«Σαν ψέματα μου φαίνεται ότι το ”ΠΑΛΙ” είναι πια εκεί έξω. Ότι ήρθε η ώρα να σας μιλήσω γι’ αυτό κι εσείς να ξέρετε σε τι αναφέρομαι. Μιλάω τόσο καιρό γι’ αυτό με τον εαυτό μου, με τους φίλους μου, τους συνεργάτες μου, την οικογένειά μου και τώρα μιλάω και με εσάς.
Δεν είναι όμως μόνο το ”ΠΑΛΙ” και δεν είναι απλώς οι λέξεις και η μουσική. Είναι ένας ολόκληρος κόσμος τον οποίον ονειρεύομαι μέρα-νύχτα, εδώ και εβδομάδες, μήνες, χρόνια…και το ”ΠΑΛΙ” είναι το πρώτο κεφάλαιο σε όλη αυτή την ιστορία.
To χθες, το σήμερα, το αύριο, ο κόσμος, η Ελλάδα, τα Βαλκάνια, ο παππούς μου που ήρθε από τη Μικρά Ασία. Η ελληνική ύπαιθρος, η επαρχία, η πλατεία του χωριού, η εκκλησία, η αυλή της γιαγιάς με τις κότες, η λευκή πλαστική καρέκλα και το πλαστικό τραπεζομάντηλο με τα φρουτάκια επάνω στο τραπέζι. Οι ”γυναίκες” και οι ”άνδρες”, οι σχέσεις τους, η αγάπη, ο φόβος, το ”θέλω αλλά φοβάμαι”, το ”θέλω αλλά δεν μπορώ”, το ”ένα βήμα μπρος και δύο πίσω”. Τα παιδιά.
Το τραγούδι είναι ένας ”σύγχρονος μπάλος”. Έτσι θα το περιέγραφα με δυο λέξεις, αν έπρεπε. Αλλά είναι κάτι περισσότερο από αυτό. Είμαι εγώ. Ελπίζω να το αγαπήσετε. Και να το τραγουδήσετε και να το χορέψετε.» – Μαρίνα Σάττι
