Όσο κρατάει ένας καφές με τον ερμηνευτή Δημήτρη Βοζαΐτη

Η ενασχόληση του 32χρονου Δημήτρη Βοζαΐτη με το τραγούδι ξεκίνησε με ένα δίλημμα, για το αν θα ασχοληθεί με τις σπουδές του ή με την τέχνη. Εφόσον, όμως, πάντα ήθελε ν’ ακολουθήσει το τραγούδι, το αποφάσισε γύρω στα 18 του, πάνω στην εφηβεία. Με καταγωγή από τη Ζάκυνθο, σπούδασε θεωρία της μουσικής και πιάνο στο Ωδείο Ζακύνθου. Το πιάνο το άφησε, όταν εντάθηκαν οι υποχρεώσεις του στα φιλολογικά μαθήματα, που θέλησε να εστιάσει για την εισαγωγή του στο πανεπιστήμιο. 

Ο Βοζαΐτης ήρθε στην Αθήνα το 2004, εξ αιτίας ακριβώς των σπουδών του, ξεκινώντας παράλληλα μαθήματα φωνητικής με τον Κωνσταντίνο Χατζή. «Ήρθα τελείως στο φλου» λέει, «ούτως ή άλλως εδώ θα δούλευα. Δεν είχα καμία βάση, ήθελα απλά να έρθω στην Αθήνα». Αρχικά φιλοξενήθηκε στα ξαδέρφια του για ένα εξάμηνο μέχρι που νοίκιασε το δικό του διαμέρισμα. «Οι δικοί μου ευτυχώς ήταν και πάντα είναι δίπλα μου. Είχα το ”πάτημα” των σπουδών, αλλά ήξερα και ήξεραν πως δεν θα γυρίσω ποτέ πίσω». 

Αυτό που παρουσιάζει ενδιαφέρον στην περίπτωση του Βοζαΐτη είναι πώς ενώ ακόμη δεν μετράει προσωπικό δίσκο, στα live του γίνεται κοσμοσυρροή, συνθήκη σπάνια για κάθε νέο και άγνωστο συνάδελφό του. «Για να κάνω δίσκο, πρέπει να βρεθούν οι κατάλληλοι άνθρωποι μαζί με τις κατάλληλες συγκυρίες» συνεχίζει στην αφήγηση του και εξηγεί πως η προτεραιότητα δόθηκε στις σπουδές του και στην ολοκλήρωση τους. 

Για τον Βοζαΐτη η ερμηνεία ενός τραγουδιού στηρίζεται σε εικόνες. «Κάθε φορά που θα πω ένα τραγούδι ίσως έχω και διαφορετική άποψη μεσ’ στο κεφάλι μου. Μπορεί μια μέρα με ένα θλιμμένο κομμάτι να σκέφτομαι μια παλιά μου σχέση ή τους γονείς μου, που έχω καιρό να τους δω, την επόμενη φορά όμως μπορεί να σκέφτομαι κάτι πάρα πολύ ευχάριστο». Θεωρεί εντελώς συναισθηματικές τις ερμηνείες του, γι’ αυτό και του είναι δύσκολο να τραγουδήσει όταν ψυχολογικά δεν είναι καλά. Το δύσκολο είναι όταν πρέπει να τα βγάλει πέρα με το διασκεδαστικό κομμάτι του προγράμματος του. «Χαίρομαι που τ’ ακούω αυτό» του λέω με τη σειρά μου και του ζητάω να μου αναφέρει ένα «διασκεδαστικό» κομμάτι. Αναφέρει τη «Λόλα» του Μαραβέγια που σχεδόν δεν το ένιωθε σαν τραγούδι, όφειλε ωστόσο να κάνει την προσπάθεια του απέναντι στο κοινό. Τον ρωτάω στη συνέχεια αν η επιλογή του Μαραβέγια γίνεται με κριτήριο το πικ, στο οποίο βρίσκεται αυτό τον καιρό. «Ισχύει» απαντάει ο Βοζαΐτης, «αφού το ”Λόλα” ήταν το χιτάκι της εποχής». Στον αντίποδα, καταθλιπτικά τραγούδια που αποδίδει σταθερά στα live του είναι το «Δεν είμαι άλλος» των Θ. Μικρούτσικου – Μ. Ελευθερίου και τα «Ήσυχα βράδια», όπως το τραγούδησε η Αρλέτα. «Παρότι ρομαντικό τραγούδι, τα ”Ήσυχα βράδια” μπορεί κανείς να το συνδέσει και με θάνατο» πιστεύει και μάλλον έχει δίκιο!

Αρκετοί τον χαρακτηρίζουν θεατρικό ερμηνευτή, λόγω της έντονης κινητικότητας του στη σκηνή. Τον ακούω να μου λέει κάτι πραγματικά ενδιαφέρον: «Αν κουνάς πολύ τα χέρια, λόγου χάριν, ή ερμηνεύεις με κινητικότητα, χαλάει ο κορμός και το διάφραγμα. Η υπερβολική κίνηση μπορεί να φέρει πολλά φάλτσα στον τραγουδιστή. Γυρνώντας απλά το κεφάλι σου, μπορεί ακόμη και να φράξεις τη δίοδο του αέρα. Στις ”ψηλές” σου οφείλεις να κατεβάζεις λίγο το κεφάλι και ν’ ανοίγεις παραπάνω το στόμα σου». Ο ίδιος κάνει τις προσπάθειες του με την απόλυτη καθοδήγηση της άλλης αγαπημένης του δασκάλας, της Σοφίας Βόσσου, και του μαέστρου του, Φώτη Ματζαρίδη. «Η Σοφία», μου λέει για τη Βόσσου, «είναι ένα πολύ καλό παιδί και με έχει εξελίξει απίστευτα ως τραγουδιστή. Δεν περίμενα αυτή η γνωστή καλλιτέχνιδα να είναι εξ αρχής τόσο απλή μαζί μου».  

Επαγγελματικά τραγουδάει από τα 25 του, δηλαδή τα τελευταία εφτά χρόνια. Δεν σταμάτησε όλο αυτόν τον καιρό να ψάχνει τραγούδια και ανέκαθεν εμπιστευόταν ανθρώπους που στέκονται δίπλα του. Κάποιοι του έδωσαν κομμάτια, τα οποία απέρριψε, εφόσον δεν θα μπορούσε να τα πει. «Δεν μιλάω για γνωστούς δημιουργούς» μου εξηγεί, «γιατί εμείς, της νέας γενιάς, είμαστε και λίγο κλεισμένοι στο καβούκι μας. Είμαστε η γενιά που προσπαθεί μόνη της να βγει στο φως»! Κι όταν του λέω πως ακούγεται κακό αυτό, συμφωνεί: «Κακό, ναι, αλλά μήπως πρέπει να δίνονται ευκαιρίες και σ’ αυτά τα παιδιά; Το να γίνεται συνεχώς ανακύκλωση των ίδιων και των ίδιων, δεν είναι καλό πρωτίστως για το ίδιο το τραγούδι». Ποιους θεωρεί παιδιά της γενιάς του ο Βοζαΐτης; Και πάλι δεν αναφέρεται σε γνωστούς καλλιτέχνες. Μιλάει για παιδιά που δεν έχουν καταφέρει ακόμη να φανούν, αλλά που ο κόσμος τους ακολουθεί συνέχεια και τα live τους είναι επιτυχημένα. Η κουβέντα μοιραία πηγαίνει στη Νατάσσα Μποφίλιου. Θυμάμαι που την είχα δει σε ένα live της πίσω απ’ την Πάντειο, πριν 15 χρόνια, κι ήμασταν 20 άτομα όλοι κι όλοι. Κι όμως, η Μποφίλιου με σκληρή δουλειά προφανώς έγινε αυτή που έγινε! «Πόση δύναμη μπορεί να είχε;» αναρωτιέται ο Βοζαΐτης, υπενθυμίζοντας μου εδώ το ρόλο των ραδιοφώνων και των γραφείων συναυλιών. 

Τραγούδια του έχουν παιχτεί από τα ραδιόφωνα, κάτι που δεν περίμενε, μια και όλα έγιναν μέσω facebook. «Γεια σου, τι κάνεις, είμαι ο τάδε και σου στέλνω ν’ ακούσεις» και ο παραγωγός τον τίμησε! Θα ήθελα τώρα ν’ ακούσω πως καταφέρνει ένας νέος ν’ ακουστεί μην έχοντας καν ένα δικό του δίσκο! «Η απάντηση είναι μία εύκολη: Τα live» μου απαντάει και τον «στριμώχνω» κι άλλο: Ποιος ο λόγος για να πάει κάποιος να δει και ν’ ακούσει live τον «άγνωστο» Δημήτρη Βοζαΐτη; «Εμείς είμαστε δεμένοι πριν βγούμε να παίξουμε κι έχουμε και κομμάτια που δεν θ’ ακούσεις συχνά σε live, εκτός απ’ τα στανταράκια. Είναι μια παράσταση αυτό που κάνουμε». Μένω έκπληκτος όταν ακούω πως δεν έχει παίξει ποτέ για λιγότερα από 90 – 100 άτομα! Το πιο μεγάλο ρίσκο εν είδει live ήταν στη μεγάλη σκηνή της «Αρχιτεκτονικής» στο Γκάζι, όπου έκοψε 230 εισιτήρια! «Δεν θα το φανταζόμουν» λέει, «Ούτε κι εγώ» συμπληρώνω, έχοντας δει αρκετούς νέους καλλιτέχνες να παίζουν μπροστά σε 30 – 40 άτομα…

Μήπως τελικά τα social media παίζουν σήμερα τον βοηθητικό ρόλο τους με όλη αυτή τη γρήγορη διάδοση της πληροφορίας; «Τυπώνουμε μόνοι μας αφίσες και flyers, αλλά πιθανώς χωρίς το facebook να μη γινόταν τίποτα» εξηγεί, δηλώνοντας παράλληλα πως ναι μεν όλα τα μέλη της μπάντας συνδράμουν, ποτέ όμως ο ίδιος δεν θέλησε να καταχραστεί τη γενναιόδωρη στάση των μουσικών του. «Δεν έχει φύγει ποτέ μουσικός απλήρωτος, αφού δεν έχει τύχει ποτέ να ”μπούμε μέσα”» (χτυπάει ξύλο). Θυμάται στο σημείο αυτό μια συναυλία του στη μικρή σκηνή του Γυάλινου Μουσικού Θεάτρου που είχαν έρθει 195 άτομα και πολλοί έμειναν εκτός, αφού δεν είχαν κάνει κρατήσεις. 

Τι είναι αυτό, λοιπόν, που απασχολεί έναν νέο τραγουδιστή σαν τον Δημήτρη Βοζαΐτη, ο οποίος γεμίζει τις μουσικές σκηνές και όλοι είναι ευχαριστημένοι; Προφανώς να γίνει γνωστός, να φτιάξει όνομα! «Μη γελιόμαστε, αυτό είναι το ζητούμενο» παραδέχεται «με τους δικούς μου τρόπους βέβαια». Να μη χρειαστεί, εννοεί, να ξοδέψει τα πάντα μόνο και μόνο για το promotion του. «Ξέρω πως χρειάζεται να δώσουμε χρήματα, αλλά εγώ δεν θέλω νά’ναι μόνο αυτό, γιατί ψυχολογικά σε πάει πολύ πίσω»…Μέχρι στιγμής δεν έχει σκεφτεί να πληρώσει για να παιχτεί από τα ραδιόφωνα. Λογικό, εφόσον τα χρήματα θα ήταν καλύτερο να πήγαιναν στην πραγμάτωση ενός άλμπουμ όπως θα τό’θελε, με τις σωστές ενορχηστρώσεις κλπ. Ένα άλλο παράδοξο για την περίπτωση του είναι πως αυτόν τον καιρό τελειώνει και το συμβόλαιο του με την εταιρεία Heaven Music! «Με πήραν στο πλαίσιο ενός label που έφτιαξαν με τίτλο ”Rising Stars”, στηρίζοντας νέους καλλιτέχνες από το σύγχρονο έντεχνο» εξηγεί, ανατρέχοντας σε κάτι που τού’χε πει η Σοφία Βόσσου: Πώς είναι καλύτερο να ανήκει στο δυναμικό ενός μικρού δισκογραφικού label παρά σε μια μεγάλη εταιρεία που θα κοιτάξει να υποστηρίξει τα μεγάλα της ονόματα! Έτσι είναι, ισχύει! 

Αυτή τη στιγμή έχει στα χέρια του έξι πρωτότυπα τραγούδια, ηχογραφημένα, που ανεβαίνουν ανά διαστήματα στο διαδίκτυο. Από την εταιρεία, άλλωστε, τους είπαν πως περισσότερο πουλάνε σήμερα τα digital singles παρά τα CDs. «Με βόλευε αυτό τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, γιατί δεν είχα την οικονομική δυνατότητα για ολόκληρο άλμπουμ, αυτή την εποχή όμως είμαστε στο στάδιο συλλογής νέων κομματιών». Ακούει πολύ επ’ αυτού τον συνθέτη και πιανίστα του, Φώτη Ματζαρίδη, ο οποίος είναι ο βασικός συνεργάτης και ένα είδος καθοδηγητή του. «Ο Φώτης ξέρει τα πάντα για μένα σαν άνθρωπο και σαν καλλιτέχνη, ξέρει την ψυχοσύνθεση μου και εκτός απ’ τα δικά μας κομμάτια, έχει γράψει μουσική για μια θεατρική παράσταση, συνεργαζόμενος με την ηθοποιό και τραγουδίστρια Νέλλη Γκίνη». Ένας ακόμη σταθερός συνεργάτης του είναι ο στιχουργός Στράτος Αλημπατές, που έχει επίσης επωμιστεί τις δημόσιες σχέσεις του. «Με τον Αλημπατέ είμαστε σαν αδέρφια, τα πέντε από τα έξι τραγούδια μου είναι σε δικούς του στίχους». Κι έτσι, ενώ μέχρι τώρα δουλεύουν σαν ομάδα, α λα παλαιά, υπάρχει περίπτωση μεγάλη να συνεργαστούν στη νέα δουλειά τους και με τον Δημήτρη Γλέζο, τον συνθέτη που μας σύστησε με τον πρώτο της δίσκο η Βιολέτα Ίκαρη! 

Η κουβέντα, καθώς φτάνει στο τέλος της, γίνεται πιο ενδοσκοπική. Πόσο άραγε ψυχοφθόρο έως και ανυπόφορο καταντά για κάθε νέο τραγουδιστή το κυνήγι της επιτυχίας; Ο Βοζαΐτης είναι κατηγορηματικός: «Πάρα πολλές φορές αναρωτιέμαι αν αξίζει όλο αυτό! Άνθρωποι είμαστε, φτάνουμε στα όρια μας. Εγώ ευτυχώς δεν ζω από τη μουσική και εργάζομαι πάνω σ’ αυτό που σπούδασα, αλλιώς δεν θα την πάλευα. Μπορεί, επίσης, εγώ να νιώθω παιδάκι, αλλά η αλήθεια είναι πως βρίσκομαι σε μια ηλικία που δεν είμαι ούτε μεγάλος, αλλά ούτε και μικρός. Λες για πόσα χρόνια ακόμη θα το κάνω αυτό;» Η ανησυχία του αυτή βρίσκει διέξοδο στα live – που αλλού; Θα ένιωθε ικανοποιημένος αν μπορούσε να δίνει τέσσερα live τον μήνα. 

Μιαν αγωνία την έχει για το επερχόμενο live του στη μουσική σκηνή «Holy Wood Stage» στη Δάφνη. Η παράσταση έχει τίτλο «Μεγάλες αγάπες», δηλώνοντας την αγάπη του σε διάφορα τραγούδια, από το «Μην ορκίζεσαι» της Αρβανιτάκη μέχρι τον «Ικαριώτικο» σύγχρονα διασκευασμένο. Του εύχομαι καλή συνέχεια και κάθε επιτυχία – η τελευταία είναι δεδομένη, βάσει των όσων μού αφηγήθηκε!

* Ο Δημήτρης Βοζαΐτης παρουσιάζει τη μουσική παράσταση «Μεγάλες αγάπες» το Σάββατο 11 Μαΐου 2019 στη μουσική σκηνή «HolyWood Stage» (Λεωφ. Βουλιαγμένης 289, Άγιος Δημήτριος). Μαζί του οι: Φώτης Ματζαρίδης (πιάνο), Γιάννης Ταύλας (κιθάρα), Δημήτρης Καζάνης (βιολί), Νίκος Τσαχτσίρης (μπάσο), Μπάμπης Καζαντζόγλου (τύμπανα). Κρατήσεις: 210-9700418