Η “κακομαθημένη γενιά” του Αλέκου Ρώτα είναι η γενιά των άμεσων προγόνων του. Γιατροί, λογοτέχνες, ηθοποιοί, απαρτίζουν το οικογενειακό του πάνθεον, κι ο συγγραφέας, γιος και εγγονός, λυγίζει από τη σκέψη ότι ποτέ δεν θα είναι καλύτερος από αυτούς, γιατί αυτούς τους φιλοξένησε μια ταραγμένη εποχή, γόνιμη για ηρωισμούς, γεμάτη βία, παρανομία και ακραία ιστορικά γεγονότα.
Ακουμπάει λοιπόν αυτό το βάρος πάνω σ’ ένα ιδιαίτερο βιβλίο, προϊόν μυθοπλασίας, αλλά με ανάγλυφο το προσωπικό του αποτύπωμα, σπονδυλωτό σαν ταινία που γυρίστηκε με την κάμερα στον ώμο.
Τα μικρά γεγονότα εναλλάσσονται με μεγάλα. Η πραγματικότητα εξαερώνεται μέσα από σκέψεις και μετά ξαναγίνεται πραγματικότητα. Ο λόγος του είναι προσωπικός, εξομολογητικός χωρίς ευφυολογήματα ή συνθηματολογία. Αλλά αφήνει χώρο στη μυθολογία, τον Πλάτωνα, τον Ηράκλειτο, τη μεγάλη αγάπη της οικογένειας για το θέατρο, την κατοχή, τον εμφύλιο, το πηγαιν’ έλα στην ιστορία, το δύσβατο πέρασμα μέσα από την ψυχανάλυση.
Απελευθερωμένος στο χαρτί, ο συγγραφέας απλώνει ένα πολύκαρπο γενεαλογικό δέντρο, αλλά βρίσκει πια χώρο για τον εαυτό του. Τους δικούς τους δαίμονες. Τις αγάπες και τους φόβους του. Αυτομυθολογείται σαν να βάζει αέρα φρέσκο σε μια παλιά αποθήκη, τινάζει την αρχαία σκόνη και υπερασπίζεται το δικαίωμα του να μην είσαι δημοφιλής, σημαντικός, σπουδαίος.
Αλληγορίες, υπόκωφο χιούμορ, μνήμες από το παρελθόν αλλά και από το μέλλον, κι όλα αυτά σε μια γλώσσα φρέσκια σημερινή, στήνουν σχεδόν ψυχαναλυτικά έναν καινούριο εαυτό που δεν ετεροκαθορίζεται, που έκανε το χρέος του και τώρα πλέει ελεύθερα σε όμορφες θάλασσες για το δικό του φανταστικό νησί, με το λυτρωτικό συναίσθημα που φεύγεις από ένα μνημόσυνο όταν ο πόνος σε δυναμώνει και σου χαρίζει απλόχερα ενηλικίωση.
Αλέκος Ρώτας
Μια κακομαθημένη γενιά
Εκδόσεις Καμπύλη
σελ. 204
Το Μια κακομαθημένη γενιά είναι ένα βιβλίο πολλών αναγνώσεων και πολλών επιπέδων. Δεν τελειώνεις μαζί του. Όπως ίσως μένουν πάντοτε ανοιχτά τα χρέη μας στις γενιές που προηγήθηκαν.
