Το πιθανότερο είναι πως θα συμφωνήσετε με τον παρακάτω ορισμό της «ελεύθερης δημοσιογραφίας», ο οποίος όμως πολύ δύσκολα θα ισχυριστεί κανείς πως βρίσκει εφαρμογή στα δελτία ειδήσεων του «MEGA»: «Η δημοσιογραφία που έχει την εντιμότητα να φανερώνει, να μην κρύβει τα, κάθε φορά, όρια της ελευθερίας και της “αντικειμενικότητάς” της. Η δημοσιογραφία που διεκδικεί το δικαίωμα να μην κόβει το προϊόν της κατά παραγγελία του πελάτη, του εκδότη, του πολιτικού πάτρωνα ή του κοινού και των προκαταλήψεών του».
Ποιος έχει δώσει αυτόν τον ορισμό; Ο δημοσιογράφος Παύλος Τσίμας (!) σε συνέντευξή του στο protagon.gr με αφορμή την έκδοση του βιβλίου του «Ο φερετζές και το πηλήκιο» (εκδόσεις «Μεταίχμιο»), το οποίο αναφέρεται με μυθιστορηματικό τρόπο στην ιστορία της ελληνικής τηλεόρασης. Ο ίδιος, μάλιστα, δηλώνει πως δεν θα έκλεινε την ΕΡΤ: «Δεν είναι θέμα μεθόδου. Είναι θέμα στόχου: τί θέλει μια χώρα σαν την Ελλάδα, τον 21ο αιώνα, από τον δημόσιο φορέα ραδιοτηλέορασης; Αν δεν απαντηθεί αυτό – κι εγώ απάντηση δεν έχω ακούσει και εκείνοι που έκλεισαν την ΕΡΤ ούτε που νοιάζονταν για την απάντηση – τα υπόλοιπα είναι δίχως νόημα».
