Όσο κρατάει ένας καφές με την ερμηνεύτρια Χριστιάνα Γαλιάτσου

Η συζήτηση με τη Χριστιάνα Γαλιάτσου έχει εκκίνηση την αφίσα των κοινών παραστάσεων τους με τον Βασίλη Λέκκα στο «Χαμάμ» στα Πετράλωνα. Της λέω πως η κίνηση του Λέκκα να την τοποθετήσει ισότιμα δίπλα του δείχνει γενναιοδωρία, αλλά και ένα ένστικτο που ενδεχομένως έχει στο να προτείνει νέα αξιόλογα πρόσωπα. Χαμογελάει. «Είμαι πολύ ευχαριστημένη μ’ αυτή τη συνεργασία» μου λέει, «γιατί ο Βασίλης είναι αυτός που είναι, έχει να σου δώσει πάρα πολλά επί σκηνής κι εγώ κοιτάζω πάντα να παίρνω κάτι, δίπλα στους ”μεγάλους”. Όλοι αυτοί οι ”μεγάλοι”, υπήρξαν για μένα άνθρωποι δοτικοί και γενναιόδωροι». Τη ρωτάω αν κάθε φορά που δουλεύει με έναν ”φτασμένο” καλλιτέχνη, τον δέχεται άκριτα ή όχι, αν δηλαδή προσπαθεί να επιβληθεί με τη δική της προσωπικότητα. Μου απαντάει πως η κάθε συνεργασία είναι διαφορετική, εφόσον κι ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός: «Με τον Βασίλη είδα έναν διαφορετικό ερμηνευτή και έναν διαφορετικό άνθρωπο, που με αγκάλιασε απ’ την πρώτη στιγμή και με αναγνώρισε καλλιτεχνικά. Πάμε πολύ ωραία στο πρόγραμμα μας». 

Η Χριστιάνα κατάγεται απ’ τη Σπάρτη. Γεννήθηκε στην Αθήνα, αλλά μεγάλωσε στη Σπάρτη. Η μητέρα της, η Αιμιλία Γαλιάτσου, είναι λαϊκή τραγουδίστρια εν ενεργεία, χωρίς δισκογραφία, αλλά με μεγάλη θητεία στα πάλκα – απ’ αυτήν πήρε το «μικρόβιο». «Πέντε χρονών είπα το πρώτο μου σόλο στην παιδική χορωδία Σπάρτης, με την οποία κάναμε πολλές εκδηλώσεις. Παρακολουθούσα τη μητέρα μου που τραγουδούσε κι εκείνη μου έδινε το μικρόφωνο». Η μεγαλύτερη αδερφή της τραγουδάει εξαιρετικά, αλλά δεν σκέφτηκε ποτέ να το κάνει επάγγελμα, φοβούμενη την υπερέκθεση στον κόσμο. Αφορμή για να τη ρωτήσω τι γίνεται με τη δική της στάση απέναντι στο κοινό: «Είχα ανέκαθεν μεγαλύτερο θάρρος και μου άρεσε να τραγουδάω και να μ’ ακούν, να με χειροκροτούν. Συστήνω σε όλα τα παιδιά να μπαίνουν στις χορωδίες, αφού εκεί απελευθερώνεσαι». Δηλώνει, ακόμη, περισσότερο «παιδί της μαμάς» παρά «του μπαμπά», χωρίς να σημαίνει πως ο πατέρας της έμενε αμέτοχος στα καλλιτεχνικά. «Δεν τραγουδάει καθόλου ο μπαμπάς μου, αλλά είναι θαυμαστής του τραγουδιού και χορεύει. Στήριζε τη μάνα μου περισσότερο ίσως απ’ όσο θά’πρεπε. Κι όταν εκείνη εγκαταστάθηκε στη Σπάρτη μετά το γάμο τους, αυτός έλεγε παντού ”Η γυναίκα μου είναι εξαιρετική, ακούστε τη”! Καμάρωνε και εξ αιτίας του η μάνα μου ξεκίνησε μια νέα δική της πορεία». Και οι δύο γονείς της, τη στηρίζουν πολύ. Τη ρωτάω αν πέρασαν από το «Χαμάμ» για να την καμαρώσουν δίπλα στον Βασίλη Λέκκα. «Η μαμά ήρθε, ο μπαμπάς όχι ακόμα. Συνήθως την ανεβάζω εγώ πια να τραγουδήσει, αλλά το εν λόγω πρόγραμμα είναι πολύ σταμπιλαρισμένο και δεν γινόταν. Αν στήσουμε κάτι πιο ελεύθερο, γιατί όχι;»

Οι σπουδές στην εφαρμοσμένη πληροφορική, την οδήγησαν στο Ηράκλειο της Κρήτης. Εκεί ξεκίνησε να τραγουδάει σε μαγαζιά και μουσικές σκηνές. Τελειώνοντας, εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αθήνα, εμφανιζόμενη αρχικά σε έναν όμορφο χώρο και το ίδιο καλοκαίρι γνωρίστηκε με τον Γιώργο Μαργαρίτη. Την ιστορία της γνωριμίας τους θέλει πολύ να την αφηγηθεί: «Έχω μία ξαδέρφη που δούλευε στα Flocafe της Νέας Κηφισιάς. Ο Μαργαρίτης ήταν πελάτης και πολύ αγαπητός σε θαμώνες και προσωπικό. Ήξερε όλα τα παιδιά που δούλευαν εκεί. Κάποια στιγμή του μίλησε για μένα η ξαδέρφη μου, ότι τραγουδάω καλά και πρέπει να με γνωρίσει. Πήγα μια μέρα να της αφήσω κάτι εντελώς απεριποίητη, με μια φόρμα και το μαλλί πιασμένο ψηλά. ”Κατέβα τώρα όπως είσαι, μη ρωτάς που πάμε”. Κατεβαίνω, όντως, βλέπω τον Μαργαρίτη! ”Κύριε Γιώργο, σας την έφερα”…”Ποια ειν’ αυτή, ρε Παρασκευή;”…”Είναι η ξαδέρφη μου, που σας έλεγα”…Με ρωτάει ”Τραγουδάς;”, ”Τραγουδάω”, ”Τι τραγούδια λες;”, ”Παλιά λαϊκά”, ”Μπράβο, κορίτσι μου, θα σε στείλω να σ’ ακούσει ένας άνθρωπος δικός μου”. Και μ’ έστειλε στον Πέτρο Βαγιόπουλο»! 

Ο Βαγιόπουλος την άκουσε, έδωσε τα διαπιστευτήρια του και η συνεργασία τους κρατάει μέχρι σήμερα. Σε ότι αφορά τον Μαργαρίτη, που ήταν η πρώτη μεγάλη συνεργασία της, ένιωσε πως έπρεπε να διαχειριστεί σωστά μια νέα κατάσταση στη ζωή της. Δεν μπορούσε ποτέ να φανταστεί ότι θα’ρχόταν η στιγμή που θα βρισκόταν δίπλα σ’ έναν καλλιτέχνη που άκουγε και «πάταγε» πάνω του τραγουδιστικά. Πιστεύει στις συγκυρίες ή ακόμη και στην τύχη και πως διεκδίκησε τη δική της θέση στο χώρο του τραγουδιού; «Είχα μεγάλη όρεξη» την ακούω να μου λέει «και δεν απογοητευόμουν αν αργούσα να πάρω τη δική μου θέση. Πάντα αντιμετώπιζα το τραγούδι με χαρά και ευδιαθεσία. Δύσκολα τα πράγματα γίνονται στην πορεία, όταν χάνεις εν μέρει την αθωότητα σου και πρέπει νά’χεις μονίμως καλή ψυχολογία, πίστη στον εαυτό σου και γερό στομάχι». 

Η Ελλάδα είναι μια χώρα με μεγάλη παραγωγή τραγουδιστριών, της υπενθυμίζω, και τη ρωτάω πόσο δύσκολο είναι για κείνη πια να ξεχωρίσει. «Γι’ αυτό μίλησα πριν για την αθωότητα που χάνεις, όσο προχωράς, ενώ αρχικά πας πιο ανυποψίαστα. Έχουμε πάρα πολλές αξιόλογες φωνές και ισχύει αυτό που λες, είναι δύσκολο πια να διακριθεί κανείς. Ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος. Προτιμώ τις σμυρναίικες φωνές περισσότερο και γι’ αυτό λατρεύω τη Γλυκερία, που είναι το είδωλο μου». 

Το κομμάτι «Αν φύγει» σε μουσική του Βαγιόπουλου κυκλοφόρησε το 2016. «Ο Πέτρος με στήριζε πάντα και κάποια στιγμή με κάλεσε να γράψουμε ένα τραγούδι. Πήγαμε στο στούντιο του Χρήστου του Παπαδόπουλου και τό’πα μόνο μία φορά το κομμάτι, μια κι έξω! Δεν μ’ άφησε να το ξαναπώ, το βρήκε τέλειο». Το τραγούδι τους τελικά βγήκε στο διαδίκτυο και απέσπασε θετικές κριτικές και, κυρίως, πολλά κλικ. Υπήρξαν φορές που η Χριστιάνα ταλαντεύτηκε μεταξύ εμπορικού και έντεχνου αναφορικά με το τι μέλλει γενέσθαι στην πορεία της. «Παλιότερα είχα μπει στο δίλημμα και συζητούσα διάφορες προτάσεις με τον μάνατζερ μου ή, σωστότερα, τον άνθρωπο που με ”τρέχει”. Αν θα έκανα μία ”ανίερη” συμμαχία, θα οφειλόταν ξεκάθαρα σε οικονομικούς λόγους. Έκανα μία προσπάθεια, αλλά κατάλαβα πως δεν μπορούσα να τραγουδήσω πράγματα που δεν με εξέφραζαν. Εκεί είπα το μεγάλο ”όχι” και βρήκα την ταυτότητα μου». Για τη Χριστιάνα, λοιπόν, το τραγούδι είναι υπόθεση καρδιάς και τίποτα περισσότερο! 

Λίγο πριν τελειώσει ο καφές μας, της ζητάω να μου αναφέρει μία – μία τις πιο σημαντικές συνεργασίες της. Ξεκινάει πάλι με τον Γιώργο Μαργαρίτη, αφού άλλωστε εξακολουθεί να τραγουδάει δίπλα του. Για δύο χρονιές εμφανίστηκε μαζί με τη Μαριώ και τη Ζωή Παπαδοπούλου στις «Διαδρομές»: «Η Μαριώ, νομίζω, είναι η μαμά Μαριώ όλων μας, των νεότερων τραγουδιστριών» μου λέει με αισθήματα αγάπης για τη Θεσσαλονικιά νεορεμπέτισσα με τη δική της ιστορία. Ύστερα συνεργάστηκε με τη Γλυκερία σε μια σειρά συναυλιών αφιερωμένων στον Βασίλη Τσιτσάνη. Είχε την ευκαιρία, έτσι, να δουλέψει κοντά στην πιο αγαπημένη της τραγουδίστρια και να ερμηνεύσει Τσιτσάνη, που πιστεύει ότι ταιριάζει στη φωνή της. Οι πιο πρόσφατες συνεργασίες της ήταν αυτές με τον Δημήτρη Μπάση και τον Μανώλη Μητσιά. «Όσο περνάνε τα χρόνια, τόσο πατάω όλο και πιο γερά στα πόδια μου. Όσο πιο δύσκολες δοκιμασίες περνάω, τόσο ισχύει αυτό που λένε ”Ότι δεν σε σκοτώνει, σε κάνει πιο δυνατό”». Ένας ολοκληρωμένος δικός της δίσκος ακόμη δεν έχει έρθει, κάτι που η ίδια το αποδίδει στο ακατάλληλο μέχρι στιγμής timing. Τώρα ήρθε ο καιρός που θέλει να κάνει τον πρώτο προσωπικό της δίσκο, ο οποίος θά’ναι αμιγώς λαϊκός. Μου εκμυστηρεύεται, μάλιστα, πως ήδη βρίσκεται στο στούντιο χωρίς ν’ αποκαλύπτει τα ονόματα των συντελεστών. Όπως και νά’χει, η Χριστιάνα Γαλιάτσου βαδίζει σε καλό και σταθερό δρόμο. Σαν νέο κορίτσι, έχει όλο το χρόνο με το μέρος της. Της εύχομαι κάθε επιτυχία και σύντομα να ακούσουμε το ντεμπούτο άλμπουμ της. 

* Η Χριστιάνα Γαλιάτσου συνεχίζει τις εμφανίσεις της μαζί με τον Βασίλη Λέκκα στη μουσική σκηνή «Χαμάμ» (Δημοφώντος 97, Άνω Πετράλωνα) κάθε Σάββατο στις 23.00