Μάνος Χατζιδάκις: «Όλοι οι πολιτισμοί της ανθρωπότητας καταλήγουν ερείπια στη μνήμη των ανθρώπων»

Λόγια του Μάνου Χατζιδάκι που δημοσιεύονται για πρώτη φορά στην επέτειο των 95 χρόνων από τη γέννηση του. Όταν ο ίδιος είχε παρουσιάσει τη μουσική του για την ταινία «Heroes» στο Τρίτο Πρόγραμμα. 

omilo blog hatzidakis 001 0

Ακούγεται ένας σύντομος πιανιστικός αυτοσχεδιασμός. Ακολουθεί ο πρόλογος με τη φωνή του Μάνου Χατζιδάκι: 

«Αυτό που ακούσατε τώρα και που τό’παιξα ο ίδιος στο πιάνο, δεν είναι τίποτα. Δηλαδή δεν ανήκει στην ταινία που πρόκειται ν’ ακούσουμε τη μουσική της, ούτε κι ανήκει πουθενά. Το’παιξα για να μην αρχίσω κατευθείαν με τη φωνή μου μια εκπομπή που συνηθίζει ν’ αρχίζει με μουσική και μετά να λέει ”καλησπέρα σας”. Ήδη όπως βλέπετε έχουμε αρχίσει να δημιουργούμε μια μικρή παράδοση. Λοιπόν, καλησπέρα σας»

Αμέσως μετά ο Χατζιδάκις περνάει στο θέμα της εκπομπής. Ξεκινάει με το ιστορικό της καλλιτεχνικής πρότασης που του έγινε το 1969 για μία κινηματογραφική ταινία: 

«Το 1969 στη Νέα Υόρκη μού ανέθεσαν δύο πολύ πλούσιοι παραγωγοί απ’ το Ιράν να γράψω τη μουσική σε μία μεγάλη κινηματογραφική παραγωγή που είχε τον τίτλο ”Οι Ήρωες”. Ήταν μία προσπάθεια να βγουν στην παγκόσμια κινηματογραφική αγορά με ηθοποιούς διεθνούς προβολής και με σκηνοθέτη επίσης πολύ γνωστό από το Χόλιγουντ. Το ίδιο επιζητούσαν και με τη μουσική. Είχανε πέσει σ’ όλα πέρα για πέρα έξω. Διάλεξαν για σκηνοθέτη τον Ζαν Νεγκουλέσκο, για ηθοποιούς τον Κουρτ Γιούργκενς και την Έλκε Ζόμερ και μερικούς γνωστούς Αμερικανούς. Και για μουσική εμένα σε μία περίοδο που δεν με ενδιέφερε να τη διαταράξω και να τη βγάλω έξω απ’ τα προσωπικά μου ενδιαφέροντα, αλλά η πρόταση ήταν ελκυστική. Χώρια απ’ την πλούσια αμοιβή, θα μου πλήρωναν τα έξοδα να μείνω έξι μήνες στο Λονδίνο, να κάνω ένα ταξίδι δεκαπέντε ημερών στην Περσία για να μαζέψω το υλικό και τέλος να ηχογραφήσω τη μουσική μου με θαυμάσιους Άγγλους μουσικούς»

Στο σημείο αυτό ακούμε μία όμορφη περιγραφή του Χατζιδάκι για το χίπικο κλίμα του «swinging London», που βρέθηκε:

«Έμεινα στην Kings Road μιαν άνοιξη στο Λονδίνο, όταν το Λονδίνο και η Kinhs Road ζούσαν τον τελευταίο χρόνο ενός ”Blow Up” με πολύχρωμα κουρέλια και φανταστικούς αντικέρ, αισθητικούς και μη. Με τραγούδια του Donovan και των Rolling Stones, ακριβώς όταν ένας απ’ αυτούς πέθανε από κέφι στην πολυτελή πισίνα του σπιτιού του και τα κοριτσόπουλα της Ευρώπης και της Αμερικής κλαίγανε ρυθμικά το θάνατο του. Μέσα σ’ αυτή την αισθητική αναρχία της αγγλικής πρωτεύουσας, ο Αργυράκης κι εγώ διδάσκαμε μαθήματα αμερικανοελληνικού πολιτισμού σε νέους που διψούσαν να έρθουν σε επαφή με γνήσιους και εξωτικούς πολιτισμούς σαν τον δικό μας παραδείγματος χάρη. Και μέσα σ’ αυτή την ατμόσφαιρα έγραφα τη μουσική που θ’ ακούσετε και που είχε προηγηθεί ένα μυθικό ταξίδι μου στην Περσία για μια ταινία που έμελλε να χαθεί μες την πνευματική έρημο των περσικών πεδιάδων, εκεί κάπου στα σύνορα του Πακιστάν. Ήταν περίεργο το μείγμα του υλικού που μάζεψα απ’ την Περσία και του έγχρωμου χιπισμού που ζούσα με τους φίλους μου στο Chelsea του Λονδίνου την άνοιξη του 1969. Οι κοπέλες είχανε μωβ και μπλε μαλλιά. Τα σπίτια είχανε κεραμιδί και κίτρινα χρώματα. Στο καφενείο ”Picaso” τρώγαμε πράσινα μακαρόνια και γαλάζια γλυκίσματα. Τόσα πολλά χρώματα που την Κυριακή απ’ το πρωί χυνόντουσαν στην Kings Road για να τελειώσουν κάπου στην όχθη του Τάμεση σε μια βικτοριανή γέφυρα που θύμιζε οδυνηρά Σέρλοκ Χολμς ή αν θέλετε ένα ποίημα του Γέιτς, την «Άννα και τον Επίσκοπο», τραγουδισμένα από ένα γκρουπ νεαρών ανθρακωρύχων. Μα, ξέφυγα απ’ το θέμα μου. Βλέπετε, μόλο που δούλευα σκληρά, περισσότερο μ’ είχαν επηρεάσει αυτά που ζούσα παρά αυτά που γινόντουσαν στην κινηματογραφική ταινία, για την οποία είχα πολυτελώς επιστρατευθεί απ’ τους κατά τα άλλα συμπαθείς Πέρσες παραγωγούς»

Εν συνεχεία, ο ραδιοφωνικός παραγωγός Μάνος Χατζιδάκις αρχίζει να δίνει στοιχεία για το πως συνέλαβε τη μουσική του για το «Heroes»:

«Το υλικό που μάζεψα στην Τεχεράνη ήταν πιο πολύτιμο απ’ ότι χρειάζονταν για την καθόλου πολύτιμη αυτή ταινία μες την οποία το υλικό αυτό θα μετασχηματίζονταν σε μουσική. Μου είχαν διαθέσει τους καλύτερους λαϊκούς μουσικούς τους και ηχογράφησα ώρες ολόκληρες αυθεντική περσική μουσική. Μες τους αυτοσχεδιασμούς ενός λαϊκού βιολιστή – περίπου δυο ώρες αυτοσχεδιασμών – βρήκα μια στιγμή που άξιζε όσο κι ένα πολύτιμο διαμάντι, το αντίστοιχο διαμάντι της κινηματογραφικής ιστορίας μας. Ακούστε το!»…

Ακούγεται ένα δραματικό θέμα για βιολί λίγων δευτερολέπτων. Ο Χατζιδάκις συνεχίζει:

«Το απομόνωσα, το παρουσιάζω κάπου στο τέλος της ταινίας αυτούσιο τη στιγμή που πεθαίνει από σφαίρες ο αρχηγός των τοπικών ληστών και το μετασχηματίζω σε βασικό μοτίβο της ταινίας. Με το μοτίβο αυτό αρχίζουν και οι τίτλοι της ταινίας παιγμένοι από μία ομάδα έξι οργάνων και στο ύφος ενός λαϊκού χορευτικού σκοπού»

Ακούγεται η μελωδία που θα γινόταν γνωστή ως η «Μπαλάντα του Ούρι», ένα από τα δημοφιλέστερα τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι με στίχους του Νίκου Γκάτσου.

«Περνάμε απ’ τους δρόμους της Τεχεράνης και βλέπουμε περίεργες τοπικές φυσιογνωμίες μαζί με τους γνωστούς μας Ευρωπαίους ηθοποιούς να κοιτάν δήθεν αδιάφορα τα ρολόγια τους, να συναντιέται ο ένας με τον άλλον, να χωρίζονται σε ομάδες και όλοι να καταλήγουν στη μεγαλοπρεπή είσοδο του μουσείου της Τεχεράνης»

Ακούγεται ένα «μυστηριώδες» μουσικό θέμα του Χατζιδάκι. Άτιτλο. Ο συνθέτης δίνει στοιχεία για την υπόθεση της ταινίας: 

«Οι ”Ήρωες” είναι μια όχι έξυπνη κόπια της ταινίας ”Και οι 7 ήσαν υπέροχοι”, που πάλι κι αυτή ήταν κόπια της αριστουργηματικής ταινίας του Κουροσάβα ”Οι 7 Σαμουράι”. Μόνο που στους ”Ήρωες” όλα γίνονται σ’ ένα χωριό της Περσίας από μια διεθνή ομάδα τυχοδιωκτών αφού καταφέρνουν να κλέψουν από’να μουσείο της Τεχεράνης ένα πολύτιμο διαμάντι – εδώ έχουμε και λίγο ”Τοπ Καπί” του Ντασέν. Η μουσική που θ’ ακούσετε συνοδεύει την κλοπή μες το μουσείο. Χρησιμοποίησα ένα αυθεντικό περσικό χορευτικό ρυθμό που τον παίζει στο όργανο ένας Πέρσης συνάδελφος του Σταύρου Ξαρχάκου – δεν ξέρω, αλλά του έμοιαζε πολύ! Πάνω στην ίσια γραφή του περσικού χορού, έγραψα εγώ τη δικιά μου που σχολιάζει τη δράση παράλληλα με την τοπική υπόκρουση του μουσείου. Είναι πολύ ενδιαφέρον το αποτέλεσμα και ενδεικτικό για το πόσο πολυτελώς εργάστηκα για την ταινία αυτή. ”Η σκηνή στο μουσείο”»

Ακούγεται το θέμα με τον τίτλο που του έδωσε ο ίδιος ο Μάνος Χατζιδάκις: «Η σκηνή στο μουσείο».

«Τώρα βρισκόμαστε στο μεγάλο δρόμο για την ενδοχώρα του Ιράν, ξεφεύγοντας απ’ τον κλοιό της Τεχεράνης. Η ομάδα μας βρίσκεται σ’ ένα τζιπ και χάνεται από χωριό σε χωριό. Ο ορίζοντας ανοιχτός κι ένας ατέλειωτος δρόμος»

Ακούγεται το θέμα της σκηνής που μόλις περιέγραψε ο Χατζιδάκις. Άτιτλο.

«Ακολουθεί ένα όραμα. Υπήρχαν εδώ και λόγια που την τελευταία στιγμή τα βγάλαμε γιατί τα’χα γράψει ελληνικά. Σκεφτήκαμε πολύ σωστά την τελευταία στιγμή πάντως ότι η ταινία γίνεται στο Ιράν, παίζουν Γερμανοί και Αμερικανοί ηθοποιοί και οι στίχοι μου ήταν γραμμένοι ελληνικά. Διάολε! Την τελευταία έστω στιγμή το σκεφτήκαμε, έτσι το ”Όραμα” έμεινε χωρίς λόγια, μόνο που τη μελωδική γραμμή την παίζω ο ίδιος στο harpschicord ελληνικά!»

Ακούγεται το θέμα με τίτλο «Όραμα».

«Κι ένα δεύτερο ”Όραμα”. Πάλι το ίδιο κι εδώ πέρα. Παίζω στο harpschicord τα απουσιάζοντα και δευτερεύοντα ελληνικά»…

Ακούγεται το θέμα με τίτλο «Όραμα ΙΙ».

«Το λαϊκό τραγούδι ενός παιδιού που ακολουθεί είναι ένας θαυμάσιος αυτοσχεδιασμός ενός δεκαπεντάχρονου παιδιού στην Περσία μαζί με δυο μουσικούς που παίζαν βιολί και τύμπανα. Τους οδηγούσα από το θάλαμο ελέγχου φυσικά με νοήματα και χειρονομίες που άλλοτε καταλάβαιναν και άλλοτε παρεξηγούσαν και έσκαγαν στα γέλια. Το αποτέλεσμα αυτής της βουβής ελληνοπερσικής συνεργασίας είναι ένα θαυμάσιο νυχτερινό τραγούδι, γνήσια περσικό που δε γνωρίζει κανείς Πέρσης και που δεν θα γνωρίσει στη μορφή τουλάχιστον που τό’βαλα μες την ταινία. Είναι το αποτέλεσμα ζάλης και συγχύσεως τριών εξαιρέτων κατά τα άλλα τοπικών μουσικών του Ιράν»

Ακούγεται το τραγούδι – αμανές ενός παιδιού και το μουσικό θέμα με τίτλο «Νυχτερινό τραγούδι».

«”Στην Περσέπολη”: Εδώ με αφορμή ένα θαυμάσιο τοπίο στην αρχαία πόλη της Περσέπολης γίνεται ένα άγριο κυνηγητό των φίλων μας από Πέρσες αστυνόμους. Οι φίλοι κρύβονται συνεχώς από κολόνα σε κολόνα, πηδάν απ’ τις ιστορικές πέτρες και ημιθανείς, δεν χορταίνει ο φακός να δείχνει μεριές των ιστορικών αυτών ερειπίων του πάλαι ποτέ περσικού μεγαλείου. Γράφοντας τη μουσική σκεφτόμουν πως όλοι οι πολιτισμοί της ανθρωπότητας μοιάζουν απελπιστικά ο ένας με τον άλλο σαν να καταλήγουν ερείπια στη μνήμη των ανθρώπων. Η μουσική προσπαθεί, πρώτον, να υπογραμμίσει το μεγαλείο των ερειπίων, δεύτερον, να δώσει την αγωνία του κυνηγητού, τρίτον, να δώσει ενδιαφέρουσα ορχηστρική γραφή και φόρμα σ’ όλο αυτό το κομμάτι, τέταρτον, να μην ξεχάσει ότι ο γράφον τη μουσική είναι Έλληνας και διατηρεί τις επαφές του με τους χορευτικούς κύκλους της αγγλικής πρωτευούσης. Πέμπτον, να τελειώσει ρομαντικά καθώς και η μεγάλη αυτή σκηνή της ταινίας»

Ακούγεται το θέμα με τίτλο «Στην Περσέπολη». 

«Και οι φίλοι μας γλιτώνουν. Πηδάν στο τζιπ και φτάνουν στην είσοδο ενός ακατοίκητου κι ερημικού χωριού. Εδώ θα σταματήσω. Έχετε ακούσει μέχρι τώρα αρκετές φορές ένα μοτίβο από κόρνα και τρομπέτες που ακολουθεί κάθε φορά τους ήρωες. Αυτό είναι ένα άλλο βασικό μοτίβο της ταινίας που ανήκει στην ομάδα που κλέψαν το διαμάντι. Αυτό λοιπόν το μοτίβο, μου προτείναν οι παραγωγοί μου και ο σκηνοθέτης να το μετατρέψω σε τραγούδι, που καθώς λέγαν θα χαλούσε κόσμο κι έτσι οι παραγωγοί θα βγάζαν ακόμα περισσότερα χρήματα απ’ όσα είχαν. Ο σκηνοθέτης, μάλιστα, φώναζε τους στίχους να τους γράψει η γυναίκα του για να μην τους γράψει αυτός. Φυσικά δεν είχα αντίρρηση μόλο που ήμουν βέβαιος πως το τραγούδι, όχι μόνο δεν θα χαλούσε κόσμο, αλλά ούτε και το ενδιαφέρον στη γειτονιά μου στο Chelsea θα προκαλούσε. Έτσι έγινε το τραγούδι που θ’ ακούσετε και μόλο που είναι όμορφο δεν είχε περιθώρια, τουλάχιστον στην εκτέλεση που προτίμησα και που διηύθυνα ο ίδιος, να γίνει αυτό που οι εταιρείες ονομάζουν ”hit”»

Ακούγεται ένα αγγλόφωνο τραγούδι με τη φωνή ενός τραγουδιστή. Ο Χατζιδάκις δεν αποκαλύπτει το όνομα του.  

«Να ένα τραγούδι που στον Μίνο Αργυράκη θυμίζει τα νιάτα του στο Παγκράτι, όταν πήγαινε στα πάρτις και χόρευε ρυθμικά ριγμένος στον ώμο ενός κοριτσιού από το Chelsea. Μα ας μην ξεχνάμε την ιστορία μας. Μείναμε εκεί που οι ήρωες φτάνουν έξω από ένα ακατοίκητο κι ερημικό χωριό. Τώρα θ’ ακούσουμε να μπαίνουν μες το ερημικό κι ακατοίκητο χωριό! Μάλιστα, για να δώσω καλύτερα την ερημιά, επιστράτευσα και κιούπια μεγάλα, γεμάτα με νερό, που μπαινοβγαίνουν με καμπάνες και δημιουργούσαν έναν περίεργο θόρυβο ερημιάς. Αποτέλεσμα ήταν μια μέρα να σπάσουν τα κιούπια και να πλημμυρίσει το στούντιο με νερά, αλλά η ηχογράφηση είχε πετύχει απόλυτα»

Ακούγεται το θέμα της «Εισόδου στο χωριό».

«Οι ήρωες μας βρίσκουν μες το χωριό πτώματα και τρομαγμένους χωρικούς. Αναλαμβάνουν να το φρουρήσουν. Ακούμε μερικές στιγμές απ’ τις νυχτερινές περιπολίες τους»

Ακούγεται το θέμα των «Νυχτερινών Περιπολιών».

«Θρήνος στην ταφή ενός νεαρού ληστή από τη μάνα του. Το νέι, ένα περσικό όργανο που μοιάζει με φλογέρα, παίζει το θρήνο και η μουσική μου συμπληρώνει την ατμόσφαιρα της δραματικής σκηνής»

Ακούγεται το θέμα του «Θρήνου».

«Τώρα οι ήρωες μας βρίσκονται σε επιφυλακή. Έχουν πληροφορίες ότι οι ληστές θα επιτεθούν. Βλέπουμε να’ναι κρυμμένοι και χωριστά και να περιμένουν μες την απόλυτη σιγή της νύχτας. Τα πρόσωπα τους φωτίζονται. Ο πιο νέος κι ο πιο όμορφος, ένας εικοσάχρονος Άγγλος, ιδιαίτερα φωτίζεται τούτη τη νύχτα. Ίσως γιατί διαισθάνεται τον άδικο και πρόωρο χαμό του»

Ακούγεται το δραματικό θέμα της σκηνής που μόλις εξιστόρησε ο Χατζιδάκις.

«Το χορευτικό μοτίβο που θ’ ακούσετε, παιγμένο όλο από κρουστά, είναι αστείο. Μου’ρθε στο νου όταν φοβισμένος ανέβηκα στ’ αεροπλάνο από το Λονδίνο για να πάω στο Ιράν. Και ξέρετε γιατί φοβισμένος; Σκέφτηκα ότι είχα γράψει ένα τραγούδι πριν από χρόνια για τον ”Κύκλο με την κιμωλία” του Brecht. ”Τέσσερις στρατηγοί κινάν και παν για πόλεμο στο μακρινό το Ιράν. Ο ένας τις κακουχιές δεν άντεχε, ο άλλος από πόλεμο δεν κάτεχε, ο τρίτος ήταν υποκείμενο γελοίο κι ο τέταρτος φοβότανε το κρύο. Τέσσερις στρατηγοί κινάν και παν, αλλά δε φτάνουνε ποτέ στο Ιράν”. Και σκέφτηκα πως το τραγούδι είναι σημαδιακό. Ίσως δε φτάσω ποτέ κι εγώ στο Ιράν! Αλλά έφτασα κι έφυγα απ’ το Ιράν! Στο αεροπλάνο για να διασκεδάσω το φόβο μου, έγραψα αυτό το κομμάτι, που τελικά μπήκε στην ταινία»

Ακούγεται ένα μουσικό θέμα του Χατζιδάκι. Άτιτλο.

«Ο αιφνιδιασμός είναι το ξεμάκρεμα του νεαρού Εγγλέζου απ’ τους συντρόφους του ενώ περιπολεί. Πέφτει στην παγίδα των ληστών, βασανίζεται και το πτώμα του το πετάν στην είσοδο του χωριού»

Ακούγεται το θέμα του «Αιφνιδιασμού».

«Σαν βρήκαν οι ήρωες μας το πτώμα του νεαρού συντρόφου των, παραμορφωμένο και νεκρό αποφασίζουν την οριστική τους εκδίκηση. Στο μεταξύ εκείνο το βράδυ γίνεται μια τρελή ερωτική πράξη ανάμεσα από ένα απ’τα παλικάρια της συντροφιάς μας με το κορίτσι του αρχηγού των ληστών. Ήταν μια πράξη απελπισίας. Εδώ πάλι μπλέκεται το παθιασμένο κι έξαλλο λαϊκό βιολί με την ορχήστρα που σχολιάζει το ίδιο έξαλλα την περίεργη αυτή σκηνή»…

Ακούγεται το θέμα της «Πράξης απελπισίας».

«Και ξεσηκώνουν οι ήρωες μας όλους τους χωρικούς και επιτίθενται στο στρατόπεδο των ληστών αιφνιδιαστικά. Καίνε και ρημάζουν το στρατόπεδο τους. Οι ήρωες μας νικάνε τους ληστές ενώ αιχμαλωτίζουν τον αρχηγό και τον φέρνουν στην πλατεία του χωριού»

Ακούγεται το περιπετειώδες θέμα της «Επίθεσης στο στρατόπεδο». Εμπεριέχει και μέρος της μελωδίας της «Μπαλάντας του Ούρι». 

«Τον αρχηγό τον στήνουν στην εξέδρα στη μέση της πλατείας και τον σκοτώνουν από τα γύρω σπίτια όλοι οι χωρικοί με τα τουφέκια τους. Το πτώμα του πέφτει χτυπημένο από χιλιάδες σφαίρες ενώ ακούγεται το περίεργο θέμα του λαϊκού βιολιού»…

Ακούγεται το «οικείο» σύντομο θέμα του βιολιού.

«Το χωριό είναι κατεστραμμένο, αλλά τελικά ήσυχο κι ευτυχισμένο έτοιμο να ξαναχτίσει τη ζωή του. Και οι ήρωες μας φεύγουν με το τζιπ. Την τελευταία στιγμή ανεβαίνει και φεύγει μαζί τους και το κορίτσι του αρχηγού. Τους ανήκει. Τους αποχαιρετάν οι χωρικοί συγκινημένοι. Ακούγεται το λαϊκό μοτίβο της εισαγωγής. Το ίδιο μοτίβο που ανήκει στους ληστές και στους ήρωες μαζί»

Ακούγεται η ορχηστρική μελωδία της «Μπαλάντας του Ούρι». 

«Έτσι τέλειωσε η μουσική μου αυτή από τους ”Ήρωες”, σύμπλεγμα του Chelsea και του Ιράν. Της Kings Road και του Ισπαχάν. Μια συνδετική γραμμή ανάμεσα στην τρέλα του καιρού μας και τη σοφία των Ανατολιτών προγόνων μας που δεν άφηναν ευκαιρία να μη δείξουν πάθος, γνώση και μεταμέλεια όσες φορές τύχαιναν να κάνουν λάθη. Ελπίζω οι ”Ήρωες” να μην είναι δικό μου λάθος, ούτε δικό σας που τ’ ακούσατε. Σας ευχαριστώ και σας χαιρετώ»

* Η μουσική του Μάνου Χατζιδάκι – από τις πιο ενδιαφέρουσες που γέννησε η ενασχόληση του με τον κινηματογράφο, μια και βασιζόταν σε ανατολίτικες μουσικές φόρμες – δεν δισκογραφήθηκε ποτέ, ούτε παρουσιάστηκε κάπου συναυλιακά. Μένει μόνο η καταγραφή της από τη συχνότητα του Τρίτου Προγράμματος, έτσι όπως την παρουσίασε ο ίδιος ο συνθέτης μαζί με τα σχόλια του, που μόλις διαβάσατε. 

** Στη μνήμη του Μάνου Χατζιδάκι που σήμερα, 23 Οκτωβρίου του 2020, θα γινόταν 95 ετών. 

Ο Βαγγέλης Βλάχος αφιέρωσε στον Καραμανλή το βίντεο του Άδωνι με τα τρενάκια – «Αφού δεν καταλαβαίνουν…»

430113696 386032271017011 577611428516139923 n

Ο Βαγγέλης Βλάχος αφιέρωσε στον Καραμανλή το βίντεο του Άδωνι με τα τρενάκια – «Αφού δεν καταλαβαίνουν…»

Με βίντεο του Άδωνι να... παίζει με τρενάκια ανέβασε ο Βαγγέλης Βλάχος θέλοντας να απαντήσει…

Χείμαρρος ο Λαζόπουλος: «H μικρή χούντα των Πλεύρη, Άδωνι και Βορίδη ανέλαβε τον ρόλο της συγκάλυψης» (video)

Λαζόπουλος 1

Χείμαρρος ο Λαζόπουλος: «H μικρή χούντα των Πλεύρη, Άδωνι και Βορίδη ανέλαβε τον ρόλο της συγκάλυψης» (video)

«Μην αφήσετε το τσεκούρι, κρατήστε ακέραιο το επάγγελμα σας του τσεκοροποιού», ανέφερε ο Λάκης Λαζόπουλος…

Στέφανος Κασσελάκης: Έσβησε τούρτα για τα γενέθλια του μετά την ορκωμοσία του – Τι δώρο του έκαναν (εικόνες)

6168234

Στέφανος Κασσελάκης: Έσβησε τούρτα για τα γενέθλια του μετά την ορκωμοσία του – Τι δώρο του έκαναν (εικόνες)

Τούρτα για τα γενέθλια του έσβησε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Στέφανος Κασσελάκης, λίγο μετά την…

Πρώτη δήλωση 12χρονης για Κολωνό: «Θέλω να γίνω εισαγγελέας, να κλείνω στη φυλακή ανθρώπους όπως αυτούς που με βίασαν» (Video)

6168031

Πρώτη δήλωση 12χρονης για Κολωνό: «Θέλω να γίνω εισαγγελέας, να κλείνω στη φυλακή ανθρώπους όπως αυτούς που με βίασαν» (Video)

«Σήμερα είναι η πιο ευτυχισμένη μέρα της ζωής μου», ήταν η φράση που είπε στη…

Χρήστος Χατζηπαναγιώτης: Οι πρώτες δηλώσεις μετά την περιπέτεια υγείας – «Αν καθυστερούσαμε πέντε λεπτά, τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά» (video)

Χατζηπαναγιώτης

Χρήστος Χατζηπαναγιώτης: Οι πρώτες δηλώσεις μετά την περιπέτεια υγείας – «Αν καθυστερούσαμε πέντε λεπτά, τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά» (video)

«Αν ήμουν μόνος μου, ίσως το άφηνα να δω αν θα περάσει», ανέφερε στις δηλώσεις…

«Για κοίτα με στα μάτια»… μήπως το κεντρικό άρθρο του in.gr είναι μια απάντηση Μαρινάκη στον Μητσοτάκη;

in.gr

«Για κοίτα με στα μάτια»… μήπως το κεντρικό άρθρο του in.gr είναι μια απάντηση Μαρινάκη στον Μητσοτάκη;

«Πάντως τα "συμφέροντα" που δεν κατονομάζει ο πρωθυπουργός δεν κρύβονται, ούτε χρειάζονται κανέναν πληρεξούσιο», αναφέρεται…