Πάσχει ο Μητσοτάκης από αυτοκτονικό σύνδρομο;

Πολλές ερμηνείες επιχειρούνται να δοθούν αυτές τις μέρες από δημοσιογράφους και πολιτικούς αναλυτές σχετικά με την άκαμπτη στάση του ίδιου του Πρωθυπουργού στην ικανοποίηση του νόμιμου αιτήματος του Δ. Κουφοντίνα να μετατεθεί στις φυλακές Κορυδαλλού.

Η πιο διαδεδομένη είναι αυτή της αντεκδίκησης- βεντέτας κατά την κρητική παράδοση. Μας στέρησε τον Παύλο Μπακογιάννη θα του πάρουμε τη ζωή. Αν δεν υποψιαζόταν έστω ο Πρωθυπουργός- όμως έχει ήδη προϊδεαστεί από τα γκαζάκια έξω από τα αστυνομικά τμήματα- τι θα επακολουθήσει τον επιχειρούμενο θάνατο του απεργού πείνας θα μπορούσε και να ευσταθεί.

Η άλλη ερμηνεία αφορά τους βραχυπρόθεσμους στόχους του Κ. Μητσοτάκη. Με τις πρόωρες εκλογές να αχνοφαίνονται στον ορίζοντα και τοποτηρητές Βορίδη και Χρυσοχοΐδη και εφαρμογή του Δόγματος Σοκ και Δέος. Αδιάλλακτη στάση λοιπόν ενός Πρωθυπουργού, που “δεν διαπραγματεύεται με τρομοκράτες” και παράλληλα στοχοποίηση κυρίως της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αλλά και όλων των υπολοίπων κομμάτων με φόντο μια Ελλάδα που θα καίγεται από τη δράση όχι μόνο κάποιων ομοϊδεατών του Δ. Κουφοντίνα, αλλά και κάθε πιθανού προβοκάτορα, είτε αυτός προέρχεται από τον χώρο της φυλακισμένης ηγεσίας της Χρυσής Αυγής, είτε από άλλους πιο σκοτεινούς χώρους…

Σ ‘αυτό το ερμηνευτικό σενάριο- που κι εγώ μέχρι πρόσφατα ασπαζόμουν- υπάρχει ένα βασικό ερώτημα. Οι τριγμοί που ήδη ακούγονται μέσα στο χώρο της ΝΔ από καραμανλικά στελέχη. Αυτοί οι τριγμοί πολύ πιθανό να μεγεθυνθούν την επαύριον του επιχειρούμενου θανάτου του απεργού πείνας και των επιπτώσεων του θανάτου του. Κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει ότι στις επόμενες εκλογές δεν θα πάμε με περισσότερους δεξιούς σχηματισμούς. Το διακινδυνεύει και μάλιστα με συνθήκες απλής αναλογικής ο Κ. Μητσοτάκης;

Αυτό που ξεχνάμε να εντάξουμε στο όλο σκηνικό είναι η χρονική συγκυρία που έχει να κάνει όχι μόνο με τις εκλογές αλλά με πολύ πιο άμεσες εξελίξεις. Την έναρξη των διερευνητικών επαφών Ελλάδας – Τουρκίας μέσα στο μήνα και τις κρίσιμες συνομιλίες για το Κυπριακό στα τέλη του Απρίλη στη Γενεύη. Το κλίμα από πλευράς Γερμανίας, Βρετανίας και ΗΠΑ το γνωρίζουν και οι πέτρες δεν είναι ευνοϊκό για την Ελλάδα. Το λογικό σε τέτοια περίοδο θα ήταν ο Πρωθυπουργός μιας χώρας που σέβεται το κύρος του και το κύρος της χώρας του να επιδιώκει να διαπραγματευτεί, έχοντας εξασφαλίσει στο εσωτερικό της χώρας του την μεγαλύτερη δυνατή συναίνεση των πολιτικών κομμάτων και της κοινωνίας. Να λειτουργήσει σαν εθνικός ηγέτης.

Όμως με νεκρό τον Κουφοντίνα, μια χώρα παραδομένη στο χάος, στοχοποιημένη την αντιπολίτευση σχεδόν στο σύνολό της, αστυνομική καταστολή παντού, κομματάκι δύσκολο να εμφανιστεί ως “Εθνικός ηγέτης”. Πόσο μάλλον που αυτό θα το εκμεταλλευτεί στο έπακρο η αντίθετη πλευρά. Ουδείς γνωρίζει σήμερα αν μέσα στους τόσους χιλιάδες τούρκους πολιτικούς πρόσφυγες που έχουν συρρεύσει τους τελευταίους μήνες στην Αθήνα δεν υπάρχουν και άνθρωποι των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών…

Εν κατακλείδι το βέβαιο είναι ότι αυτοί που απεργάζονται την παράδοση της Αθήνας στις φλόγες είναι πολύ περισσότεροι από τους όποιους οπαδούς του Δ. Κουφοντίνα. Το καίριο ερώτημα είναι αν ο Κ. Μητσοτάκης αντιλαμβάνεται όχι μόνο τους κινδύνους αλλά και το ποιοι τελικά “τον κατευθύνουν” προς μια τόσο αδιάλλακτη στάση, πιθανά υπερκολακεύοντας το εγώ του και το πώς θα κερδίσει τις επόμενες εκλογές. Εκτός και αν δεν τον “κατευθύνουν” απλά, αλλά λειτουργεί ως ο “εντολοδόχος” τους, κάτι βέβαια που κανένας Έλληνας πολίτης δεν θα ήθελε να πιστέψει…

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr