Όσο μπορείς

Και στασίδια με μικρόφωνα και κάμερες, πολλά στασίδια, καναπέδες για την ακρίβεια, ιδανικούς για ψυχανάλυση με  την ευγενική χορηγία όλων των ….ΣΚΑΪ αυτής της χώρας.

Ο χρόνος πάγωσε το βράδυ της Κυριακής 24 Σεπτεμβρίου -ενεστώτος έτους- με την εκλογή Κασσελάκη, αφού -κατά τους αποχωρήσαντες και τους αμφιταλαντευόμενους για αποχώρηση- ο ΣΥΡΙΖΑ στρέβλωσε τον ιδεολογικό του προσανατολισμό, έχασε την αριστερή του ταυτότητα (μαζί με την ψυχή του) και απώλεσε τον αξιακό του κώδικα.

Πριν από την (αποφράδα) Κυριακή τα εσωκομματικά ιδεολογικά ρεύματα και οι συντεταγμένες τάσεις έδιναν καθημερινά και πολυεπίπεδα την μάχη για να κρατιέται ο αριστερός ανεμοδείκτης σε μία αποδεκτή κατεύθυνση και με ορατό στόχο να μετακινηθεί «τρία κλικ αριστερά».

Η διπλή εκλογική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ στις εθνικές εκλογές, η ακόλουθη παραίτηση Τσίπρα και η -με μεγάλη πλειοψηφία- απόφαση της Κ.Ε. για επίσπευση της εκλογής νέου προέδρου, με το συνέδριο (που θα αποτιμούσε το εκλογικό αποτέλεσμα και θα καθόριζε την πολιτική φυσιογνωμία του ΣΥΡΙΖΑ στις νέες συνθήκες) να έπεται, οδήγησε στην αναπάντεχη (και σοκαριστική για πολλούς) εκλογή του Στέφανου Κασσελάκη.

Η εσωκομματική αντιπολίτευση θεωρούσε δεδομένη την επικράτηση της και οι στοιχηματικές εταιρείες είχαν κλειδώσει κάθε απόδοση υπέρ αυτής. Κι ύστερα ήρθαν οι μέλισσες. Κάποιοι ξεκίνησαν -λίγες ώρες μετά την εκλογή του νέου προέδρου- την αποδόμηση του με προσωπικές επιθέσεις, με υβριστικούς χαρακτηρισμούς, με δολοφονία χαρακτήρα.

Στην συνέχεια αγκιστρώθηκαν στην μη πιστή τήρηση του καταστατικού (από τον πρόεδρο) για να δώσουν πολιτικά χαρακτηριστικά στις επιθέσεις εκφράζοντας την οργή τους για την κατάφορη παραβίαση της εσωκομματικής δημοκρατίας και των συντεταγμένων κανόνων λειτουργίας του κόμματος. Κάποιοι άλλοι -οι πιο ήπιοι- μίλησαν για κόμμα χυλό (στο οποίο μέχρι χθες είχαν ηγετική θέση), για αποχώρηση από τον ΣΥΡΙΖΑ που διαλύθηκε (μόλις έχασαν την εσωκομματική κάλπη), υπενθύμισαν την διαφωνία τους για την εκλογή προέδρου από την βάση (αλλά συμμετείχαν κανονικά στην διαδικασία), και για την επίσης διαφωνία τους στην εκλογή προέδρου πριν από το συνέδριο (αλλά αποχώρησαν όχι πριν την εκλογή αλλά αμέσως μετά).

Και οι πρώτοι και οι δεύτεροι: Aδικούν τους εαυτούς τους με την αδιαμφισβήτητη ιστορία τους γεμάτη αγώνες. Αδικούν τον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ, αυτόν που καλούσαν να συμμετέχει μαζικά στην κάλπη για την ανάδειξη προέδρου. Αδικούν την κοινωνία γιατί -από την θέση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης που κατέταξε ο ελληνικός λαός τον ΣΥΡΙΖΑ- απαιτεί να πολεμάμε νύχτα μέρα την ακρίβεια Μητσοτάκη, την διαφθορά Μητσοτάκη, την κατάρρευση του κοινωνικού κράτους από τον Μητσοτάκη, την αποκάλυψη της αλήθειας για τις παρακολουθήσεις Μητσοτάκη, την τιμωρία των ενόχων για το έγκλημα των Τεμπών από την κυβέρνηση Μητσοτάκη.

Επειδή οι σημερινοί αγώνες και οι αυριανές φωτιές που θ’ ανάψουν θα μας φέρουν ξανά στους ίδιους δρόμους, μην ευτελίζουμε κανένα μας χθες.

Όσο μπορείς

“Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις, τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου, μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες. Μην την εξευτελίζεις πηγαίνοντάς την, γυρίζοντας συχνά κ’ εκθέτοντάς την στων σχέσεων και των συναναστροφών την καθημερινήν ανοησία, ώς που να γίνει σα μια ξένη φορτική.”
Κ. Π. Καβάφης

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr