Όταν σε χειροκροτούν στις ΗΠΑ περισσότερο από ό,τι στην Ελλάδα…

Εξ όνυχος τον λέοντα. Η… θριαμβευτική επικοινωνιακά επίσκεψη Μητσοτάκη στις ΗΠΑ είχε την αχίλλειο πτέρνα της. Την αποκάλυψε αφελώς, στον ενθουσιασμό του, ο ίδιος ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, όταν διαπίστωσε ότι στις ΗΠΑ τον χειροκροτούν περισσότερο από ό,τι στην πατρίδα του.

Ο κυβερνητικός επικοινωνιακός μηχανισμός προσπάθησε να υποβαθμίσει αυτή την αποστροφή του λόγου του πρωθυπουργού, αλλά η αποκάλυψη της αλήθειας είχε ήδη καταγραφεί διεθνώς.

Όταν είσαι πρωθυπουργός που εκπροσωπείς στο εξωτερικό μια χώρα σε εποχή με μεγάλα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα και όταν, επιπλέον, η χώρα σου απειλείται καθημερινά και ανοικτά από την γείτονα κάτω από την αμερικανική ανοχή κι εσύ αντί να αναδεικνύεις τα δικά σου προβλήματα και αντί να διεκδικείς διεθνή στήριξη, καταδίκη της Τουρκικής επιθετικότητας και εθνική δικαίωση, προσπαθείς να ικανοποιήσεις με κάθε τρόπο τους συμμάχους σου και μάλιστα χωρίς ανταλλάγματα, τότε αυτό σε οδηγεί στο να σε χειροκροτούν περισσότερο εκτός, παρά εντός της πατρίδας σου.

Είναι τότε που παραδέχεσαι ότι το έργο σου αναγνωρίζεται περισσότερο στις ΗΠΑ από ό,τι στην Ελλάδα. Που σημαίνει ότι κάτι κάνεις καλά για τα συμφέροντα της τρίτης χώρας, που όμως δεν το κάνεις για το συμφέρον της δικής σου.

Και αυτό το εισπράττεις στο… χειροκρότημα.

Τούτων δοθέντων, η επίσκεψη Μητσοτάκη στις ΗΠΑ ικανοποίησε τους Αμερικανούς, αλλά δεν συνέτρεξε κανένας λόγος για να ικανοποιεί τους Έλληνες.

Ο πρωθυπουργός κέρδισε άφθονο χειροκρότημα, που το κυβερνητικό επικοινωνιακό επιτελείο θα προσπαθήσει να το εξαργυρώσει στην Ελλάδα δημοσκοπικά.

Ξεχνούν όμως ότι ο κ. Μητσοτάκης είναι Έλληνας πρωθυπουργός και όχι Αμερικανός γερουσιαστής. Το χειροκρότημα των Αμερικανών θα είχε νόημα, αν συνοδεύονταν έστω και από μια δήλωση υπέρ των ελληνικών θέσεων, έστω και από μια ανακοίνωση καταδίκης της Τουρκικής επιθετικότητας, έστω και από μια φραστική αναφορά υπέρ των ελληνικών συμφερόντων.

Όμως η λέξη «Τουρκία» ήταν μια λέξη απαγορευμένη κατά τη διάρκεια της επίσημης επίσκεψης. Και είναι γνωστό ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός, επισκεπτόμενος τις ΗΠΑ μιλά με γρίφους για να αποφύγει να αναφερθεί στο πραγματικό πρόβλημα και στην πραγματική απειλή, εισπράττει γρίφους και όσον αφορά στην υποστήριξη των συμφερόντων της χώρας του.
Η επίσκεψη του Κυριάκου Μητσοτάκη στις ΗΠΑ είχε άφθονο χειροκρότημα, το αποτέλεσμά της όμως ήταν «μηδέν εις το πηλίκον».

Πήγε, καταχειροκροτήθηκε κολακεύοντας τους Αμερικανούς, την ιστορία τους και τον πολιτισμό τους, αποθέωσε τη στάση τους στον πόλεμο της Ουκρανίας, αλλά δεν ανέφερε λέξη για τη στάση τους στους πολέμους της Σερβίας, του Ιράκ, του Αφγανιστάν και της Συρίας και δήλωσε αδιαπραγμάτευτα δεδομένος ως σύμμαχος, χωρίς όμως να εισπράξει ούτε ένα αντάλλαγμα, ούτε μια διαβεβαίωση υπέρ των ελληνικών συμφερόντων.

Αντίθετα, έδωσε προκαταβολικές υποσχέσεις για μελλοντικές αγορές πολεμικών αεροπλάνων, δεσμεύοντας έτσι τις επόμενες κυβερνήσεις, αλλά και παραδεχόμενος ανοικτά σε Αμερικανικό έδαφος ότι η αμφισβήτηση των ελληνικών θέσεων στο Αιγαίο και η Τουρκική επιθετικότητα δεν θα λυθούν με διπλωματικό τρόπο, αλλά με τη γλώσσα των εξοπλισμών και των… όπλων.

Αντί δηλαδή να διεκδικήσει τη δικαίωση των ελληνικών θέσεων και την καταδίκη της Τουρκικής επιθετικότητας, παραδέχτηκε εμπράκτως την Αμερικανική πολιτική του «διαίρει και βασίλευε». Σύμφωνα με την οποία οι ΗΠΑ εξοπλίζουν αμυντικά και τα δύο κράτη και συντηρούν διαμάχη για λόγους δικών τους οικονομικών συμφερόντων.

Ο πρωθυπουργός επιστρέφει με άδεια χέρια όσον αφορά σε κάποια δέσμευση ή σε κάποια δήλωση υπέρ των ελληνικών θέσεων.

Τόσο χειροκρότημα και ούτε ένα πρακτικό αποτέλεσμα υπέρ της Ελλάδας…

Επιπλέον, επιστρέφοντας θα προσγειωθεί σε μια δυσχερή πολιτικά πραγματικότητα που η δική του κυβέρνηση είτε δημιούργησε εκ του μηδενός, είτε με τις πράξεις και τις παραλήψεις της επιδείνωσε ακόμη περισσότερο.

Με τον πληθωρισμό να ξεπερνά το 10%, με το εξωτερικό χρέος να έχει και πάλι απογειωθεί μετά από χρόνια λιτότητας, με τις τιμές της ενέργειας να κτυπούν κόκκινο, κατατάσσοντάς μας στην ακριβότερη χώρα της Ευρώπης, με τους θανάτους από την πανδημία ανά εκατομμύριο πληθυσμού να μας δίνουν επίσης την ευρωπαϊκή πρωτιά και με την Ελλάδα να κατατάσσεται τελευταία στην Ευρώπη και 108η στον κόσμο ως προς την ελευθερία του τύπου.

Κι ακόμη, με τους Έλληνες να παλεύουν με τη φτώχεια και την ακρίβεια που η μονότονη υποστήριξη της κυβέρνησης Μητσοτάκη στα κερδοσκοπικά συμφέροντα της οικονομικής ολιγαρχίας έχει προκαλέσει.

Με αυτά τα δεδομένα, για να ξαναδεί χειροκρότημα ο Κυριάκος Μητσοτάκης, μάλλον πρέπει να ταξιδέψει ξανά στις ΗΠΑ…

Πηγή: TVXS

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr