Όσο κρατάει ένας καφές με τον ηθοποιό Γιώργο Τριανταφύλλου

Πέρασαν χρόνια για να κατασταλάξει στις σπουδές υποκριτικής και στο επάγγελμα του ηθοποιού. Ο Γιώργος Τριανταφύλλου, μέλος πια της ομάδας «ΟΔΟΣ», συμμετέχει στην ακτιβιστική παράσταση «Γράμματα (1,5 μέτρο μακριά)», σε σκηνοθεσία Γιώργου Καλογερόπουλου, που κάνει πρεμιέρα στο θέατρο «ΕΜΠΡΟΣ» στις 20 Ιουλίου

DSC 0036

Η συζήτηση με τον Γιώργο ξεκινάει απ’ την παράσταση, στην οποία πρόκειται να συμμετάσχει – μία παράσταση ακτιβιστικού χαρακτήρα που ήδη έχει ακουστεί αρκετά. Μου μιλάει για το πώς γνώρισε μέσω facebook τον σκηνοθέτη της παράστασης, Γιώργο Καλογερόπουλο: «Τον είχα για πολλά χρόνια στις επαφές μου και παρακολουθούσα την πορεία του και τη δράση του. Έχοντας αλληλεπίδραση, επικοινωνήσαμε κάποια στιγμή, γιατί είχα πάει σε μία ομιλία στη Στέγη σχετικά με τη δίκη των δολοφόνων του Ζακ Κωστόπουλου. Είδα ένα βίντεο, στο οποίο εμφανιζόταν ο Γιώργος και μιλούσε για θέματα σχετικά με τη μη αποδοχή ανθρώπων και διάφορα ”σκηνικά” που συμβαίνουν μέσα σε δραματικές σχολές». Με το χαρακτηρισμό «σκηνικά» εννοεί τα στερεότυπα που οι ίδιοι οι καθηγητές των θεατρικών σχολών καλλιεργούν, δηλαδή ο «όμορφος» που κάνει πάντα τον «Ρωμαίο» κλπ. Αισθανόμενος ότι κι εκείνος έζησε ένα τέτοιο «σκηνικό», έστειλε μήνυμα στον Καλογερόπουλο, του περιέγραψε την ιστορία του, συναντήθηκαν και αποφάσισαν να συνεργαστούν. 

Σύντομα δημιουργήθηκε η ανάγκη του σχηματισμού μίας ομάδας νέων καλλιτεχνών που θέλανε να επικοινωνήσουν όλα όσα τους απασχολούν και τους προβληματίζουν. Φτιάχτηκε η ομάδα «ΟΔΟΣ», όπου όλοι είναι ισότιμα μέλη και ο καθένας έχει το ρόλο του, με τον Καλογερόπουλο φυσικά να σκηνοθετεί ως πιο έμπειρος. «Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά μας» με ενημερώνει, «είναι το να σεβόμαστε απόλυτα ο ένας τη δουλειά του άλλου και ν’ ακούμε όλες τις γνώμες. Μπαίνουν και όρια, κανείς δεν προσπαθεί να επιβάλλει την άποψη του και γι’ αυτό δεν θα έλεγα ότι υπάρχει κάποιος επικεφαλής της ομάδας». Η «ΟΔΟΣ» ξεκίνησε να δουλεύει απ’ τα τέλη του 2019 με ένα νεοελληνικό έργο του Γ. Δεσποτάκη, το «Τέρας», που θα έκανε πρεμιέρα τον Ιούνιο του 2020. Ήρθε, όμως, η καραντίνα και το συγκεκριμένο θεατρικό σχέδιο ναυάγησε. Η τωρινή παράσταση, τα «Γράμματα (1,5 μέτρο μακριά)», προέκυψε επίσης μέσα στην καραντίνα και ξεκίνησε να δουλεύεται αμέσως μετά τη λήξη του lockdown.

Όταν ο Τριανταφύλλου μου λέει την ηλικία του («Είμαι 34 ετών και πέντε μηνών»), σχολιάζω πως ακόμη ψάχνεται καλλιτεχνικά, παρότι δεν είναι μεγάλος, αλλά ούτε και μικρός. Δίνει, βέβαια, την εξήγηση: «Αποφοίτησα από τη δραματική σχολή το 2018. Η απόφαση να κάνω θεατρικές σπουδές πάρθηκε στα 27 – 28 μου, καθώς είχα μια συστολή στα μετεφηβικά χρόνια. Μπορεί πάντα το θέατρο να ήταν στο επίκεντρο μου, τελειώνοντας όμως το σχολείο, βρέθηκα σε μια σύγχυση σχετικά με το τι θα έκανα. Η ανασφάλεια τόσο από το σπίτι μου, όσο και από μένα, ήταν μεγάλη για την επαγγελματική σταδιοδρομία μου. Κάποια στιγμή, δήλωσα στους γονείς μου ότι θέλω ν’ ασχοληθώ με το θέατρο, είτε ως θεατρολόγος, είτε σπουδάζοντας σε κάποια δραματική ή κινηματογραφική σχολή, όπου η ανησυχία τους εντάθηκε». Ακριβώς η ανησυχία αυτή οδήγησε τον Γιώργο σε άλλες επιλογές: Ξεκίνησε να σπουδάζει στο ΤΕΙ Γραφικών Τεχνών, αλλά δεν ολοκλήρωσε τις σπουδές. Καταπιανόταν με διάφορα και δεν «στέριωνε» φαινομενικά πουθενά! «Πέρασα μια φάση που δεν ήμουν σίγουρος για τίποτα απ’ όσα έκανα. Ήθελα πολύ ν’ ασχοληθώ με το θέατρο, όχι μόνο σε πρακτικό επίπεδο, αλλά ακόμη και σε θεωρητικό. Ήθελα να διαβάζω και να μελετώ, αποζητούσα ίσως μία κατάρτιση θεατρική πανεπιστημιακού πλαισίου»

Στα 28 του γράφτηκε τελικά στην ιδιωτική δραματική σχολή της Νέλλης Καρρά: «Λόγω ηλικίας είχα χάσει πια το τρένο για τις κρατικές σχολές, αλλά το έψαξα πολύ πριν πάω στη συγκεκριμένη σχολή. Ήταν μία απόλυτα συνειδητή επιλογή κι ήθελα νά’μαι 100% σίγουρος»!  Τελικά του βγήκε σε καλό, εφόσον είχε καθηγητές σαν τη Βίκυ Γεωργιάδου, τον Βασίλη Μαυρογεωργίου στον αυτοσχεδιασμό, τη Νατάσσα Ζούκα στην κίνηση, τον Πάρι Μαντόπουλο και βέβαια την ίδια την Καρρά. Μιλάει με ενθουσιασμό για τα χρόνια στη σχολή: «Ένιωσα ευτυχής απ’ την πρώτη στιγμή που πέρασα το κατώφλι της σχολής, ζητώντας πληροφορίες. Εκεί που καθόμουν σε μια δουλειά και πέρναγαν τρία χρόνια ώσπου να κάνω μία άλλη δουλειά, τερμάτιζα στην ουσία το διάστημα που έδινα δικαιολογίες στον εαυτό μου για να επαναπαύομαι». Ωστόσο, απ’ τις άλλες δουλειές έβγαζε πιο άνετα τα προς το ζην. Λογικό!

Οι γονείς του Γιώργου δεν είχαν ιδιαίτερη σχέση με την τέχνη, αν και ο πατέρας του σπούδασε αρχιτεκτονική στη Βενετία. «Θυμάμαι τον πατέρα μου, ως παιδί, να μου δίνει να διαβάζω βιβλία για τους μεγάλους ζωγράφους και τα κινήματα τέχνης. Η μητέρα μου, απ’ την άλλη, είναι φαρμακοποιός και οι δυο τους, απ’ την ηλικία των 28 και μετά, θα έλεγα ότι μ’ έχουν στηρίξει πολύ στις επιλογές μου». Ο μεγαλύτερος αδερφός του, ο Δημήτρης, υπήρξε συνεργάτης του Δημήτρη Παπαϊωάννου στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, ενώ διατέλεσε διευθυντής σκηνής στις παραστάσεις του Παπαϊωάννου στο «Παλλάς», καθώς και βοηθός σκηνοθέτη του Ευριπίδη Λασκαρίδη σε παραστάσεις με την Όλια Λαζαρίδου. «Ο αδερφός μου ήταν πιο κατασταλαγμένος στο τι ήθελε να κάνει. Σπούδασε αρχιτεκτονική, αλλά τον κέρδισε το θέατρο, οι σπουδές στην υποκριτική και στη σχολή κινηματογράφου του Σταυράκου». Τον Γιώργο τον ενδιαφέρει εξίσου η σκηνοθεσία, ξέροντας πια νά’χει καλή σχέση με το σώμα του και με την παρουσία του πάνω στη σκηνή, κοινώς να αυτοσκηνοθετείται ενίοτε. Έχει σκοπό να σκηνοθετήσει κάποια στιγμή και άλλωστε διαθέτει μια μικρή σχετική εμπειρία, τώρα όμως τον ενδιαφέρει να παίζει. 

Αυτά τα λίγα χρόνια που έβγαλε τη δραματική σχολή, συμμετείχε στην performance της Ραφίκα Σαουΐζ στο «Μπενάκη»: «Το 2018 η Ραφίκα έστησε μία παράσταση που διήρκεσε τέσσερις μέρες, βασισμένη στις ”Τρωάδες”. Όλοι οι performers, καμιά σαρανταριά άτομα, κορίτσια κι αγόρια, βρισκόμασταν για τέσσερα οχτάωρα γυμνοί σ’ έναν πολύ κλειστό και στενό χώρο. Έπρεπε να είμαστε σε πλήρη ακινησία και ήταν μία πολύ δυνατή εμπειρία, καθώς δεν είχα ξανασχοληθεί με την performance. Ανακάλυψα πολλά σε σχέση με το γυμνό και την απόλυτη σιωπή». Θυμάται να περνάνε πάρα πολλοί άνθρωποι ανάμεσα απ’ τα γυμνά σώματα, παραμερίζοντας τα μέσα σ’ έναν πολύ μακρύ και στενό διάδρομο: «Εισπράτταμε την ώρα εκείνη ανάμικτα συναισθήματα. Η ενέργεια ήταν έντονη! Υπήρχαν άνθρωποι που στέκονταν για ώρες απέναντι μας με δάκρυα, άλλοι που είχαν δισταγμούς ή συστολή και άλλοι που είχαν θυμώσει γιατί δεν ήξεραν τι θα δουν». Αυτό, πάντως, που κρατάει είναι ότι γνώρισε σαράντα άλλους συναδέλφους του και, μάλιστα, χωρίς να ειπωθεί τίποτα μεταξύ τους, εξ αιτίας της ιδιαιτερότητας της δουλειάς. 

Ο Τριανταφύλλου συμμετείχε στη συνέχεια σε μία παιδική παράσταση σε κείμενο και σκηνοθεσία του Γιάννη Καλαντζόπουλου. Παίχτηκε το χειμώνα του ’18 στο κινηματοθέατρο «Στούντιο» της πλατείας Αμερικής και ακολούθησε μια μικρή περιοδεία. Πέρσι, ακόμη, έπαιξε στον «Πλούτο» του Αριστοφάνη σε διασκευή – σκηνοθεσία Αλμπέρτο Εσκενάζυ στο θέατρο «Κνωσσός» και αλλού. Θέλει να μιλήσει με τα καλύτερα λόγια για τον Εσκενάζυ: «Είναι ευτύχημα που ο Αλμπέρτο βρέθηκε στο δρόμο μου αμέσως μόλις τέλειωσα τη σχολή. Εκτός από σκηνοθέτης, για μένα είναι κι ένας δάσκαλος που μου δίδαξε πολλά. Ένας άνθρωπος με τόση μεγάλη εμπειρία στο χώρο, μου έμαθε την έννοια του ρυθμού ή τη σημασία της ατάκας στην κωμωδία». Άλλη μία παράσταση που έπαιξε ο Γιώργος, ήταν τον Μάιο του ’19 στο έργο «Μέχρι να μας χωρίσει ο θάνατος», στο θέατρο «ΠΚ» του Παύλου Κουρτίδη. Επρόκειτο για ένα σύγχρονο παραμύθι για ενήλικο κοινό με στοιχεία μαύρης κωμωδίας, στο οποίο μοιράστηκε και τη σκηνοθεσία του. 

Τον ρωτάω πως βλέπει τη ζωή του την τελευταία διετία, που ακολούθησε το όνειρο του. Απαντάει αυθόρμητα χωρίς να το πολυσκεφτεί: «Θα έβαζα μέσα και τα χρόνια των σπουδών, όπως και μία πρώτη παράσταση που συμμετείχα, ένα χρόνο πριν πάω στη σχολή! Η ζωή μου είναι πολύ διαφορετική συγκριτικά με το πριν. Με τις άλλες δουλειές είχα φτιάξει έναν σχετικά καλό τρόπο ζωής για έναν άνθρωπο 25 – 26 ετών. Είχα τη δουλειά μου, το μεταφορικό μου μέσο, νοίκιαζα σπίτι. Με το που μπήκα στη σχολή, άφησα τη δουλειά μου, πούλησα το αυτοκίνητο μου και επέστρεψα στο πατρικό μου. Δεν το μετανιώνω, παρόλο που στερήθηκα εξόδους και διακοπές, ίσως και φίλους, μια και οι θεατρικές σπουδές απαιτούσαν αυστηρή προσήλωση. Δεν ήταν θυσία όλο αυτό, αλλά επιλογή που έπρεπε να’ χω κάνει από καιρό». Ο Γιώργος έχει κατά νου, ωστόσο, μία ηλικία, που αν δεν εκπληρωθούν κάποιες επιθυμίες του, θ’ αρχίσει να θορυβείται και να λέει «Τι κάνουμε τώρα; Πάμε καλά;», και πάλι όμως όχι με προοπτική ν’ αφήσει το θέατρο: «Το πολύ – πολύ να μετατεθούν απλά κάποιοι στόχοι μου, αλλά σίγουρα όχι να τα παρατήσω, μια κι αυτή τη στιγμή νιώθω πιο σίγουρος από ποτέ για τη ζωή μου».

Μία άλλη ερώτηση μου έχει να κάνει με το πόσο άλλαξε και ο ψυχισμός του μέσω του θεάτρου. Τώρα, ας πούμε, ετοιμάζεται να παίξει σε μία ακτιβιστική ΛΟΑΤΚΙ παράσταση και να επιδείξει ευαισθησίες που ενδεχομένως να μην είχε τα προηγούμενα χρόνια. Συμφωνεί: «Όταν ξεκίνησα να σπουδάζω, είχα διαφορετικά πράγματα στο μυαλό μου». Δεν εννοεί φυσικά να κρατάει τη νεκροκεφαλή και να απαγγέλλει «Να ζει κανείς ή να μη ζει» – του το λέω αυτό και γελάει. Συνεχίζει: «Προσανατολιζόμουν περισσότερο προς το θέαμα και το μουσικό θέατρο. Όχι το life style, αφού ποτέ δεν είχα αυτοσκοπό να γίνω διάσημος. Ότι είναι νά’ρθει, ας έρθει μέσα απ’ τη δουλειά μου, δεν είμαι εμμονικός με το ν’ ακούγεται τ’ όνομα μου». Έπειτα μου εξηγεί πως από παιδί αγαπούσε τα μιούζικαλ και τις ταινίες της Disney και κάπου εκεί τοποθετούσε τον εαυτό του σ’ ένα πολύ φαντασιακό και ονειρικό επίπεδο. Η επιλογή της σχολής της Νέλλης Καρρά θεωρεί ότι τον άλλαξε σε σημαντικό βαθμό, αφού σηματοδοτεί μία πολύ συγκεκριμένη μέθοδο θεατρικής διδασκαλίας: «Κάθε υποψήφιος σπουδαστής στη σχολή αυτή, οφείλει να οδηγηθεί και σε μία ενδοσκόπηση γύρω απ’ την ίδια του την ύπαρξη με στοιχεία του, που θ’ αναζητήσει έως και στα κείμενα. Η ίδια η Καρρά εμφυσεί στους μαθητές της μία δική της ανθρωποκεντρική φιλοσοφία περί τέχνης. Τις ευαισθησίες, που μου είπατε, δεν ήταν ότι δεν τις είχα, αλλά τις κάλυπτα, τις έκρυβα. Είναι μέρος κι αυτές της διαδικασίας του ”σκαψίματος” μεσ’ στο χώρο του θεάτρου. Αν ”σκάβεις” και ψάχνεσαι, μόνο να παίρνεις θα μπορείς»

Είναι ώρα να πούμε τι ακριβώς θα κάνει στην παράσταση «Γράμματα (1,5 μέτρο μακριά)». Μου εξηγεί πως όλοι οι ηθοποιοί που θα ανέβουν στη σκηνή, ουσιαστικά εκφράζουν τους εαυτούς τους δίχως συγκεκριμένους ρόλους. Καλούνται να αφηγηθούν και να μεταφέρουν επιστολές που εστάλησαν κατά τη διάρκεια της καραντίνας από ανθρώπους, οι οποίοι θέλησαν να εκφραστούν ανώνυμα. Ο κύριος όγκος των γραμμάτων προέρχεται από ανθρώπους, που θα πάνε ως θεατές στην παράσταση χωρίς ν’ ακουστούν τα ονόματα τους. Του λέω πως κάτι τέτοιο, ανεξαρτήτως προθέσεων, είναι εκ φύσεως αντιθεατρικό και τον ρωτάω- με το φόβο να κάνω spoiler- για τα σκηνοθετικά ευρήματα του Καλογερόπουλου. «Ο Καλογερόπουλος, εκτός από σκηνοθέτης και ηθοποιός, πρωτίστως είναι ένας καταπληκτικός μουσικός και συνθέτης. Το στοιχείο της μουσικής το διατηρεί και στις σκηνοθεσίες του. Δε μπορώ να πω πιο πολλά, αλλά το συνδετικό στοιχείο των γραμμάτων θα είναι η μουσική». Και πόσα γράμματα θα παρουσιαστούν; «Γύρω στα 15 γράμματα που αφορούν το κοινό μαζικά, όπως και τον καθένα ξεχωριστά, ανεξαρτήτως σεξουαλικής επιλογής. Υπάρχουν γράμματα που εκφράζουν το coming out ορισμένων ανθρώπων σε γονείς και αδέρφια, αλλά και όχι μόνο. Ο Καλογερόπουλος, πάλι, δεν το περιορίζει σε φύλα, οι επιστολές δηλαδή είναι άφυλες, ώστε να ταυτίζονται όλοι».  

Αν και έχει κλειστεί περιορισμένος αριθμός παραστάσεων, όπου όλες πάνε ήδη για sold out, ο Τριανταφύλλου αναφέρεται στον κορονοϊό ως κάτι θετικό εν προκειμένω: «Δεν θα γεννιόταν η παράσταση αυτή, αν δεν εμφανιζόταν η πανδημία. Ήταν η ανάγκη της ομάδας ΟΔΟΣ να προσδιοριστεί εκ νέου με βάση τα καινούργια δεδομένα». Κι όταν τον ρωτάω για το ενδεχόμενο να παρουσιαζόταν μέσω διαδικτύου, όπως είδαμε να γίνονται παραστάσεις τέτοιες, θυμάται μία άλλη παράσταση που επρόκειτο να συμμετάσχει μέσα στον Μάιο. Ήταν το «Ιονέσκο Blues» της Σοφίας Φιλιππίδου, στο θέατρο «Μεταξουργείο», μία συρραφή κειμένων από έργα του Ιονέσκο μαζί με κάποια χορικά από τις «Βάκχες» και την «Αντιγόνη»: «Λόγω συνθηκών, η Φιλιππίδου σκηνοθέτησε την παράσταση ώστε να έβγαινε στον αέρα μέσω της πλατφόρμας του ZOOM και του καναλιού στο YouTube. Ύστερα ήρθε η σκέψη να κάνει κάτι και η ομάδα ΟΔΟΣ μέσω της σελίδας μας στο facebook κι εκεί άρχισαν οι συζητήσεις για τα ”Γράμματα (1,5 μήνα μακριά)”. Έληξε όμως η καραντίνα και με την άρση των μέτρων, σκεφτήκαμε να παίξουμε κανονικά σε κάποιο χώρο, προσαρμοσμένοι φυσικά στα νέα δεδομένα». Ήταν ευτύχημα που το θέατρο «ΕΜΠΡΟΣ» ξεκίνησε προβολές στην ταράτσα του, αφού δέχτηκαν την πρόταση να παρουσιάσουν εκεί την παράσταση. Αποτέλεσμα, πάντως, της μέχρι τώρα απήχησης είναι να συνεχίσουν τις παραστάσεις από Σεπτέμβριο και σε άλλους χώρους. Αναφερόμαστε και στην αυτοδιαχειριζόμενη δομή του «ΕΜΠΡΟΣ»: «Το συγκεκριμένο θέατρο δουλεύει με ελεύθερη συνεισφορά. Μας προσφέρει πολύ ευγενικά και γενναιόδωρα το χώρο, χωρίς να διεκδικεί από τις συνεισφορές των θεατών, παραχωρώντας μας επίσης τον τεχνικό εξοπλισμό του. Εννοείται πως όλα τα χρήματα θα διατεθούν στα μέλη της ομάδας ΟΔΟΣ και γι’ αυτό ελπίζουμε να παρουσιάσουμε κάτι που θα ευχαριστήσει το κοινό».  

Η κουβέντα με τον ηθοποιό Γιώργο Τριανταφύλλου φτάνει στο τέλος της με μία αποτίμηση των προθέσεων της ομάδας ΟΔΟΣ: «Είναι ένας τρόπος να παιχτεί ένα έργο σε μία περίοδο για τη χώρα που το σύστημα δεν ευνοεί ιδιαίτερα τον νέο ηθοποιό και τον νέο δημιουργό. Δίνεται αφορμή να δουλέψουν κάποιοι άνθρωποι και να ακουστούν και φωνές μέχρι πρότινος περιθωριοποιημένες. Η δουλειά είναι 100% επαγγελματική, απ’ το πως δουλέψαμε μέχρι τώρα και θα συνεχίσουμε να δουλεύουμε, είτε ως ομάδα, είτε ασχολούμενοι με άλλα πράγματα ξεχωριστά ο καθένας μας». «Σαν ποια πράγματα»; είναι η τελευταία μου ερώτηση και με ενημερώνει πως πρόκειται να συνεργαστεί με τον Αλμπέρτο και τη Σάρα Εσκενάζυ σε μία διασκευή της «Μικρής Γοργόνας» του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν. Του εύχομαι κάθε επιτυχία και κάνω κράτηση για την παράσταση της Δευτέρας 27 Ιουλίου στις 10 το βράδυ! 

* Το έργο «Γράμματα (1,5 μέτρο μακριά)» της ομάδας ΟΔΟΣ, σε σκηνοθεσία, δραματουργία και μουσική επιμέλεια Γιώργου Καλογερόπουλου, παρουσιάζεται στην ταράτσα του θεάτρου «ΕΜΠΡΟΣ» για τέσσερις μόνο παραστάσεις: 20 – 21 – 27 – 28/7 στις 22.00. Παίζουν: Γιώργος Καλογερόπουλος, Μαρία – Στέλλα Γκότση, Γιώργος Τριανταφύλλου, Ελένη Θεοδοσοπούλου, Φανή Κουλούρη, Εύη Τσακλάνου, Νατάσσα Λυμπεροπούλου. Χορογραφίες: Εύη Τσακλάνου. Συντονισμός ομάδας: Ελένη Θεοδοσοπούλου.                                                                                                                                                                                                    

ΣΥΡΙΖΑ: «Οι προκλητικές δηλώσεις του Ερντογάν υπονομεύουν και τις ελληνοτουρκικές σχέσεις»

mist erdo

ΣΥΡΙΖΑ: «Οι προκλητικές δηλώσεις του Ερντογάν υπονομεύουν και τις ελληνοτουρκικές σχέσεις»

«Καλούμε την κυβέρνηση, να προβεί άμεσα στις απαραίτητες διπλωματικές ενέργειες απέναντι στη νέα αυτή τουρκική…

Νέα πρόκληση Ερντογάν: Δήλωσε «μετανιωμένος» που η Τουρκία δεν κατέκτησε ολόκληρη την Κύπρο το 1974

8ce56d6d499047e58e6fa1054f091391

Νέα πρόκληση Ερντογάν: Δήλωσε «μετανιωμένος» που η Τουρκία δεν κατέκτησε ολόκληρη την Κύπρο το 1974

«Λάδι στη φωτιά» γύρω από το Κυπριακό έριξε το βράδυ της Δευτέρας (18/3) ο Τούρκος…