Παρέμβαση των 64: Θλιβερή υποταγή στον νεοσυντηρητισμό

Ο καθένας έχει αναφαίρετο δικαίωμα να υποστηρίζει δημοσίως τις απόψεις του και μάλιστα πρέπει να υποστηρίζουμε όλοι αυτό το δικαίωμα, όπως έλεγε και ο Βολταίρος. Ο οποίος Βολταίρος όπως είπαμε ματαιοπονούσε, γιατί ακόμη και οι Λουδοβίκοι με τα χρόνια προοδευτικοί θα γίνονταν.

Το δικαίωμα στην άποψη το έχουν λοιπόν οι 64 «προοδευτικοί πολίτες», αλλά το έχουμε κι εμείς που διαφωνούμε με αυτούς. Αν πάλι η έκφραση άποψης από την αριστερά απαγορεύεται ενώ από την δεξιά επιβάλλεται, δεν ξέρω, ίσως αυτό να θεωρείται προοδευτικό σήμερα.

Οι «64» προέρχονται από τον χώρο του νέου «κέντρου» όπως είχε διαμορφωθεί την προηγούμενη δεκαετία. Δεξιό εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι για να συνεννοούμαστε. Δεν νομίζω ότι ο χώρος αυτός χρησιμοποιούσε με πάθος τον όρο «προοδευτικός», μάλλον τον είχε απωθήσει ως κατάλοιπο της πολλής συνάφειας με την απεχθή σ’ αυτούς Αριστερά. Παρ ’όλα αυτά ξαφνικά ξαναθυμήθηκαν τον όρο και την έννοια της προόδου για να καταγγείλουν την Αριστερά ότι την σφετερίζεται. Μέχρι τις ευρωεκλογές λοιπόν μπορεί να δούμε και κείμενο ότι η Αριστερά σφετερίζεται τον κομμουνισμό, που είναι ως γνωστόν παιδική κληρονομιά του κ. Μητσοτάκη.

Η ιστορική διχοτομία δεξιάς αριστεράς η οποία διατρέχει την ευρωπαϊκή Ιστορία επισήμως εδώ και 230 χρόνια ανήκει  λοιπόν στις «επίπλαστες διαχωριστικές γραμμές του παρελθόντος». Επισήμως 230 χρόνια αλλά σύμφωνα με την Ιστορία της Ευρώπης εκδόσεων της Σορβόνης πολύ περισσότερα, ξεκινώντας από τις εξεγέρσεις των χωρικών στη Γαλλία τον 14-15ο αιώνα. Διατρέχει και τέμνει κάθετα την ιστορία του 19ου και του 21ου αιώνα, αναζωπυρώνεται στις μεγάλες πολιτικές αντιπαραθέσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη σήμερα. Ούτε New York Times ή  Guardian δεν διαβάζουν τόσο μορφωμένοι άνθρωποι; Να δουν εκεί πως βρίζεται ο Τραμπ με τους Δημοκρατικούς για τη διάκριση δεξιάς – αριστεράς και τα όσα σούρνουν οι Συντηρητικοί στον «μαρξιστή Κόρμπυν» που προηγείται στις δημοσκοπήσεις. Άντρο της αριστερής οπισθοδρόμησης και η Βρετανία, τι φρίκη.

Επί της ουσίας η «παρέμβαση των 64» ομοιάζει στη δομή της με κείμενο της πιο γραφειοκρατικής Κεντρικής Επιτροπής, αυτά που οι παλιοί αριστεροί λέγαμε «σούπες». Η μια παράγραφος γράφει τα αντίθετα από την προηγούμενη, για να βολευτούν όλες οι αποχρώσεις.

Το κείμενο διαθέτει μια μεγάλη παράγραφο όπου η «πρόοδος» ταυτίζεται με την ιδιωτική πρωτοβουλία και την επιχειρηματικότητα και μια επόμενη όπου η «πρόοδος» ταυτίζεται με τον ισχυρό δημόσιο τομέα και το κοινωνικό κράτος. Έτσι γενικά όλοι συμφωνούμε σε όλα, ο δημόσιος διάλογος όμως αφορά το παραπέρα, αν θα φορολογηθεί ο πλούτος για να στηριχτεί ο δημόσιος τομέας και οι κοινωνικές πολιτικές ή θα αφεθεί να συσσωρεύεται για να φέρει από μόνος του (λέει) την ανάπτυξη. Χωρίς γνώση και ανάλυση υπέρ του ενός ή του άλλου υποδείγματος δεν παίρνεις ούτε πτυχίο οικονομικών κύριοι καθηγητές, το ξέρετε καλά.

Επίσης το κείμενο υποστηρίζει ταυτόχρονα «τον σύγχρονο πατριωτισμό» αλλά και την «περαιτέρω ενοποίηση της ΕΕ».Μα δουλευόμαστε τώρα; Ο «σύγχρονος πατριωτισμός» σημαίνει συγκεκριμένα πράγματα στην Ευρώπη σήμερα, τον επικαλούνται όσοι διαφωνούν με την πολιτική ενοποίηση της Ευρώπης, πχ ο Βέμπερ. Στον ελληνικό εσωτερικό πολιτικό διάλογο μπορεί να σημαίνει άλλα πράγματα, από την σκοπιά της Αριστεράς σύγχρονος πατριωτισμός είναι η συμφωνία των Πρεσπών. Αλλά στο πλαίσιο της  ΕΕ για «σύγχρονο πατριωτισμό» δεν μιλάνε ούτε ο Μακρόν και η Μέρκελ, γιατί σημαίνει την άρνηση μεταβίβασης περαιτέρω αρμοδιοτήτων και κυριαρχίας στο υπερεθνικό επίπεδο. Και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ, αυτός είναι ο προοδευτισμός σήμερα;

Δυστυχώς το μόνο ξεκάθαρο στο κείμενο είναι το πολιτικό υβρεολόγιο στο οποίο επιδίδεται .κατά του  ΣΥΡΙΖΑ και το οποίο δεν θα επαναλάβω.

Θα σταθώ μόνον σε ένα αληθινά θλιβερό σημείο. Εκεί όπου το κείμενο αναφέρεται στους «ολοκληρωτισμούς του 20ου αιώνα». Ακριβώς όπως τα ακροδεξιάς έμπνευσης (Πολωνία, Ουγγαρία, Εσθονία) ψηφίσματα της Ευρωπαϊκής Δεξιάς ταυτίζουν τον Χίτλερ με την πρώην ΕΣΣΔ. Προσωπικά εντάχθηκα από έφηβος στο ρεύμα του ΚΚΕ Εσωτερικού. Μια από τις πρώτες συγκεντρώσεις που πήγα στη ζωή μου ήταν αυτή του περιοδικού Πολίτης υπέρ της Αλληλεγγύης στην Πολωνία το 1980. Αλλά την επέτειο της αντιφασιστικής νίκης των λαών (9 Μαϊου) κείμενο που τσουβαλιάζει την Ιστορία και αντικειμενικά έτσι ξεπλένει τον ναζισμό (ολοκληρωτισμός με ολοκληρωτισμό πολεμούσαν στο ανατολικό μέτωπο;) μου φέρνει ανατριχίλα.

 

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr