Ιερά τοτέμ της ελληνικής δισκογραφίας που ξεπερνούν την εποχή που τα γέννησε και την κοινωνική συνθήκη. Ο Γιάννης Μαρκόπουλος ζήτησε από τον Παύλο Παυλίδη να διασκευάσει εμβληματικά κομμάτια του.
Αποτέλεσμα, ο πρόσφατος δίσκος «Πέρα από τη θάλασσα». Ο Παυλίδης έχει κρατήσει τον πυρήνα της μελωδίας, πειραματίζεται με τη φόρμα και στήνει ένα νέο ηχητικό σύμπαν με ηλεκτρονική ψυχή. Η πρώτη ακρόαση ξενίζει.
Θέλει χρόνο. Εχει και αμήχανες στιγμές κι άλλες γοητευτικές. Τολμηρό και άνισο. Γι’ αυτό και βγάλαμε όλοι τα «πιστόλια» της πένας και της άποψής μας στα social media. Και πολύ καλά κάναμε. Παύλο Παυλίδη, από μένα είναι «ναι».
Για το θάρρος και το θράσος σου. Θέλει (και) αυθάδεια η τέχνη. Ακόμη και να μη μας αρέσει ο καρπός της. Η τέχνη ήταν ανέκαθεν ανοιχτή σε παρεμβάσεις. Προσοχή στο κενό μεταξύ κριτικής και αφορισμού.
