Σε μια εκδήλωση που περιείχε όλους τους συμβολισμούς, ο Αντώνης Σαμαράς ανακοίνωσε την αναγκαιότητα της Συνταγματικής αναθεώρησης. Συμβολισμός πρώτος: η εκδήλωση έγινε στο Μέγαρο Μουσικής. Τέρμα τα Ζάππεια. Οι πολιτικές εκδηλώσεις, όπως άλλωστε και οι πολιτικές αποφάσεις, έχουν μεταφερθεί στα Μέγαρα της διαπλοκής τα οποία πληρώνονται με δημόσιο χρήμα αλλά λειτουργούν ιδιωτικά. Όπως ακριβώς και οι πολιτικές τους.
Συμβολισμός δεύτερος: η εκδήλωση διοργανώθηκε από το Ινστιτούτο Καραμανλής, αλλά από την εκδήλωση απουσίαζαν όλοι οι καραμανλικοί και φυσικά ο ίδιος ο Καραμανλής. Αν αυτό δεν είναι συμβολισμός πως ο Αντώνης Σαμαράς δεν εκπροσωπεί πια αυτό που εξέφραζε η καραμανλική Δεξιά και πως οι πραγματικοί εκφραστές της διαφωνούν με τις επικοινωνιακές μπαρούφες, τότε τι είναι;
Ας πάμε όμως στην ουσία. Χρειάζεται αναθεώρηση του Συντάγματος; Πιστεύω πως γενικώς χρειάζεται αναθεώρηση οποιουδήποτε νόμου έχει βάλει το χέρι του ο Βενιζέλος, πόσο μάλλον του Συντάγματος, στο οποίο το άρθρο που συνδέεται με το νόμο περί ευθύνης Υπουργών, εξασφαλίζει την ατιμωρισία του πολιτικού συστήματος και βέβαια τη διαφθορά. Στο ίδιο Σύνταγμα προβλέπονται (πάλι μέσω νόμου που συνδέεται μαζί του) 78 φοροαπαλλαγές των εφοπλιστών, αυτής της επιχειρηματικής ομάδας που ανεμίζει δεξιά και αριστερά (δεξιά κυρίως) σημαίες πατριωτισμού, ενώ στην πραγματικότητα ενδιαφέρεται για σημαίες ευκαιρίας και κέρδους. Αφορολόγητου παρακαλώ πάντα.
Πρέπει να ξεκινήσει τώρα διαδικασία για γίνει αναθεώρηση του Συντάγματος; Μια συζήτηση για την αλλαγή του Συντάγματος θα έπρεπε να είναι μακροχρόνια και να έχει τη μεγαλύτερη δυνατή πολιτική συναίνεση. Αντί για το αυτονόητο, ο Σαμαράς την κάνει προεκλογική φωτοβολίδα, για να αλλάξει την προεκλογική ατζέντα και να πουλήσει Δημοκρατία. Ο άνθρωπος ο οποίος έκανε κουρελόχαρτο το Σύνταγμα, ο οποίος κυβερνά με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου και κατεβάζει υπό σκότος αντισυνταγματικά σχέδια νόμου όπως αυτό που θα δίνει το συνταγματικά κατοχυρωμένο δημόσιο αγαθό της θάλασσας και του αιγιαλού σε ιδιωτικά συμφέροντα, ανακάλυψε το Σύνταγμα.
Ο Σαμαράς, ο οποίος απουσιάζει συστηματικά και προκλητικά από τη Βουλή, που αρνείται να απαντήσει ως πρωθυπουργός σε ερωτήσεις Κοινοβουλευτικού ελέγχου που (με βάση το Σύνταγμα πάντα) απευθύνονται τον ίδιο, αντιλαμβάνεται για μια ακόμη φορά το Σύνταγμα ως λάστιχο. Λάστιχο που θέλει να το κάνει σφεντόνα και προεκλογικό όπλο.
Υπάρχει όμως και η ουσία των «συνταγματικών» προτάσεων Σαμαρά. Το υπάρχον Σύνταγμα, το οποίο έφτιαξε με τα χεράκια του ο συγκυβερνών Βενιζέλος, εμφανίζεται ως η αιτία όλων των κακών. Το βαθύ πρόβλημα Οικονομίας, πολιτικής και βέβαια Δημοκρατίας που υπάρχει στη χώρα, εμφανίζεται ως αποτέλεσμα του Συντάγματος. Δεν φταίει η πολιτική τους, τα μνημόνια, η δουλικότητα και οι πελατειακές σχέσεις που καθιέρωσαν επί δεκαετίες ,αλλά το Σύνταγμα. Έτσι, αν υπάρξει ένα Σύνταγμα που θα προβλέπει ιδιωτικά Πανεπιστήμια, fast track διαδικασίες για την εκχώρηση δημόσιας περιουσίας και δικαιωμάτων σε επιχειρηματικά λόμπυ, αν απαγορεύει το δικαίωμα της διαμαρτυρίας το οποίο υπάρχει στο πρώτο ακόμη Σύνταγμα της χώρας, τότε τα προβλήματα θα λυθούν. Στη θεώρηση ή μάλλον στην επικοινωνιακή τακτική Σαμαρά ,το θέμα είναι πολιτειακό και όχι πολιτικής. Άρα επιλύεται αυτόματα και επιπλέον δεν χρειάζεται να απολογείται.
Αλλά όπως καταλαβαίνει εύκολα κάποιος, το θέμα του Σαμαρά δεν είναι το Σύνταγμα. Είναι οι εκλογές. Όπως άλλωστε και του έτερου εταίρου του κυβερνητικού τόξου, του Βαγγέλη Βενιζέλου. Και βέβαια σοβαρότητας. Κανένας έλληνας πρωθυπουργός δεν θα έβαζε προεκλογικά θέμα Συντάγματος, δείχνοντας με έναν ακόμη τρόπο πόσο δεν το σέβεται. Ο πρωθυπουργός της χώρας, με κάθε ευκαιρία δείχνει πως όταν κάνει αναφορές στο Σύνταγμα, δεν εννοεί τίποτα παραπάνω από την πλατεία Συντάγματος.
