας, σε σκηνοθεσία Νίκου Καραθάνου στη Στέγη Ιδρύματος Ωνάση

Η παράσταση «Προμηθέας» σε σκηνοθεσία Νίκου Καραθάνου θα ζωντανέψει στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης Ιδρύματος Ωνάση. 

Μα, τι ήθελε πάντα ο άνθρωπος; Μια στέγη και μια φωτιά, αιχμάλωτος και των δυο». Ο Προμηθέας του Νίκου Καραθάνου έρχεται για να μας χαρίσει μια ανάσα ελευθερίας.

«Έλα μέσα, έλα μέσα». Ο Προμηθέας στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης. Ο Καύκασος δεν υπάρχει εδώ. Κανένας βράχος και καμία αλυσίδα δεν κρατούν αιχμάλωτο τον Προμηθέα. Τα πάντα συμβαίνουν σε ένα σπίτι. Σε ένα σπίτι-μετεωρίτη που αιωρείται στον χωροχρόνο και κατακλύζεται από τα τέσσερα στοιχεία της φύσης.

Εκεί ζουν, σαν συγγενείς, και «κοσμογονούν» ο Προμηθέας (Νίκος Καραθάνος), το Κράτος και ο Ερμής (Χρήστος Λούλης), η Βία και η Ιώ (Γαλήνη Χατζηπασχάλη), ο Ήφαιστος και ο Ωκεανός (Γιάννης Κότσιφας).

«Το να ζεις σημαίνει να τρως το φως και το σκοτάδι κάθε λεπτό».

Ο Νίκος Καραθάνος προσεγγίζει την τραγωδία του Αισχύλου επιχειρώντας, όπως λέει, να «μυθολογήσει την καθημερινότητα»: «Πάντα προσπαθούσα να καταλάβω πώς ένας πόνος σ’ ένα δωμάτιο φεύγει από τους τοίχους, ταξιδεύει στον αέρα, γεννάει τέρατα και θεούς και δίνει μύθο».

Ο διακεκριμένος δημιουργός, ένας ευαίσθητος παρατηρητής των υπερβάσεων μέσα από την ανάγνωση του οικείου, ερμηνεύει και σκηνοθετεί τον Προμηθέα. Στο πρόσωπό του αναγνωρίζει τον καθέναν από εμάς. «Ο Προμηθέας εκπροσωπεί εσένα, εμένα, όλους, τη στιγμή που κοιτάξαμε το γεγονός της ζωής και μας είδε κι αυτό. Υπάρχει κάτι τόσο αρχαίο σε κάθε ανθρώπινο πρόσωπο που κάνει τον Χρόνο να καμπυλώνεται από ντροπή» παρατηρεί.

Είναι η δεύτερη φορά, μετά τους Όρνιθες, που ο Νίκος Καραθάνος καταπιάνεται με το αρχαίο δράμα· ένα υλικό που τον συγκινεί γιατί, «μοιάζει συνέχεια να μου λέει πως “τάφος μου είναι οι απόψεις μου κι ανάστασή μου το δίκαιο”».

Ο Προμηθέας Δεσμώτης συγκαταλέγεται στα όψιμα έργα του Αισχύλου. Πιθανολογείται πως γράφτηκε μεταξύ 475 και 470 π.Χ. Για άλλους μελετητές, το ζήτημα της χρονολόγησής του παραμένει ανοιχτό. Αποτελεί τη μοναδική σωζόμενη τραγωδία όπου όλα τα δραματικά πρόσωπα –με εξαίρεση την Ιώ– έχουν θεϊκή υπόσταση. Με λίγα λόγια, ο Προμηθέας Δεσμώτης είναι μια υπόθεση μεταξύ αθανάτων.

O Προμηθέας Δεσμώτης είναι η δεύτερη σκηνοθεσία του Νίκου Καραθάνου στο αρχαίο δράμα. Προηγήθηκαν οι αριστοφανικοί Όρνιθες το 2016 που έκαναν πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Επιδαύρου σε παραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση. Στη συνέχεια παρουσιάστηκαν τον Μάϊο του 2018, στο εμβληματικό θέατρο St. Ann’s Warehouse στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης.

Η παράσταση μπήκε στο top 10 του “New York Magazine” με τις καλύτερες παραγωγές στις ΗΠΑ για την ίδια χρονιά. Τον Ιανουάριο του 2020, οι Όρνιθες συμμετείχαν στο διεθνές φεστιβάλ Santiago a Mil, στο Σαντιάγο της Χιλής, εν μέσω μεγάλων κοινωνικοπολιτικών αναταραχών στη χώρα. Είναι η τρίτη φορά που ο Καραθάνος σκηνοθετεί στη Στέγη. Η συνεργασία ξεκίνησε το 2015 με τον Βυσσινόκηπο του Τσέχοφ.

Στο πλαίσιο των Onassis fellowships για το 2018, ο Νίκος Καραθάνος πραγματοποίησε ένα πολυφασικό πρόγραμμα ερευνητικών ταξιδιών στην Κεντρική Ευρώπη, καταλήγοντας σε ένα ταξίδι πρακτικής και φαινομενολογικής έρευνας σε περιοχές της Βραζιλίας, της Αργεντινής και της Χιλής.

INFO:

Από 10 Οκτωβρίου, Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, Κεντρική Σκηνή, Λ. Συγγρού 107-109, Αθήνα

Εμπόριο, από τη Θεατρική Oμάδα Ανδρομέδα στο θέατρο Radar

To θέατρο Radar παρουσιάζει την παράσταση “Εμπόριο” από τον Κοραή Δαμάτη και τη Θεατρική Ομάδα Ανδρομέδα, βασισμένη σε αληθινά γεγονότα και μαρτυρίες αντρών, γυναικών και παιδιών – θυμάτων Εμπορίας Ανθρώπων.

Σήμερα άνθρωποι αγοράζονται και πωλούνται με τον πιο εύκολο τρόπο. Άνθρωποι εξαφανίζονται. Αρπάζονται. Εκφοβίζονται. Και παραδίδονται στα χιλιάδες κυκλώματα που τους χειραγωγούν και τους εκμεταλλεύονται. Η παγκόσμια οικονομική κρίση υποδαύλισε την έξαρση του φαινομένου τόσο πολύ και με τέτοιους τρόπους μέχρι που έφτασε το ίδιο το θύμα να «αποδέχεται» την κατάστασή του, λόγω της έλλειψης επιλογών και διεξόδων.

Τρία χρόνια μετά από τις συγκλονιστικές «Γυναίκες από χώμα» με τις μαρτυρίες των οροθετικών γυναικών και το «Κατανόησέ με ή σε Καταβροχθίζω» που πραγματεύτηκε την κακοποίηση παιδιών από όλο τον κόσμο, η Θεατρική Ομάδα Ανδρομέδα και ο Κοραής Δαμάτης καταπιάνονται με την Εμπορία Ανθρώπων και δημιουργούν μια παράσταση, με τίτλο «ΕΜΠΟΡΙΟ», που διαβάζει το παρελθόν, αφουγκράζεται το παρόν και προβλέπει το μέλλον. Ιστορίες ανυπεράσπιστων ανθρώπων-θυμάτων ενός «αόρατου εγκλήματος» γίνονται αφορμή για τη δημιουργία ενός πρωτότυπου έργου που σκοπεύει στην ενημέρωση, τον προβληματισμό και τελικά, στη δράση απέναντι σε ένα παγκόσμιο έγκλημα που φέρεται να χαρακτηρίζεται ως «σπάνιο», αλλά δεν είναι.

INFO:

Από 13 Οκτωβρίου, Θέατρο Radar, Πλ. Αγίου Ιωάννη & Πυθέου 93, Νέος Κόσμος, Αθήνα

Ο Ποπολάρος, σε σκηνοθεσία Θοδωρή Αμπαζή στο Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν

Η παράσταση “Ο Ποπολάρος” σε διασκευή της Έλσας Ανδριανού και σε σκηνοθεσία του Θοδωρή Αμπαζή έρχεται στο Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν.

Το διήγημα του Γρηγορίου Ξενόπουλου «Ο Ποπολάρος» πρωτοδημοσιεύθηκε το 1913 με τίτλο «Ο αντάρτης». Σε αντίθεση με τη μεταγενέστερη θεατρική διασκευή του Ξενόπουλου, όπου το ενδιαφέρον μετατοπίζεται στα ελαφρά ρομαντικά στοιχεία και η ιστορία αποκτά το -απαραίτητο για εμπορικούς λόγους- «αίσιον τέλος», το αρχικό έργο βασίζεται στο καλοκαιρινό ειδύλλιο ανάμεσα στην αριστοκράτισσα Έλδα και τον «ποπολάρο» Ζέππο στο επίπεδο της πλοκής, προκειμένου να αναδείξει άλλα θέματα. Οι ιδιαιτερότητες της επτανησιακής κοινωνίας επιτρέπουν μέσα από μια δροσερή ιστορία αγάπης δυο νέων παιδιών και την ταξική σύγκρουση στην οποία εμπλέκονται θείοι και πατεράδες, να αποτυπωθεί η καθήλωση σωμάτων και ψυχών σε ό,τι τους υπαγορεύουν τα κοινωνικά στεγανά. Την ίδια στιγμή ο τροχός της ιστορίας έχει μπει σε κίνηση και μια μεταβατική εποχή που εγκυμονεί την ανατροπή έχει ήδη ανατείλει, ενώ η τραγωδία των πρωταγωνιστών είναι -όπως πάντα άλλωστε- ότι αδυνατούν να το αντιληφθούν.

Φαίνεται πως θα περάσει πολύς καιρός ακόμα για να ξεσυνηθίσουν αυτοί οι άνθρωποι να μας θεωρούν εμάς τους άλλους σα σκυλιά.

Η Ομάδα ΟΠΕRΑ αξιοποιώντας την εικοσαετή εμπειρία της στο μουσικό θέατρο παρουσιάζει μια νέα θεατρική εκδοχή του «Ποπολάρου» σε διασκευή της Έλσας Ανδριανού, που με πρόσχημα μια παλιά ιστορία επικεντρώνεται στην -τόσο σύγχρονη- αφομοίωση των στεγανών, περιχαρακώσεων που λειτουργούν ως εσωτερική επιταγή σε μια εποχή ακραίας ατομικιστικής απομόνωσης και ψευδο-επικοινωνίας.

Οι πέντε ερμηνευτές-ηθοποιοί αναλαμβάνουν τη σκηνική αφήγηση λειτουργώντας ως «χορός», από τον οποίο προκύπτουν τα βασικά πρόσωπα του διηγήματος, ενώ η μουσική συνομιλεί με την πλούσια επτανησιακή μουσική παράδοση μέσα από μια σύγχρονη μουσική εκφορά.

INFO:

Από 14/10, Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν, Φρυνίχου 14, Πλάκα

 

Μητσοτάκης: Όλο το παρασκήνιο για τις εκκαθαρίσεις Μπρατάκου και Παπασταύρου

InCollage 20240328 205245331

Μητσοτάκης: Όλο το παρασκήνιο για τις εκκαθαρίσεις Μπρατάκου και Παπασταύρου

O Κυριάκος Μητσοτάκης φαίνεται πως «παραίτησε» τους δύο στενούς του συνεργάτες προκειμένου να μην απολογηθεί…

«Η ΛΑΡΚΟ ανήκει στους εργάτες» – Μαζικό συλλαλητήριο για τη ΛΑΡΚΟ στο κέντρο της Αθήνας

6167427

«Η ΛΑΡΚΟ ανήκει στους εργάτες» – Μαζικό συλλαλητήριο για τη ΛΑΡΚΟ στο κέντρο της Αθήνας

Στο μαζικό συλλαλητήριο για την ΛΑΡΚΟ συμμετέχουν και άλλα σωματεία, φορείς, συνδικάτα αλλά και φοιτητικοί…

Θρήνος στο Ρέθυμνο: Αυτοκτόνησαν σε μια μέρα, ένας 56χρονος επιχειρηματίας και ένας 84χρονος

5860197

Θρήνος στο Ρέθυμνο: Αυτοκτόνησαν σε μια μέρα, ένας 56χρονος επιχειρηματίας και ένας 84χρονος

Τον αυτόχειρα εντόπισαν οι οικείοι του. Λίγες ώρες αργότερα, ένας 84χρονος, έκοψε το νήμα της…