Όταν ο εισαγγελέας Ιωαννίδης πρότεινε την αθώωση των βασανιστών αστυνομικών

Συγκεκριμένα, εννέα χρόνια μετά τον άγριο βασανισμό του μέσα σε αστυνομικό τμήμα το Διοικητικό Πρωτοδικείο Πειραιά με ένα σκεπτικό-κόλαφο για τις ευθύνες των αστυνομικών-δραστών, που υπερέβησαν, όπως τονίζεται, ακόμη και «τα ακραία όρια» παρέμβασης, επιδίκασε σε βάρος του ελληνικού δημοσίου χρηματική αποζημίωση για το σωματικό μαρτύριο και την ψυχική δοκιμασία που υπέστη το θύμα.

Πρόκειται για τη δραματική ιστορία ενός νέου ανθρώπου, του Χρήστου Χρονόπουλου, με διαγνωσμένη ψυχική νόσο, που σε κακή συγκυρία έμελλε να πέσει στα χέρια τραμπούκων με αμφίεση οργάνων της τάξης, οι οποίοι στην κυριολεξία τον σακάτεψαν στο ξύλο έπειτα από προσαγωγή του στο τμήμα για ένα σύνηθες περιστατικό φασαρίας σε καφετέρια. Όπου, μάλιστα, τους είχε επισημανθεί από τον ιδιοκτήτη του καταστήματος ότι επρόκειτο για άτομο με ψυχολογικά προβλήματα.

Το συμβάν σημειώθηκε το 2007, αλλά οι δράστες αστυνομικοί τύχαιναν για πολλά χρόνια «ποινικής ασυλίας» μέχρι να οδηγηθούν τελικά στη Δικαιοσύνη και να λογοδοτήσουν, σε πρώτο μόλις βαθμό, οκτώ χρόνια μετά την αποτρόπαια πράξη τους. Κι ενώ η ποινική καταδίκη τους σε κάθειρξη οκτώ ετών με την ειδική διάταξη περί βασανισμού (κακούργημα) εκκρεμεί για εκδίκαση στο Εφετείο, το πρωτόδικο κιόλας αρμόδιο διοικητικό δικαστήριο, λαμβάνοντας υπόψη όλα τα πραγματικά περιστατικά, με απόφασή του υποχρεώνει το ελληνικό δημόσιο να καταβάλει αποζημίωση ύψους 200.000 ευρώ καθώς και μηνιαίο ποσόν 600 ευρώ, εν είδει επιδόματος, για πέντε χρόνια.

Το ποινικό σκέλος της υπόθεσης ωστόσο είναι που έχει ξεχωριστό ενδιαφέρον. Κι αυτό γιατί ο εισαγγελέας της έδρας Ευάγγελος Ιωαννίδης, πρότεινε κατά την εκδίκαση της υπόθεσης την αθώωση των τεσσάρων κατηγορουμένων μ’ ένα σκεπτικό που δικαστικοί κύκλοι χαρακτήρισαν τότε, τουλάχιστον περίεργο. Ο Ιωαννίδης είχε πει συγκεκριμένα λέγοντας πως το θύμα δεν είχε υποστεί βλάβες παρά το γεγονός ότι το δικαστικό συμβούλιο με βάση τα στοιχεία είχε αποφανθεί πως ο Χρονόπουλος είχε υποστεί «βαριά κρανιοεγκεφαλική κάκωση, εξαιτίας της οποίας υπέστη μεγάλη έκπτωση των νοητικών λειτουργιών, βραδυψυχισμό, μετατραυματική αμνησία, επιληπτικές κρίσεις». Μπροστά στο θύμα που είχε εμφανή τα κατάλοιπα του βασανισμού μετά από τόσα χρόνια, η κατηγορούσα Αρχή, ο εισαγγελέας Ιωαννίδης βρήκε αθώους τους βασανιστές, δηλώνοντας επίσης ότι ακόμη κι αν έγινε βασανισμός, δεν θα μπορούσε να είναι σίγουρος για το ποιος πρωταγωνίστησε σ’ αυτόν.

Ο εισαγγελέας Ιωαννίδης, είναι ο ίδιος άνθρωπος που είχε προτείνει την ενοχή του Κώστα Βαξεβάνη για την αποκάλυψη της λίστα Λαγκάρντ, όταν η υπόθεση εκδικαζόταν σε δεύτερο βαθμό. Ο Ιωαννίδης είχε ισχυριστεί τότε ότι ο δημοσιογράφος παραβίασε προσωπικά δεδομένα και τα δημοσιοποίησε δημιουργώντας κοινωνικό πρόβλημα, προσθέτοντας ότι είναι επικίνδυνος γιατί στράφηκε ενάντια σε Αρχές και υπουργούς.

Ήταν επίσης ο εισαγγελέας που πρότεινε πρωτόδικα την ενοχή του Βαξεβάνη για τις αποκαλύψεις του σχετικά με τις δραστηριότητες του αποθανόντος επιχειρηματία Ανδρέα Βγενόπουλου. Το επιχείρημα του Ιωαννίδη σ’ αυτή την περίπτωση ήταν, όπως χαρακτηριστικά είπε, πως από όσο έχει διαβάσει ο ίδιος, η Οικονομία της Κύπρου έπεσε έξω γιατί είχε έλλειμμα και κατανάλωναν περισσότερα από όσα παρήγαγαν. Είχε υποστηρίξει επίσης ότι ο δημοσιογράφος είχε δόλο συκοφάντησης του επιχειρηματία γιατί ως καλός και έξυπνος δημοσιογράφος δεν θα μπορούσε να μη γνωρίζει την αλήθεια.

Και για τις δύο παραπάνω υποθέσεις, για τη λίστα Λαγκάρντ και τις αποκαλύψεις για τον Βγενόπουλο και τη Λαϊκή Τράπεζα Κύπρου, ο Βαξεβάνης αθωώθηκε πανηγυρικά και ομόφωνα. Στην περίπτωση της λίστας αθωώθηκε δύο φορές, τόσο πρωτόδικα όσο και από το δευτεροβάθμιο δικαστήριο, ενώ στη δεύτερη περίπτωση αθωώθηκε στο Εφετείο «επί της ουσίας» δηλαδή επειδή οι δικαστές έκριναν πως όσα έγραψε ήταν αληθή και αποκαλύφθηκαν για λόγους δημοσίου συμφέροντος.

Ο ίδιος εισαγγελέας είχε βρεθεί στην έδρα δικαστηρίου που θα δίκαζε τον Κώστα Βαξεβάνη σε υπόθεση μήνυσης πρώην υπαλλήλου της ΕΥΠ. Ο Ιωαννίδης, παρότι την ημέρα της δίκης οι δικηγόροι είχαν αποχή, πρότεινε στο δικαστήριο για γίνει η δίκη με το επιχείρημα πως μπορούσε να παραγραφεί το αδίκημα παρά το ότι δεν υπήρχε κανένας τέτοιος κίνδυνος. Έκανε όμως και κάτι ακόμη. Ενώ προϋπήρχε απόφαση δικαστηρίου σύμφωνα με την οποία έπρεπε πρώτα να τελεσιδικήσουν οι υποθέσεις όπου ήταν κατηγορούμενος ο μηνυτής του Βαξεβάνη και μετά να εκδικαστεί η συκοφαντική δυσφήμηση, ο Ιωαννίδης δήλωσε από την έδρα ότι διάβασε στον Τύπο πως οι υποθέσεις του μηνυτή είχαν τελεσιδικήσει. Κάτι τέτοιο ήταν ψευδές αλλά ο εισαγγελέας δεν ζητούσε τα επίσημα χαρτιά της Εισαγγελίας παρά συνέχιζε να υποστηρίζει πως το είχε διαβάσει στον Τύπο.