Οι προκλητικοί της Νέας Δημοκρατίας

Προεκλογική περίοδος, ναι, αλλά σχεδόν νεκρή, αδιάφορη. Αλλάζουν κανάλι πολλοί όταν πέφτουν σε πολιτικές τάχα εκπομπές, σε αντιπαράθεση δεξιών και αριστερών υποψηφίων. Η προσπάθεια που γίνεται να προσέλθουν στις κάλπες όσοι εκ των αριστερών και ανένταχτων απέχουν δεν φαίνεται να καρποφορεί -άρχισαν και τα μπάνια του λαού· της μεσαίας τάξης επίσης, διότι υπάρχει ακόμη αυτή η περίφημη τάξη και ας την έχουν πετσοκόψει τα τελευταία δέκα χρόνια οι ηγεσίες της χώρας.

Οι μόνοι που εξακολουθούν να είναι προκλητικοί στη συμπεριφορά τους και στον λόγο τους είναι οι υποψήφιοι της Δεξιάς πλέον. Βέβαιοι ότι έρχονται στην εξουσία, δεν μπορούν να κρύψουν τον ενθουσιασμό τους αλλά και την ολιγότητά τους σε ό,τι αφορά χαρακτήρα και ποιοτικό λεξιλόγιο -άσε που εμφανίζονται και κήρυκες της αρετής με αφορμή τις τελευταίες μετακινήσεις [και όχι προσλήψεις, αλλά το ίδιο είναι] υπαλλήλων.

Ετσι γίνεται πάντα με την εξουσία· όσοι την καταλαμβάνουν αποκτούν, αυθωρεί και παραχρήμα, το δικαίωμα [από ποιον;] να εμφανίζονται όπως οι ίδιοι γουστάρουν: φιλελεύθεροι, ανεκτικοί [αλλά θα γεμίσουν με ένστολους τα Εξάρχεια], υπέρ της ελεύθερης εκπαίδευσης [αλλά θα στείλουν στον αγύριστο το πανεπιστημιακό άσυλο], «αναπτυξιακοί» [κυρίως]. Γενικά έχουν ξεσαλώσει και αυτό δεν είναι καλός οιωνός για το φτωχό τούτο, ταλαιπωρημένο, ελληνικό πολίτευμα. Επίσης πιο γενικά «επιτέλους θα έλθει στην Ελλάδα η ευημερία και η ανάπτυξη». Την ευημερία την είχαμε ξεχάσει…

Με τέτοια πρόσωπα στο στελεχικό της δυναμικό η Νέα Δημοκρατία φαντάζει απειλητική για την ελληνική κοινωνία και οπωσδήποτε για το μέλλον της χώρας. Ολοι φέρουμε ευθύνες και κυρίως η νυν κυβέρνηση. Τώρα που πέσαν τα φτερά της και είναι αναγκασμένη να ακολουθεί και όχι να ηγείται, τώρα πέσαν και οι τόνοι πολλών που κυβερνάνε, αλλά, ως συνήθως, η Αριστερά αργεί να καταλάβει τις εξελίξεις, επαναπαυμένη στη δική της ιστορική αλήθεια -σιγά την ιστορικότητα της αλήθειας και σιγά την αλήθεια της ιστορικότητας [σε τέτοιους όρους μπερδεύονται πάντα και τα κάνουν στο τέλος μούσκεμα]. Στο τέλος χάνεται και η αλήθεια και η ιστορικότητα -αυτό πώς το ερμηνεύουν; Το ερμηνεύουν; Είναι σε θέση να ερμηνεύουν οι σοφοί της;

Το φλέγον δεν είναι βέβαια η κυβερνώσα Αριστερά αλλά η Αριστερά εν γένει, που φαίνεται να έχει και αυτή χάσει τα αυγά και τα πασχάλια και φυσικά καταποντίζεται, τουλάχιστον εκλογικά, όπως αποδείχτηκε στις τελευταίες ευρωεκλογές. Δύο τινά: ΄Η να προσπαθήσει να βγει στην επιφάνεια αλλά με άλλα μυαλά ή να αποδεχτεί την ήττα της από τον κακό της εαυτό κυρίως και όχι από τον καπιταλισμό αυτοπροσώπως και να μας κάνει και ένα αποχαιρετιστήριο πάρτι, απ’ αυτά που κάνουν όλοι οι σύγχρονοι πολίτες, απανταχού, όπου οι εξελίξεις απαιτούν άλλες προσεγγίσεις από εκείνες του παρελθόντος· μιλάμε για αιώνες πίσω… -ακόμη εκεί στέκονται μερικοί της διανόησης.

Το πιο φλέγον είναι πώς θα ανακοπεί η λύσσα εκείνων που είναι σίγουροι ότι θα ανέλθουν στα δώματα της εξουσίας -κάποιων ανεκδιήγητων δεξιών, μα πολύ δεξιών. Η λύσσα δεν είναι η χαρακτηριστική έννοια που τους διακρίνει αλλά κάτι χειρότερο: η μανία για εκδίκηση -και ο θεός βοηθός.

Πηγή: Η Εφημερίδα των Συντακτών

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr