Όσο κρατάει ένας καφές με τη μουσικό Άντα Πίτσου

Η μάνα της τής έλεγε ότι τραγουδούσε πολύ πριν μιλήσει. Από πιτσιρίκα είχε μια μανία όταν έρχονταν οι φίλες της να γράφουν στο κασετόφωνο όσες πιο πολλές φωνές μπορούσε να σκεφτεί για ένα τραγούδι. Το ίδιο εφάρμοζε και στις εκδρομές που δεν θυμάται με τι κόλπα τους μάζευε όλους κάτω από ένα δέντρο και το «ρίχνανε» στην πολυφωνία. Ασχέτως αν ήταν αλητάκι, ο δάσκαλος της μουσικής την πέταγε έξω από την τάξη κάθε φορά πριν το μάθημα και πήρε και αποβολή στην τρίτη δημοτικού – έτερον εκάτερον! Μετά στο γυμνάσιο κάθε μέρα στις 4 έγραφε τον Πετρίδη και πωρώθηκε όπως όλοι με το ροκ, παράλληλα βέβαια με Χατζιδάκι, Θεοδωράκη, Σαββόπουλο κ.α. Στα 12 με μια κιθάρα τραγουδούσε ότι μπορούσε να βγάλει με εύκολα ακόρντα και στα δεκαέξι άρχισε να σκαρώνει τα πρώτα τραγούδια της, αγγλόφωνες μπαλάντες. Λίγο αργότερα ο Νίκος Κυπουργός την εισήγαγε στη κλασική μουσική με συμβουλές για το πώς να την εξερευνήσει. Έτσι ξεκίνησε το νέο της ταξίδι στη μουσική…Έκανε στη Lyra ένα συμβόλαιο για δίσκο που όμως δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ, καθώς έφυγε για σπουδές στο εξωτερικό.

Στην Ελλάδα είχε αρχίσει σπουδές τραγουδιού. Έκανε κλασικό τραγούδι κοντά στη μεγάλη Κική Μορφονιού αν και οι βασικές της σπουδές ήταν στην Ψυχολογία. Μετά από ένα διάστημα παρατήρησε ότι αντί να διαβάζει τα μαθήματα για τη σχολή ζαλώθηκε μια κιθάρα και την άφηνε μόνο για να κοιμηθεί. Στην κυριολεξία όμως! Ακόμα και για να μεταφερθεί από το ένα μέρος της Αθήνας στο άλλο έκανε οτοστόπ και μόλις έμπαινε στο αμάξι άρχιζε το τραγούδι. Χίπικη ρομαντική αντίληψη σε καιρούς αλλοτινούς. Κάπου εκείνη την περίοδο γνώρισε τον Μάνο Χατζιδάκι και είχε την τιμή να τραγουδήσει σε κάποιες συναυλίες του και μετά κάποια ντουέτα σε live με τον Βασίλη Λέκκα. Πήγε στο σεμινάριο του Σπύρου Σακκά για δύο χρόνια, κάτι που διαμόρφωσε, πέρα από την μουσική της αντίληψη, και την αισθητική της για την τέχνη. Ο Σακκάς και ο Κυπουργός της έδωσαν τις απαραίτητες συστάσεις για να φύγει στην Αμερική.

Στην Αμερική έζησε πέντε χρόνια, πήρε διπλό πτυχίο – τραγούδι και σύνθεση – και συνέχισε με μεταπτυχιακό στη σύνθεση. Δύσκολα χρόνια γιατί η Αμερική δεν της ταίριαξε. Μόνο οι άπειρες συναυλίες και ερεθίσματα που δεχόταν καθημερινά, διεύρυναν κατά πολύ τον μουσικό της ορίζοντα.

Η Άντα Πίτσου ανατρέχει στις μουσικές επιρροές της, το ροκ και το έντεχνο. Άκουγε τους περισσότερους συνθέτες, αλλά λάτρεψε τον Χατζιδάκι και ξεχώρισε την Πλάτωνος που έφερε μια κάθετη αλλαγή στον χώρο του τραγουδιού και στην ψυχή της. Οι πολύ ενδιαφέρουσες εναλλαγές μελωδικά και ρυθμικά, όπως και στις φόρμες, το ύφος και τα στυλ της μουσικής στο πεδίο του έντεχνου, χάραξαν μέσα της το δρόμο που ήθελε να ακολουθήσει. Μεγαλώνοντας άκουγε τα πάντα, από κλασική μέχρι Πυγμαίους, θέλοντας να εξερευνήσει κάθε μουσική στον πλανήτη. Μετά από πολλές διαφορετικές φάσεις που πέρασε, την καρδιά της κέρδισε περισσότερο η κλασική/ σύγχρονη μουσική, αυτή που είχε δηλαδή το μεγαλύτερο εύρος και βάθος ψυχικά και τεχνικά.

Όταν ξεκίνησε να γράφει το πρώτο της cd συνεργάστηκε επαγγελματικά με μια ομάδα μουσικών: την Ιρίνα Δημάκη, τη Στεφανία Κατσαρού και τον Μηνά Εμμανουήλ όπου με πολλές πρόβες και πειραματισμούς στις μελωδίες της όλοι μαζί διαμόρφωσαν το στυλ της μουσικής της.Mε τον Μηνά συνέχισαν την συνεργασία και σιγά σιγά στόμα με στόμα δημιουργήθηκε μια άλλη ομάδα συνεργατών με τους οποίους συνεργάζεται σε μόνιμη βάση για τις ηχογραφήσεις της. Η Πίτσου νοιώθει μεγάλη τιμή και ευγνωμοσύνη που παίζουν στις δουλειές μου μουσικοί σαν τον Γιώτη Κιουρτσόγλου με τον οποίο μάλιστα έκαναν και ένα cd οι δύο τους, τον David Lynch, τoν Νίκο Σιδηροκαστρίτη, τον Θόδωρο Κοτεπάνο, τον Διονύση Βερβιτσιώτη και τον Γιώργο Καλούδη. Υπάρχουν και άλλοι που δεν είναι μόνιμοι, εξίσου σπουδαίοι, όπως ο Μανώλης Πάππος που είχε την τιμή να παίξει στα «ρεμπετοειδή» της – έτσι τα αποκαλεί, σε μορφή ρεμπέτικου δηλαδή, αλλά ενορχηστρωμένα ποικιλοτρόπως!

Στιχουργική θεματική της είναι ο έρωτας, ένα πεδίο, που με το άπειρο εύρος του, δίνει τη δυνατότητα για μουσική και ψυχική διεύρυνση. Το πρώτο της cd με τίτλο «Mέθη» ήταν η χαρτογράφηση των υπόλοιπων εφτά. Όταν το τέλειωσε, θυμάται τη μέρα και την ώρα που της ήρθε η σύλληψη να κάνει άλλα εφτά έργα, που το καθένα να αναλύει και να διευσδύει σε βάθος των μουσικών ειδών, με τα οποία είχε ασχοληθεί στο ντεμπούτο άλμπουμ της. Έτσι έκανε το δεύτερο σε ύφος funk, το τρίτο σε ένα κλίμα ECM εσωστρεφούς τζαζ, το τέταρτο το «ρεμπετοειδές», το πέμπτο trip hop, το έκτο rave και το έβδομο κινηματογραφική μουσική! Όσο για το όγδοο, που δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμα, είναι ενα παιδικό μιούζικαλ. Όλα αυτά τα είδη, βρίσκονται στο πρώτο cd από κομμάτι σε κομμάτι.

Κάνοντας όλο αυτό ταξίδι θέλησε να κάνει μια κίνηση σύναψης και σύσπασης ταυτόχρονα, συστολής και διαστολής της ψυχής που αποτελεί για εκείνη την εσωτερική μορφή της εποχής που διανύουμε. Η πρόκληση ήτανε να εκφράσει στο έπακρον μια ποικιλομορφία ειδών αλλά και φόρμας μέσα στο ίδιο το κομμάτι πολλές φορές και παράλληλα να υπάρχει έντονα διακριτός ένας πυρήνας και ένα ομογενές ύφος. Αυτό για την Άντα Πίτσου ήταν πολύ σημαντικό, γιατί θέλησε να συνεχίσει με το δικό της τρόπο την κατάθεση της Λένας Πλάτωνος στην ελληνική μουσική. Από την άλλη, εξέφρασε έτσι και την μεγάλη πρόκληση της εποχής μας, όπου «από την μια καλούμαστε να επεξεργαζόμαστε συνέχεια άπειρα ερεθίσματα και να τα ανασυνθέτουμε, από την άλλη να κρατάμε ένα πυρήνα αξιών και πιστεύω».

Τελευταία δισκογραφική εργασία της Άντας Πίτσου είναι το έργο «Αμοργός» που κυκλοφόρησε πριν μερικές εβδομάδες στην Αγγλία. Θεωρεί ότι είπε ό,τι είχε να πει με το τραγούδι και πλέον στρέφεται οριστικά και αμετάκλητα στην οργανική μουσική, ένα πεδίο ελευθερίας, πειραματισμού και αναζήτησης.

* Η δισκογραφία της Άντας Πίτσου:

ΜΕΘΗ (2003)

ΥΠΟΓΕΙΑ ΠΤΗΣΗ (2005)

ΑΣΤΡΑΦΤΟΥΜΕ (2007)

ΣΤΡΙΜΑΔΙ (2009)

ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ (2011)

ΠΛΑΣΜΑ (2015)

AMORGOS (2018)

Επικοινωνείτε με τη συνθέτρια μέσω του site της: www.adapitsou.com