Οι ταινίες της εβδομάδας: Τζούλια Ρόμπερτς και Τζορτζ Κλούνι σε μια παλιομοδίτικη ρομαντική κομεντί

Εισιτήριο για τον παράδεισο (Ticket to paradise) (**)

Σκηνοθεσία: Ολ Πάρκερ Πρωταγωνιστούν: Τζορτζ Κλούνι, Τζούλια Ρόμπερτς, Κάιτλιν Ντένβερ

Δύο πρώην σύζυγοι, ο Ντέιβιντ και η Τζόρτζια, παρότι βρίσκονται στα μαχαίρια αποφασίζουν να κάνουν ανακωχή και να καταστρώσουν το ιδανικό σχέδιο που θα ακυρώσει τα σχέδια της μοναχοκόρης τους Λίλι για τον γάμο της στο Μπαλί.

Αύρα από το κλασικό Χόλιγουντ και τις ρομαντικές κομεντί των 50ς μεταφέρει ο Ολ Πάρκερ («Mamma mia: 2 Here we go again») με φόντο ένα εξωτικό νησί και πρωταγωνιστές δύο νευρωτικούς χαρακτήρες που προφανώς και πήραν τη ζωή τους λάθος κάποια στιγμή και έκτοτε συνεχίζουν να παλεύουν με τις εμμονές και τα κουσούρια τους. Την θλιβερή ιστορία τους αφηγείται μια νύχτα σε μια ωραία σεκάνς, στο άδειο από κόσμο μπαρ του ξενοδοχείου, ο Ντέιβιντ στην κολλητή της Λίλι. Είναι η μόνη φορά στην ταινία που η κωμωδία αφήνει χώρο για το δράμα. Γιατί κατά τα άλλα, το χιούμορ εξακολουθεί να έχει τον πρώτο λόγο είτε οι δύο σταρ πλακώνονται μεταξύ τους, είτε γίνονται πρωταγωνιστές μικρών, θεοπάλαβων σκετς όπου τα κλισέ των ανάλαφρων ρομαντικών κομεντί διαδέχονται το ένα το άλλο. Φορτσάτοι και απολαυστικοί, οι Ρόμπερτς και Κλούνεϊ,  έχουν δέσιμο μεταξύ τους και ενίοτε αυτοσαρκάζονται εντελώς ακομπλεξάριστοι (η σκηνή που ένας ντόπιος λέει στην Τζούλια Ρόμπερτ πως είναι τόσο όμορφη όσο ένα… άλογο!) θυμίζοντας τις προηγούμενες πετυχημένες συναντήσεις τους στα «Η συμμορία των 11 και 12» και «Εξομολογήσεις ενός επικίνδυνου μυαλού».

Όλα πήγαν καλά (Tout s’ est bien passe) (**1/2)

Δράμα γαλλικής παραγωγής 2021 (102)

Σκηνοθεσία: Φρανσουά Οζόν Πρωταγωνιστούν: Σοφί Μαρσό, Αντρέ Ρισολιέ, Ζεραλντίν Παϊλά, Χάνα Σιγκούλα

Όταν ο 85χρονος πατέρας τους παθαίνει εγκεφαλικό επεισόδιο, δύο αδελφές προσαρμόζουν την μέχρι πρότινος τακτοποιημένη ζωή τους στην καθημερινή φροντίδα του. Μόλις εκείνος συνέρχεται τους λέει την επιθυμία του να φύγει από τη ζωή με αξιοπρέπεια.

Από τους καλύτερους ρόλους της καριέρας της είναι για την Σοφί Μαρσό αυτός της Εμανουέλ καθώς υποδύεται ένα πραγματικό χαρακτήρα. Το σενάριο  που θίγει το ζήτημα της ευθανασίας αποτελεί διασκευή του βασισμένου σε αυθεντικά περιστατικά μυθιστορήματος της Εμανουέλ Μπερναίμ, παλιάς συνεργάτιδας του Οζόν. Από την εποχή του «Χρόνου που απομένει» ο γάλλος σκηνοθέτης αρκετές φορές έχει αναφερθεί στο συγκεκριμένο θέμα. Εδώ όμως για πρώτη φορά η αποστασιοποιημένη γραφή του έχει μια γλυκόπικρη επίγευση που ούτε κρίνει ούτε προκαλεί. Η αβίαστη αλήθεια του φιλμ είναι το δικαίωμα στον αξιοπρεπή θάνατο και το λυτρωτικό μαύρο χιούμορ που κάνει πιο υποφερτή την σκληρή πραγματικότητα.

Χάρηκα που σας γνώρισα (La Pièce Rapportée) (**1/2)

Κωμωδία γαλλοβελγικής συμπαραγωγής 2021 (113)

Σκηνοθεσία: Αντονίν Περετζάτκο Πρωταγωνιστούν: Ζοσιάν Μπαλασκό, Αναΐς Ντεμουστιέ, Φιλίπ Κατρίν

Μια αυταρχική βαθύπλουτη αριστοκράτισσα υποψιάζεται ότι η γυναίκα του μαλθακού γιου της έχει εραστή και προσλαμβάνει ντετέκτιβ για να την παρακολουθεί.

Η μπριόζικη και διασκεδαστική αφήγηση αφαιρεί κάθε ίχνος σοβαροφάνειας από την  ταξική κωμωδία καταστάσεων του Αντονίν Περετζάτκο που διασκευάζει ένα θεατρικό της Νοέλ Ρενόντ για να μιλήσει για τις διαφορές φτωχών-πλουσίων, τον νεοφιλευθερισμό αλλά και τα παλιά τζάκια της Γαλλίας που έφτιαξαν τις περιουσίες τους με αμφιλεγόμενες μεθόδους. Η παλιομοδίτικη γραφή (ένας αφηγητής σχολιάζει τα δρώμενα) κουμπώνει μια χαρά με την ιστορία μιας σύγχρονης Αμελί που ασφυκτιά κάτω από τα δεσμά ενός ρουτινιάρικου γάμου και αναζητά αλλού τις χαρές της ζωής. Η Ζοσιάν Μπαλασκό διαθέτει την κωμική ευστροφία για να πλάσει μια αρχετυπική κακιά.

Ο τυφλός που δεν ήθελε να δει τον Τιτανικό (The blind Man who Did not Want to See Titanic) (***) 

Δράμα φινλανδικής παραγωγής 2021 (82)

Σκηνοθεσία: Τέμου Νίκι Πρωταγωνιστούν: Πέτρι Ποϊκολάινεν, Μαριάννα Μαϊγιάλα, Σαμούλι Γιάσκιο, Μάτι Όνισμα

Καθηλωμένος σε αναπηρικό αμαξίδιο και σχεδόν τυφλός ο Γιάκο αποφασίζει να επισκεφτεί την φίλη του Σίρπα που ζει στην άλλη άκρη της πόλης και με την οποία επικοινωνεί μόνο μέσω τηλεφώνου.

Αν και το στόρι είναι βαρύ και ασήκωτο, αποτελεί αληθινή κινηματογραφική εμπειρία ο τρόπος που η κάμερα του σκηνοθέτη αποτυπώνει με αριστοτεχνικό τρόπο το πώς βιώνει την καθημερινότητα του ο κεντρικός χαρακτήρας (ο Πέτρι Ποϊκολάινεν είναι όντως ανάπηρος). Παρά το σκληρό θέμα, το σενάριο έχει τις κωμικές αναφορές του που ξεκινούν από την σινεφιλία (τρομερά σχόλια για τις ταινίες του Κάρπεντερ, του Κάμερον, το «Star Wars» κλπ) και φτάνουν μέχρι τον αυτοσαρκασμό, πριν μετατραπεί σε μια αφοπλιστική εξομολόγηση για την ανάγκη για ουσιαστική επαφή και επικοινωνία.