Κομψευόμενη λεπτότητα πάνω απ’ τον μπουφέ.
«Η Δημοκρατία είναι το χειρότερο πολίτευμα, με εξαίρεση όλα τα’ άλλα που έχουν δοκιμαστεί». Είτε το έχει πει αυτό ο Τσώρτσιλ ή όχι, αποτελούσε ένα απόσταγμα ντελικάτης σοφίας ή ήταν αποτέλεσμα των αποσταγμάτων που κατανάλωνε; Μια ζαλισμένη απ’ το οινόπνευμα μπούρδα που, αφού στροβιλίστηκε στον χρόνο, έπεσε πάνω στο βιβλίο με τις σπουδαίες ιστορικές ρήσεις. Σημασία έχει η αλήθεια της. Η αλήθεια, λοιπόν, για τη Δημοκρατία είναι πως μπορεί, για παράδειγμα, να εκλέγει έναν απ’ τους μεγαλύτερους μέθυσους, όπως ο Τσώρτσιλ, ως ηγέτη της και να τον μεταβάλλει στην ιστορική συνείδηση από τραγικό γέρο σε ήρωα πολέμου.
Η Δημοκρατία αναπτύσσεται μέσα στην αυταπάτη της ιδεατής πολιτείας, την οποία δεν μπορεί να κατακτήσει, αφού είναι το μοναδικό πολίτευμα που, για να υπάρχει, θεσμοθετεί την αυτοαναίρεσή του. Όταν μιλάμε για Δημοκρατία, έχουμε στο μυαλό μας την ελεύθερη βούληση, αλλά ως συνισταμένη από υψηλές συνειδήσεις, υπεύθυνες στάσεις, ευεργετικές διαφορετικότητες. Στην πραγματικότητα…
Διαβάστε τη συνέχεια εδώ.
