Πάγος στις αλήθειες και φωτιά στα ψέματα

Οι απολυταρχικές φράσεις που χρησιμοποιούν καθημερινά οι εκπρόσωποι της κυβέρνησης Μητσοτάκη είναι ακριβέστατες και σαφείς. Και την ίδια στιγμή η πολιτική τους ψευδολογία παράγεται σε κλίμακα χωρίς προηγούμενο,
συμπεριλαμβανομένων και των δημοσιογράφων που έχουν πλήρη εξουσιοδότηση στην κατασκευή ψευδών.

Τίποτε δεν διατυπώνεται τυχαία. Είναι μία φάμπρικα μαζικής παραγωγής, με αυστηρό καταμερισμό εργασίας. Έχουν καταστήσει το ψέμα υποχρεωτικό και καταψύχουν τις αλήθειες. Κι ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ο πρίγκηπας της πολιτικής μας αποπλάνησης. Η κατάσταση έχει χειροτερέψει.

Η κυβέρνηση έχει εγκαταλείψει πια το ψεύδος που της χρησίμευε για να προκαλούν φόβο στην κοινωνία. Τώρα με περισσή άνεση μας ενημερώνει ότι θα πεθάνουμε αν δεν προσαρμοστούμε, αν ένα παιδί με ογκολογική πάθηση δεν μπορεί να κάνει μαγνητική στο δημόσιο νοσοκομείο λόγω αναμονής να πάει στο διπλανό (το διπλανό είναι ιδιωτικό), ότι οι συνταξιούχοι που δεν έκαναν προσφυγή θα πάρουν μηδέν εις το πηλίκον από αναδρομικά, και γενικώς να
κόψουμε το λαιμό μας μ΄ένα γυαλί να τα βγάλουμε πέρα.

Εν ολίγοις δεν χρειαζόταν το άρθρο του γερμανικού «Der Spiegel» για να μάθουμε ότι στην Ελλάδα βαδίζουμε «τον δρόμο προς την απολυταρχία». Το θέμα είναι πως θα αναχαιτιστεί αυτή η διαδρομή όταν ένα σεβαστό μέγεθος της κοινωνίας αυταπατάται πρόθυμα και βολεύεται στο απολυταρχικό καθεστώς, και αρκετών τα δημοκρατικά/αγωνιστικά αντανακλαστικά τα έχει χαλαρώσει ο νόμος της βαρύτητας… Ποιος το περίμενε ότι η δημοσιογραφική συσπείρωση Δούρειος Ίππος, στα αριστερά στην ΕΣΗΕΑ, με ένα θολωμένο σκεπτικό θα αξιολογούσε την «Επιτροπής Δεοντολογίας» του Μητσοτάκη ως μια προσπάθεια ρύθμισης του τοπίου στην ενημέρωση;

Κάπου ο Jean-Jacques Courtine γράφει: «Η αγριότητα της πτώσης είναι ανάλογη με το υπέρμετρο μέγεθος των φιλοδοξιών». Όμως η πτώση αυτή δεν είναι νομοτελειακή, σάπισε το φρούτο στο κλαρί, θα πέσει στη γη… Ούτε παίζουμε σε χολιγουντιανή ταινία για να περιμένουμε υπομονετικά και άπραγοι στην όχθη του ποταμού, μέχρι να δούμε τα πτώματα των εχθρών να περνούν επιπλέοντας από μπροστά μας. Τελικά, οι πιο σκληρές μάχες είναι ανυπόφορα μοναχικές.

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr