Παλίμβουλος και ύπουλος θίξις

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, γόνος και εκτελών σε αραιά χρονικά διαστήματα χρέη πρωθυπουργού, αφού τοποθέτησε καταδικασμένους καταχραστές και αμφιβόλου προελεύσεως «αρίστους» σε υπουργεία και υπηρεσίες μαζί με παλαιοχουντικούς, νεοχουντικούς, κρυφοχουντικούς και φανεροχουντικούς, παλιάτσους και αρνητές του ολοκαυτώματος, επισκέφτηκε το Άουσβιτς κατά τη διάρκεια της επετείου για την απελευθέρωση των αιχμαλώτων στις 27 Ιανουαρίου 1945 από την 60ή Στρατιά του Κόκκινου Στρατού, επικεφαλής της οποίας ήταν ο συνταγματάρχης Πάβελ Κουρότσκιν (Pavel Alekseyevich Kurochkin, 1900-1989). Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δήλωσε, ότι το Άουσβιτς απελευθερώθηκε από τον «Ερυθρό» Στρατό, εκφραζόμενος με υπερφίαλο μάλιστα ύφος, στόμφο και σοβαροφάνεια, προσποιούμενος τον έξυπνο, περιχαρής για την λεκτική του «καινοτομία», και θεωρώντας εαυτόν γητευτή της γλώσσας, ανέμενε να τον αποθεώσουν τα πλήθη. Δυστυχώς, δεν είναι καθόλου έξυπνος και ευτυχώς είναι τόσο έκδηλο, που αμέσως μετά τις δηλώσεις του το διαδίκτυο υπέστη … ρήξη στομάχου με τον κωμικό, που φαιδρύνει την άχαρη, ζοφερή διάθεσή μας.

Το ίδιο ύφος, με αρκετή βέβαια δόση ψευτομαγκιάς, διέθετε και ο πολιτικός μέντορας του εκτελούντα χρέη πρωθυπουργού. Αν θυμηθούμε το ύφος του μέντορα σε διάφορες στιγμές της σύντομης ασυνεχούς ραδιούργας καριέρας του, θα παρατηρήσουμε τις ομοιότητες των δύο «πολιτικών ανδρών». O μέντορας είχε γίνει του κόσμου ο περίγελος και τα καμώματά του μαζί με τις περισσότερες δηλώσεις του ακόμη κοσμούν τους «τοίχους» της εικονιστικής δημόσιας σφαίρας στο Facebook και στο Twitter, αλλά… δεν σήκωνε μύγα στο σπαθί του.

Αυτού το είδους οι μαλθακοί άνθρωποι, και μάλιστα όσοι είναι δημόσια πρόσωπα, καθημερινά αρθρώνουν ανοησίες, δοξοσοφίες και αρλούμπες, θεωρώντας ότι διαθέτουν λόγο ικανό, όχι μόνο να σταθεί σε ένα απλό διάλογο, αλλά ότι θα αποτελέσει μνημείο ευφυίας και κτήμα ες αεί στην ιστορία των πολιτικών λόγων και ένα δώρο για τις επόμενες γενιές. Όταν όμως κάποιος υπογραμμίζει τη φαιδρότητα της ύπαρξης, λόγων και πράξεων, το παίζουν και θιγμένοι μηνύοντας και απειλώντας πολίτες και δημοσιογράφους, οι οποίοι το μόνο που κάνουν είναι να υπενθυμίζουν το μέγεθος και το εύρος της ανωριμότητάς τους. Τόσο ο Κώστας Βαξεβάνης όσο και ο Γιώργος Λακόπουλος, και εσχάτως και ο Φοίβος Δεληβοριάς το μόνο που έκαναν ήταν να αναδείξουν αυτό που όλη η κοινωνία έχει στο νου της. Να αναδείξουν δηλαδή το γεγονός ότι μια ανώριμη ομάδα λεηλατεί τον πλούτο, υλικό και πνευματικό, και μάλιστα η ανωριμότητά της είναι μια τόσο απερίγραπτη τυφλότητα, που κατά την άποψή της θα πρέπει να χαίρει και ευγνωμοσύνης από την κοινωνία. Αυτή η ανώριμη ομάδα, χρησιμοποιεί και ταλαιπωρεί τους θεσμούς για τα καπρίτσια της, αποδεικνύει τη ρυπαρή της φύση, ψάχνοντας επιβεβαίωση στέλνοντας τον Βαξεβάνη στα δικαστήρια, απειλώντας τον Λακόπουλο και χυδαιολογώντας εναντίον του Δεληβοριά.

Υπάρχει όμως μια καλή εξήγηση και έρχεται από τον μακρινό Δεκέμβρη του 1784, όταν δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Berlinische Monatsschrift το περίφημο άρθρο του Πρώσου φιλοσόφου, Immanuel Kant (1724­1804), το οποίο περιλάμβανε το γνωστό ορισμό του για το διαφωτισμό. «Διαφωτισμός», μας λέει ο Kant «είναι η έξοδος τον ανθρώπου από την ανωριμότητά του, για την οποία φταίει ο ίδιος». Η ανωριμότητα του Μητσοτάκη και των επιλογών του, μας λέει ο μεγάλος φιλόσοφος, είναι η αδυναμία του ανθρώπου να μεταχειριστεί το νου του χωρίς την καθοδήγηση κάποιου άλλου. Όταν τους καθοδηγούν όμοιοι, απλά επιβεβαιώνουν την καθολικότητα της ανωριμότητας που επικρατεί ανάμεσά τους. Για την ανωριμότητά της, λοιπόν, η ομάδα αυτή φταίει, όταν η αιτία της έγκειται όχι μόνο στην ανεπάρκεια του νου, αλλά και στην έλλειψη αποφασιστικότητας και θάρρους να μεταχειριστεί το νου της χωρίς την καθοδήγηση κάποιου άλλου.

Αναφερόμενος στη ρήση του Οράτιου, «Sapere aude», δηλαδή τόλμα να σκεφτείς, να έχεις το θάρρος να μεταχειριστείς τον δικό σου νου, ο Kant αποκαλύπτει την εμβληματική φράση του διαφωτισμού και τη φύση του αυτόνομου και λογικού ανθρώπου, ο οποίος θέτει τη λογική του προς δημόσια χρήση. Η οκνηρία και η δειλία του Κυριάκου είναι οι αιτίες, για τις οποίες τόσο ο ίδιος όσο και οι υπόλοιποι ανώριμοι προτιμούν να παραμένουν σε όλη τους τη ζωή ανώριμοι, παρόλο που η φύση τους έχει ήδη αποδεσμευτεί από την καθοδήγηση του μέντορα, αφήνοντας ωστόσο το περιθώριο σε άλλους εύκολα να γίνουν κηδεμόνες. Βολεύει ιδιαίτερα να είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης ένας ανώριμος και η οικονομική ελίτ που ελέγχει και τον πρωθυπουργό και τα περισσότερα παράσιτα της κοινωνίας, θεωρεί το βήμα προς την ωριμότητα πολύ επικίνδυνο. Για τους άλλους είναι απλά επίπονο, και ως οκνηροί και άχρηστοι αδυνατούν να κάνουν οτιδήποτε για να ξεφύγουν. Επίσης, είναι δύσκολο να προσπαθήσουν να βγουν από την ανωριμότητα, διότι έχει γίνει σχεδόν δεύτερη φύση τους, γι’ αυτό και το ευχαριστιούνται. Όταν δεν το ευχαριστιούνται κάνουν μηνύσεις και αφρίζουν απειλώντας και χυδαιολογώντας.

Οι πονηριές και οι κουτοπονηριές των μέχρι πρότινος υμνητών της χούντας, αρνητών του ολοκαυτώματος, βιβλιεμπόρων του εν Ελλάδι αντισημιτισμού, βοούν την υποκρισία και τον ύπουλο χαρακτήρα που πολιτεύονται και εμφανίζονται στη δημόσια σφαίρα. Όταν ο αντιπρόεδρος και το χουντικό poulain του φωτογραφίζονται και δηλώνουν τη συμπάθειά τους και την αγανάκτησή τους για τα θύματα της ναζιστικής θηριωδίας και την εξόντωση και τον αφανισμό έξι εκατομμυρίων Εβραίων, δεν τους πιστεύει κανένας. Και δεν τους πιστεύει κανένας, διότι φαίνεται καθαρά η παλίμβουλος και ύπουλος θίξις, όταν επαναφέρει κανείς το ακροδεξιό τους παρελθόν, και είτε κάθονται και χασκογελάνε στα πάνελ του σκλαβοπάζαρου της ενημέρωσης, είτε αρχίζουν τις μηνύσεις και την τρομοκρατία σε όσους τονίζουν το ακραίο και αντικοινωνικό τους πρόσωπο.

Κανένας δεν θα αλλάξει άποψη ούτε για την ανωριμότητα του Μητσοτάκη ούτε για τον αντισημιτισμό και τις ακροδεξιές τάσεις, που έχουν εδώ και καιρό αρχίσει να χαρακτηρίζουν ολόκληρη τη νεοφιλελεύθερη παρακμή, που κυβερνάει. Το παράταιρο της υπόθεσης είναι, ότι και όλες οι άλλες πολιτικές δυνάμεις δείχνουν να ανέχονται αυτή την ανωριμότητα δημιουργώντας γενικά μια χλιαρή ατμόσφαιρα και αφήνοντας μόνο την χλεύη να κάνει αντιπολίτευση. Η κενότητα, που εμβάλλεται σταδιακά σε όλο το πολιτικό σύστημα εξαιτίας της ανωριμότητας της κυβέρνησης, δεν θα γίνεται ανεκτή από την κοινωνία για πολύ. Μπορεί οι αντιδράσεις του λαού να μην είναι πάντα προς τη σωστή κατεύθυνση και να μην αποκαλύπτουν μόνο τα πιο σημαντικά ζητήματα, είναι ωστόσο δικαιολογημένες και αναδεικνύουν την απάτη, την αστάθεια και τον ύπουλο χαρακτήρα, που πολιτεύτηκε η σημερινή νεοχουντική εναλλακτική δεξιά του Κυριάκου Μητσοτάκη.

ΥΓ 1: Πέρα από τα νομικά ή άλλα ζητήματα που αφορούν την πρόταση για υποβιβασμό του ΠΑΟΚ και της Ξάνθης, θεωρητικά πάντα, η ανωριμότητα του υφυπουργού δείχνει να διαθέτει και μια δόση προσωπικής εκδίκησης κατά του Ιβάν Σαββίδη, ο οποίος δεν τον είχε καλοδεχτεί παλαιότερα στο ξενοδοχείο. Είναι λογικό, λοιπόν, και ανθρώπινο να θέλει να του το ανταποδώσει.

ΥΓ 2: Σε περίπτωση που υπάρχει δυσανεξία στο να παραδεχτεί ο ανώριμος πρωθυπουργός ή οι λογογράφοι του, οι οποίοι διεγείρονται με την καθαρεύουσα της παλιάς δεξιάς σχολής, την ιστορική αλήθεια, επαναλαμβάνω, ότι τους αιχμαλώτους του Άουσβιτς απελευθέρωσε ο Κόκκινος Στρατός των Εργατών και Αγροτών. Όσο για την απόχρωση του κόκκινου και τον τύπο του χρώματος στα σύμβολα της Σοβιετικής Ένωσης ήταν πιο κοντά στο Boston University Red (cc0000), πράγμα το οποίο ο πρωθυπουργός θα έπρεπε να το γνωρίζει, αφού σε λίγο θα θεωρείται στη Βοστώνη… επίτιμος τουρίστας.

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr