Γνωστή έγινε η ταυτότητα του επικεφαλής της συμμορίας των ληστών που απειλούσαν και λήστευαν τα θύματά τους με πυρωμένο σίδερο.
Και η έκπληξη είναι μεγάλη. Οπως αναφέρει η κυριακάτικη Real News, πρόκειται για τον Αφταντίλ Ξανθόπουλο, 5ος ολυμπιονίκης στην πάλη στους Αγώνες στο Σίδνεϊ, με αρκετές ακόμα επιτυχίες σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα, Πανευρωπαϊκούς και Μεσογειακούς Αγώνες.
Από την Υποδιεύθυνση Δίωξης Εγκλημάτων κατά Ζωής και Ιδιοκτησίας (ΥΔΕΖΙ) συνελήφθησαν συνολικά 11 μέλη της σπείρας, 7 άνδρες και 4 γυναίκες, όλοι γεωργιανής καταγωγής. Ανάμεσα σε αυτούς και ο Ξανθόπουλος.
Γεννημένος στις 16 Νοεμβρίου 1971 στο Κιουταΐσι, ο Ξανθόπουλος βρέθηκε στην Ελλάδα το 1993. Εζησε στους Αγίους Αναργύρους, όπου τότε εγκαταστάθηκαν παλαιστές από την περιοχή του Πόντου. Σχεδόν ταυτόχρονα με την έλευσή του στην Ελλάδα άρχισε προπονήσεις με το τοπικό σωματείο, αλλά και με την εθνική ομάδα. Σύντομα άρχισε τις διεθνείς συμμετοχές του και δύο φορές κατετάγη 4ος στις βαριές κατηγορίες τόσο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 1999 όσο και στο Ευρωπαϊκό του 2000.
Προκρίθηκε για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ το 2000, όπου έλαβε μέρος στα 97 κ. της ελευθέρας πάλης και κατέκτησε την 5η θέση. Ακολούθησε το χρυσό μετάλλιο στους Μεσογειακούς Αγώνες του 2001, η 4η θέση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ελευθέρας Πάλης το 2002 στην Τεχεράνη και το χάλκινο μετάλλιο στους Μεσογειακούς Αγώνες του 2005. Μετά την επιτυχία του στο Σίδνεϊ έγινε σημαιοφόρος του Πολεμικού Ναυτικού.
Λίγο μετά άρχισαν τα προβλήματα. Το 2001 καταδικάστηκε σε φυλάκιση πέντε μηνών για πλαστογραφία εγγράφων ελληνοποίησης. Τον Ιούλιο του 2002 έχασε προσωρινά την υπηκοότητα, αλλά η ομοσπονδία κατάφερε να του την ξαναδώσει.
Όσον αφορά στη σπείρα των Γεωργιανών, δρούσε με τη μέθοδο των οικιακών βοηθών και των αποκλειστικών νοσοκόμων, σπέρνοντας τον τρόμο σε ανήμπορους ηλικιωμένους στην Αττική.
Ο Ξανθόπουλος είχε ως συνεργούς αποκλειστικά άτομα γεωργιανής καταγωγής. Σύχναζαν σε καταστήματα που αποτελούσαν στέκια συμπατριωτών τους. Εκεί εντόπιζαν οικιακές βοηθούς και αποκλειστικές νοσοκόμες, οι οποίες στη συνέχεια παρείχαν τις απαιτούμενες πληροφορίες για τα υποψήφια θύματα και τις οικίες τους, δηλαδή την οικονομική κατάστασή τους και τα μέτρα ασφαλείας που υπήρχαν στις οικίες.
