Όλο το πρόβλημα σ’ ένα κομμάτι ύφασμα

Οι μέρες κυλούν, τα ΜΜΕ σιγά-σιγά της αφιερώνουν λιγότερο χώρο, όμως η εν ψυχρώ δολοφονία του Άλκη Καμπανού δεν θα σταματήσει ποτέ να στοιχειώνει το ελληνικό ποδόσφαιρο και την κοινωνία του. Η θλίψη και η οδύνη δεν θα φύγουν ποτέ από τους οικείους τους. Πώς να χωρέσει το μυαλό ενος πατέρα ότι το παιδί του είναι νεκρό, επειδή απάντησε τι ομάδα είναι;

Στο ματς του ΠΑΟΚ με τη Μίντιλαντ στην Τούμπα, ένα πανό που σηκώθηκε από κάποιους «οπαδούς» έλαβε μεγαλύτερη προσοχή από το ματς αυτό καθαυτό. «Αδέρφια κρατάτε γερά», έγραφε χαρακτηριστικά. Τοποθετήθηκε αρχικά κοντά στο κέντρο, πάνω από το πολύχρωμο μήνυμα στις led πινακίδες του γηπέδου για το Ίδρυμα της UEFA για τα παιδιά. Στη συνέχεια, μεταφέρθηκε στο πέταλο.

Κάποιοι, έσπευσαν να το ερμηνεύσουν ως μήνυμα αλληλεγγύης προς τον λαό της Ουκρανίας. Η αλήθεια, ωστόσο, είναι πως ήταν μήνυμα αλληλεγγύης για τους δολοφόνους του Καμπανού, που βρίσκονται υπό κράτηση. Ήταν στο ίδιο μοτίβο με μερικά συνθήματα που ξεπήδησαν στους τοίχους της Θεσσαλονίκης. Ίσως από το ίδιο σπρέι που κάλυψε το γκράφιτι «Άλκη ζεις» για να φέρει σε πρώτο πλάνο το «λευτεριά στα αδέρφια μας». Η πλειοψηφία των φίλων του ΠΑΟΚ έσπευσε να καταδικάσει την πράξη, η οποία αποτελεί απροκάλυπτη στήριξη σε εν ψυχρώ δολοφόνους.

«Ρητά και κατηγορηματικά εκφράζουμε τον αποτροπιασμό μας από το γεγονός ότι κάποιοι επιμένουν να θεωρούν τους εαυτούς τους μεγαλύτερους από τον ίδιο τον ΠΑΟΚ. Περιθωριακά και κατάπτυστα πανό και αυτοκαταστροφικές αντιδράσεις στον ΠΑΟΚ των τίτλων και των σπουδαίων βραδιών σαν το χθεσινό δεν έχουν πια θέση. Κάποιοι δυσκολεύονται να το αντιληφθούν, αλλά ο ΠΑΟΚ τσιφλίκι της τσάμπα μαγκιάς έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί. Το οφείλουμε στα εκατομμύρια φιλάθλων μας που ντρέπονται για τις πράξεις μιας χούφτας ανθρώπων», έγραψε χαρακτηριστικά η «ασπρόμαυρη» ΠΑΕ, αν και καθυστερημένα. Το κακό είχε γίνει. Το πανό είχε εμφανιστεί στους τηλεοπτικούς δέκτες, είχε κάνει τον γύρο των Social Media, προκαλώντας θλίψη και αποτροπιασμό.

Είναι δεδομένο πως η δολοφονία ενός 19χρονου και η στήριξη στους δράστες δεν εκφράζει τον κόσμο του ΠΑΟΚ. Δεν εκφράζει κανέναν άνθρωπο που πηγαίνει στο γήπεδο για να δει την ομάδα του, να τραγουδήσει και να γυρίσει στο σπίτι του περιμένοντας την επόμενη φορά που θα βρεθεί στο χώρο που για τον ίδιο δεν μοιάζει με κανέναν. Σε κάθε κερκίδα, σε κάθε πέταλο, όμως, υπάρχουν οι μειοψηφίες που τελικά καταλήγουν να σημαδεύουν ολόκληρο το σύλλογο.  Πολλές κοινότητες οπαδών βλέπουν τις μειοψηφίες αυτές να επιβάλλονται με τη βία, τον φόβο, τις μπίζνες. Άλλοι κατάφεραν να τις εκδιώξουν αναίμακτα, άλλοι πληρώνοντας το τίμημα κι άλλοι τις άφησαν να αλωνίζουν. Δεν είναι η πρώτη φορά, άλλωστε, που βλέπουμε εμετικά πανό να ανεβαίνουν, ούτε ο Άλκης ήταν ο πρώτος νεκρός που κάποιοι στις κερκίδες δεν σεβάστηκαν τη μνήμη του.

Σε μια εποχή που οι οπαδοί γενικά και αόριστα βρίσκονται στο στόχαστρο, βλέπουν τα ατομικά τους δικαιώματα να καταπατώνται από τους νοσταλγούς της Θάτσερ και καταλαβαίνουν ότι μπορούν να πάνε στη φυλακή επειδή απλώς βρίσκονται δίπλα από κείνους που εκμεταλλεύονται τα χρώματα της ομάδας τους για να εγκληματίσουν, οφείλουν οι ίδιοι να ενεργήσουν. Ένα πανό μπορεί να σηκωθεί από δύο άτομα. Τι κάνουν, όμως, οι τριγύρω του; Πώς ανέχονται την προσβολή ενός νεκρού; Πώς ένας σύλλογος ανέχεται να υπάρχει στο γήπεδό του ένα μήνυμα όπως αυτό που αναρτήθηκε στην Τούμπα; Το ότι καμιά ομάδα και καμία κερκίδα δεν αποτελούν τσιφλίκι της τσάμπα μαγκιάς, είναι κάτι που πρέπει να αποδειχθεί στην πράξη. Ακόμα κι αν το κομμάτι ύφασμα περάσει από τους ελέγχους, ο ίδιος ο οργανισμός ενός συλλόγου με ιστορία, με ταυτότητα και με δεκάδες χιλιάδες κόσμου να τον ακολουθεί, οφείλει να αντιδράσει άμα τη εμφανίσει του. Να διαβεβαιώσει ότι δεν θα εμφανιστεί ποτέ ξανά, ότι δεν θα βγουν ξανά στον δρόμο άνθρωποι με δηλητηριασμένα μυαλά για να καλύψουν δολοφόνους. Και στο επίκεντρο του οργανισμού αυτού δεν είναι οι διοικήσεις και οι υπάλληλοί τους. Είναι ο κόσμος.

Ζούμε τις μέρες που παιδιά συνεννοούνται μεταξύ τους να μην απαντούν στην ερώτηση «τι ομάδα είσαι;», αν δεν γνωρίζουν τι ομάδα είναι εκείνος που τη θέτει. Ζούμε στην εποχή που οι εγκληματικές πράξεις μια χούφτας ανθρώπων κάνουν τη συντριπτική πλειοψηφία να ντρέπεται. Κι όμως, εκείνοι μπορούν να μπουν στο γήπεδο, να σηκώσουν ενα πανο που υποστηρίζει δολοφόνους και να το διατηρήσουν αναρτημένο.

«Δεν είμαστε αδέρφια με όλους», τιτλοφορείται ένα εξαιρετικό κομμάτι των Rationalistas. Όχι, δεν είμαστε. Και όπως ξεκινά και το δεύτερο κουπλέ του τραγουδιού, «φοράνε ένα ψέμα και βλέπω από πίσω τι άσχημη που είναι η αλήθεια τους». Ας τελειώσει πια αυτό το ψέμα…

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr