Ομόνοια 1948: Όταν οι οπαδοί παίρνουν την κατάσταση στα χέρια τους

«Δεν βγαίνουνε τα όνειρα σε πλειστηριασμό. Κληρονομιά μας, παρόν και μέλλον μας το 1948. Συνεχίζουμε, υψώνουμε τα λάβαρα να βρούνε ουρανό», γράφει το χαρακτηριστικό μήνυμα του Αθλητικού Λαϊκού Σωματείου Ομόνοια 1948 για τα γενέθλια του συλλόγου. Ενός συλλόγου, που οι οργανωμένοι (και όχι μόνο) οπαδοί αποφάσισαν να συνεχίσουν πάνω στις δικές τους αρχές, ακόμα κι αν αυτό σήμαινε ότι θα έπρεπε να απομακρυνθούν από το αγαπημένο τους γήπεδο.

«Να ταράξουμε τα νερά της κυπριακής κοινωνίας»

Με την Ομόνοια να αντιμετωπίζει αρκετά διοικητικά και οικονομικά προβλήματα τα τελευταία χρόνια, η είσοδος του Κύπριου ομογενή επιχειρηματία Σταύρου Παπασταύρου ήταν η εξέλιξη που έφτασε τον κόμπο στο χτένι για ένα μεγάλο κομμάτι της κερκίδας. Το γιατί, φαίνεται από τα λόγια ενός οπαδού, ο οποίος πρωτοστάτησε στη δημιουργία του νέου σωματείου: «Ό παππούς μου ήταν Ομονοιάτης, ο πατέρας μου το ίδιο και έπειτα εγώ. Όταν απλά αγαπάς την ομάδα σου και προσπαθείς να γίνεις μέλος της για να λες την άποψή σου και να έχεις ψήφο και σου λένε ότι “δεν μπορούμε να κάνουμε μέλη γιατί μπορεί να μας πάρουν την ομάδα οι δεξιοί” και έπειτα πηγαίνουν και δίνουν το 100% σε μια εταιρεία της οποίας ο ένας και μοναδικός μέτοχος πρόσκειται στη δεξιά, πώς να αντιδράσεις; Δεν γίνεται να αρνείσαι να λειτουργήσεις πρακτικά και να έρχεσαι και να εφαρμόζεις την πιο ακραία μορφή του σύγχρονου ποδοσφαίρου».

Ο Παπασταύρου δημιούργησε την εταιρεία Ομόνοια ποδόσφαιρο Ltd. και σε αυτήν μεταβιβάστηκε ο έλεγχος του ποδοσφαιρικού τμήματος. Οι οπαδοί όμως τον κατηγορούν ότι κράτησε στην εταιρεία τα «καλά» χρέη και άφησε εκείνα που δεν έχουν διακανονιστεί στο σωματείο, στο οποίο άνηκε πριν η ποδοσφαιρική ομάδα μαζί με τα υπόλοιπα αθλητικά τμήματα. Απογοητευμένοι από τις εξελίξεις λοιπόν, κάποιοι οπαδοί με κύριο άξονα τη Θύρα 9, τους οργανωμένους του συλλόγου, αποφάσισαν να ιδρύσουν νέο σωματείο λαϊκής βάσης. Το Αθλητικό Λαϊκό Σωματείο Ομόνοια 1948 για εκείνους δεν αρχίζει από την αρχή, αλλά στην ουσία συνεχίζει την παράδοση της Ομόνοιας, αφού δεν αναγνωρίζουν όσο ομάδα τους αυτό που αποκαλούν «εταιρεία».  Το δικό τους εγχείρημα ανήκει στον κόσμο, ο οποίος παίρνει όλες τις κρίσιμες αποφάσεις και ξεκίνησε από τα χαμηλότερα στρώματα του κυπριακού ποδοσφαιρικού οικοδομήματος, το αγροτικό πρωτάθλημα. Η Ομόνοια 1948  πραγματοποίησε την Ιδρυτική τους Συνέλευση στις 23 Ιουλίου 2018. Στην ανακοίνωση που ακολούθησε την ιδρυτική συνέλευση στις 23 Ιουλίου του 2018, αναφερόταν χαρακτηριστικά: «Είμαστε ένα νέο Σωματείο όμως με πολύ παλιές ρίζες, ένα Σωματείο που το ίδρυσε η ανάγκη όσων έμειναν χωρίς ποδοσφαιρική στέγη, ένα Σωματείο που η ποδοσφαιρική του ομάδα δεν θα έχει οπαδούς αλλά οι οπαδοί θα έχουν ποδοσφαιρική ομάδα. Είμαστε το “Αθλητικό Λαϊκό Σωματείο ΟΜΟΝΟΙΑ 1948” και ερχόμαστε να ταράξουμε τα λιμνάζοντα νερά της Κυπριακής κοινωνίας».  Στην πρώτη του χρονιά, κατάφερε να πάρει τον τίτλο και την άνοδο στην τέταρτη κατηγορία.

«Περισσότερο κόσμο κι από την πρώτη κατηγορία»

«Αυτά που έγιναν φέτος, στην πρώτη μας χρονιά ήταν πάνω από αυτό που φανταζόμασταν όταν δημιουργούσαμε την ομάδα», λέει στο Κουτί της Πανδώρας ο Αδάμος Ευσταθίου, πρόεδρος του σωματείου, προσθέτοντας: «Όταν πρωτοξεκινήσαμε, δημιουργήσαμε το σωματείο έτσι ώστε τα 200-300 άτομα που τότε έλεγαν ότι δεν υπάρχει περίπτωση να ακολουθήσουμε την Ομόνοια Limited ιδιοκτησίας Παπασταύρου να βρουν στέγη. Τα 300-400 άτομα στη συνέλευση της Θύρας 9 έγιναν στην πρώτη προπόνηση 800 άτομα, στο πρώτο παιχνίδι 1200 άτομα, στην κατάκτηση του τροπαίου 2.000 άτομα, στο παιχνίδι ανόδου 2.5000 χιλιάδες. Δεν ξέρω για την Ελλάδα πώς ακούγονται αυτοί οι αριθμοί, αλλά στην Κύπρο, ειδικά με την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί με την κάρτα οπαδού, υπάρχουν ντέρμπι πρώτης κατηγορίας που γίνονται με 2000 άτομα στην κερκίδα. Επομένως είναι σίγουρα πάνω από τις προσδοκίες μας. Υπήρχαν ματς που έπαιζε η Ομόνοια Limited στην πρώτη κατηγορία και εμείς είχαμε παραπάνω κόσμο που παίζαμε την ίδια στιγμή στο αγροτικό πρωτάθλημα».

«Η ιστορία γράφεται από αυτούς που αντιστέκονται», έγραφε χαρακτηριστικά το πανό στην πρώτη προπόνηση του λαϊκού σωματείου πέρυσι το καλοκαίρι. Οι Ομονοιάτες θέλουν η δική τους ιστορία να γράφεται από τον λαό, αλλά να έχει παράλληλα την απαραίτητη οργάνωση ώστε να συνεχίσει να εξελίσσεται. Να μείνουν πιστοί στις αξίες και παράλληλα να είναι επαγγελματίες, χωρίς όμως να πουλήσουν την ψυχή τους σε όσα προστάζει το σύγχρονο ποδόσφαιρο. Εξού και οι συνεχείς τους επαφές με ομάδες του εξωτερικού που διοικούνται με παρεμφερή μοντέλα, καθώς και με τον οργανισμό Supporters Direct, ο οποίος προσφέρει τεχνογνωσία και καθοδήγηση για τον εκδημοκρατισμό στη διαδικασία λήψης αποφάσεων. Πλέον, οι ομάδες που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο περνούν στα χέρια του κόσμου είναι πολλές, ενώ σε αρκετές χώρες η κουλτούρα της συμμετοχής των μελών στα των ομάδων έχει γίνει παράδοση.

«Να σας πω τι έχουμε τώρα μπροστά μας. Την πρώτη χρονιά το Δ.Σ ζήτησε ψήφο εμπιστοσύνης για μια χρονιά ώστε να τρέξουμε όσα έπρεπε να τρέξουμε. Φέτος, έχουμε στα μέσα Ιουλίου εκλογές και εκεί θα ψηφιστεί το νέο Δ.Σ για δύο χρόνια. Ταυτόχρονα εξετάζουμε μοντέλα λαϊκής βάσης από το εξωτερικό και προσπαθούμε να προσαρμόσουμε κάποιες ιδέες στα δεδομένα της Κύπρου. Πρέπει το σωματείο να παραμείνει λαϊκό, να διοικείται δηλαδή από τον λαό, αλλά παράλληλα σιγά-σιγά να είναι και επαγγελματικό. Να μπορεί δηλαδή να διοικείται με τρόπο επαγγελματικό. Δεν θέλουμε να κάνουμε τα λάθη του παρελθόντος κι αυτό που κάποιοι αποκαλούσαν εκσυγχρονισμό τον καιρό του ξεπουλήματος και ουσιαστικά έφεραν την ομάδα στον μεσαίωνα με όρους ποδοσφαίρου της δεκαετίας του ’80. Εμείς θέλουμε ένα κανονικό επαγγελματικό σωματείο, ένα σωματείο του 2019, στο οποίο όμως ο κόσμος του θα παίρνει τις κρίσιμες αποφάσεις», λέει στο Κουτί της Πανδώρας ο Ευσταθίου, ο οποίος οραματίζεται μεγαλύτερο άνοιγμα σε νέα μέλη: «Είναι λάθος να παίρνεις τα πολλά από τους λίγους και από τους πολλούς. Του χρόνου θα μειώσουμε τη συνδρομή μέλους και θα γίνει ετήσια. Θέλουμε ο κόσμος να νιώσει ότι είναι δική του η ομάδα. Θα επιτρέψουμε έτσι σε περισσότερο κόσμο να αισθανθεί ότι η ομάδα είναι δική του».

«Δεν γίνεται να μην σε αγγίζει όλο αυτό…»

Η επιστροφή στο γήπεδο για μια Ομόνοια δική τους, φτιαγμένη από τον λαό για τον λαό, επανέφερε το χαμένο συναίσθημα, την απόλαυση του γηπέδου, την αγάπη εκείνη που όσοι δεν το έχουν ζήσει δυσκολεύονται να καταλάβουν. Και μάλιστα, λόγω της μεγάλης προσέλευσης, στα τελευταία ματς οι αρχές θέλοντας και μη τους παραχώρησαν μεγαλύτερα γήπεδα. Ο πρόεδρος του σωματείου τονίζει: «Μπορώ να πω ότι φανήκαμε και λίγο τυχεροί, επειδή η αστυνομία είπε ότι δεν μπορούν αυτοί να έχουν περισσότερο κόσμο από την πρώτη κατηγορία και να παίζουν στα γήπεδα το αγροτικού. Τα δύο παιχνίδια ανόδου λοιπόν τα παίξαμε σε μεγάλα γήπεδα. Το πρώτο στο Μακάρειο, ένα ιστορικό γήπεδο για την ομάδα και το λαό της, στ οποίο έχει κατακτήσει πολλά τρόπαια για δεκαετίας και το δεύτερο στο Τσίρειο της Λεμεσού και πολλοί θα σου πουν αν τους ρωτήσεις ότι είναι η καλύτερη εκδρομή που έχουν κάνει. Είχαμε χρόνια να ζήσουμε τέτοιες στιγμές στην κερκίδα. Ακόμα και όταν πηγαίναμε στα ντέρμπι παλιότερα, λόγω της καταστολής και των καταστάσεων που είχαν δημιουργηθεί, αυτό το συναίσθημα δεν το νιώθαμε. Τώρα ήρθε για πρώτη φορά και πολύς κόσμος από τη Λεμεσό και φεύγοντας όλοι έλεγαν “είναι αδύνατον να μην σε αγγίζει όλο αυτό…».

Ο Αδάμος Ευσταθίου, σε συζήτηση που είχαμε πέρυσι το καλοκαίρι μας είχε πει ότι το μοντέλο λαϊκής βάσης είναι το μόνο που μπορεί να εφαρμοστεί σωστά στο κυπριακό ποδόσφαιρο. Θυμήθηκε την κουβέντα εκείνη και πρόσθεσε: «Το καλοκαίρι σου είχα πει ότι αντιμετωπίζουν κι άλλες ομάδες προβλήματα και δεν γίνεται να ζουν πάνω από τις δυνατότητές τους. Η ΑΕΛ φέτος, αν και τερμάτισε τέταρτη, πήρε το Κύπελλο. Στις δηλώσεις του ο πρόεδρος, ο οποίος τα προηγούμενα χρόνια μιλούσε για μεγαλύτερους προϋπολογισμούς, είπε ακριβώς αυτό, ότι δεν γίνεται οι ομάδες στην Κύπρο να ζουν πάνω από τις δυνατότητές τους. Το ίδιο πρόβλημα έχει και το ΑΠΟΕΛ. Το κραταιό ΑΠΟΕΛ, που πήγε τόσες φορές στους ομίλους του Champions League και έχει βγάλει σχεδόν 200 εκατομμύρια από αυτό, έχει μεγάλο έλλειμμα. Κι όταν δεν μπορεί το ΑΠΟΕΛ, επειδή ζει τόσο πάνω από τις δυνατότητές του, είναι αδύνατο για άλλη ομάδα να το κάνει. Το να είσαι επιχειρηματίας και να πάρεις για παράδειγμα τη Λίβερπουλ, να πουλάς φανέλες στην Κίνα, να διοργανώνεις φιλικά που φέρνουν εκατομμύρια, να παίζεις Champions League και να το δεις επιχειρηματικά, το καταλαβαίνω. Αλλά στην Κύπρο με το κοινό που υπάρχει και τις συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί δεν μπορεί καμία ομάδα να έχει τους προϋπολογισμούς που είχε».

Όσον αφορά τους στόχους; Βήμα-βήμα και με τον κοινωνικό ρόλο του σωματείου να αποτελεί πάντα προτεραιότητα. «Θα δούμε μέχρι που θα πάει η ομάδα, δεν μας αρέσει να λέμε μεγάλα λόγια στο τέλος της ημέρας. Δεν έγινε η ομάδα για να πούμε ότι θα πάμε και θα πάρουμε το πρωτάθλημα στην πρώτη κατηγορία. Πρώτα θέλουμε να καθιερωθεί το λαϊκό σωματείο, να έχουμε περισσότερα μέλη, μεγαλύτερη παρέμβαση στην κοινωνία, να προσφέρουμε περισσότερο κοινωνικό και περιβαλλοντικό έργο, ακόμα και πολιτικό, χωρίς να είμαστε αναμειγμένοι με κάποιο πολιτικό κόμμα. Όσον αφορά τα πλάνα για την επόμενη σεζόν, η ομάδα είναι πολύ καλή, θα γίνουν 4-5 προσθήκες και ο στόχος είναι ξεκάθαρα η κατάκτηση του τροπαίου και η άνοδος στην τρίτη κατηγορία, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι κάθε χρόνο θα έχει στόχο την άνοδο…»