Οι κινηματογράφοι αυτοκινήτων επέστρεψαν – Baby, you can drive my car

Χρόνια είχαμε να ακούσουμε τόσο πολλά για τα drive-in όσα τις τελευταίες μέρες. Οι κινηματογράφοι αυτοκινήτων γνώρισαν μεγάλες δόξες στο εξωτερικό, όμως δεν είχαν την ίδια τύχη όταν έκαναν την εμφάνισή τους στην Ελλάδα στα μέσα της δεκαετίας του ’70. Στη χώρα μας τα drive-in παρήκμασαν πολύ σύντομα· από ένα σημείο και μετά πρόβαλλαν αποκλειστικά «ακατάλληλες» ταινίες και από το 1985 εξαφανίστηκαν.

Baby, you can drive my car/ and maybe I’ll love you

Η αναβίωσή τους είναι γεγονός τόσο στις ΗΠΑ και στην Ασία όσο και στην Ευρώπη – στη χώρα μας γίνονται βήματα προς αυτή την κατεύθυνση από θεσμικούς φορείς και ιδιώτες ως προτεινόμενη λύση θερινής διασκέδασης εξαιτίας των περιοριστικών μέτρων που κληρονομήσαμε από την Covid-19. Ετσι εκτός από τον Δήμο Γλυφάδας που ανακοίνωσε πριν από λίγες ημέρες τη δημιουργία ενός drive-in σινεμά –όπου, αξίζει να σημειωθεί, αντί εισιτηρίου θα συγκεντρώνονται τρόφιμα και φάρμακα για τις κοινωνικές δομές του–, τον Δήμο Χαϊδαρίου που ακολούθησε ανακοινώνοντας τη λειτουργία ενός ακόμη σινεμά αυτού του είδους, τον ανοιχτό κινηματογράφο αυτοκινήτων που θα δημιουργηθεί για άλλη μία χρονιά στο πάρκινγκ του Λυκαβηττού καθώς και το Αθενς Ντράιβ-Ιν, ένα ακόμη φεστιβάλ κάτω από τα αστέρια και μέσα από ένα αυτοκίνητο, το Drive In Festival δημιουργείται αυτές τις μέρες στη Θεσσαλονίκη και σκοπεύει να διανύσει από άκρη σε άκρη όλη τη χώρα.

Πίσω από αυτό το εγχείρημα βρίσκεται η ομάδα πολιτιστικών δράσεων Parenthesis, μια δραστήρια συλλογικότητα που εδρεύει στη Θεσσαλονίκη και έχει ήδη καταγράψει δεκαετή πορεία στον χώρο του πολιτισμού πραγματοποιώντας φεστιβάλ όπως το In Edit Greece, το Offside Festival, το Πικ Νικ Urban Festival και το Yedi Kule Project.

Το Documento μίλησε με τον Κωνσταντίνο Κουλουζάκη, μέλος της ομάδας και έναν από τους εμπνευστές του Drive In Festival, για το test drive του που έγινε πριν από λίγες μέρες καθώς και για την κεντρική ιδέα του, η οποία γεννήθηκε μεσούσης της καραντίνας εξαιτίας της ανάγκης συγκρότησης, όπως μας εξηγεί, «μιας εναλλακτικής πρότασης για ψυχαγωγία και καλλιτεχνική έκφραση λόγω των επιβεβλημένων συνθηκών αλλά και της αναζήτησης δημιουργικών συναναστροφών στη νέα πραγματικότητα που ζούμε».

Το Drive In Festival θα ξεκινήσει τις δράσεις του από τη δεύτερη εβδομάδα του Ιουνίου και έχει στόχο να ταξιδέψει κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού σε όλη την Ελλάδα. Παράλληλα με τη Θεσσαλονίκη, η Αθήνα, η Καλαμάτα, τα Χανιά, ο Βόλος, η Λάρισα, η Ξάνθη και η Ορεστιάδα αποτελούν μέχρι στιγμής τους αρχικούς προορισμούς του, ενώ η λίστα μεγαλώνει μέρα με τη μέρα. «Ο σχεδιασμός του φεστιβάλ έχει την καρδιά του στη Θεσσαλονίκη, ωστόσο με διαφορετικό παλμό θα χτυπήσει και σε άλλες πόλεις προσφέροντας μια εμπειρία η οποία θα περιλαμβάνει το σύνολο των τεχνών με βασικό πρωταγωνιστή τον ίδιο τον δρόμο» μας πληροφορεί ο Κ. Κουλουζάκης.

«Το αυτοκίνητο ήταν πάντα για όλους μας όπως ακριβώς είναι ο υπολογιστής μας. Από μικρά παιδιά μάθαμε να βλέπουμε τον δρόμο και την προοπτική του μέσα από ένα αυτοκίνητο. Αυτό το δεδομένο επιχειρούμε να χρησιμοποιήσουμε σήμερα καλλιτεχνικά» τονίζει και συμπληρώνει ότι αν οι συνθήκες το επιτρέψουν, το φεστιβάλ θα παραμείνει –τουλάχιστον στη Θεσσαλονίκη– μέχρι τον Δεκέμβριο.

Ανεπανάληπτη… αυτοκινητική εμπειρία

Πρόκειται για διοργάνωση που υιοθετεί την κλασική συνταγή των drive-in κινηματογράφων των προηγούμενων δεκαετιών, ενώ στον σχεδιασμό της ενσωματώθηκαν ποικίλες δράσεις: στο πρόγραμμά του το φεστιβάλ περιλαμβάνει εκτός από κινηματογραφικές προβολές, συναυλίες, περφόρμανς, παραστάσεις χορού, θεατρικές παραστάσεις, stand-up comedy, μουσικά πάρτι καθώς και πρωινά προγράμματα για παιδιά που θα διεξαχθούν μπροστά σε κοινό που θα τα παρακολουθεί μέσα από το προστατευτικό περιβάλλον ενός αυτοκινήτου. «Το test drive που κάναμε στο πλαίσιο ενός δοκιμαστικού secret event της διοργάνωσης την προηγούμενη εβδομάδα και αυτό που ζήσαμε μέσα από το αυτοκίνητο» σχολιάζει ο συνομιλητής μας «απέδειξαν ότι το βασικό κριτήριο της νέας προσπάθειας της Parenthesis είναι μια διαφορετική εμπειρία που ήρθε για να μείνει. Διαπιστώσαμε ότι τα αυτοκίνητα μπορούν να δημιουργήσουν ένα ασφαλές περιβάλλον όσον αφορά το κοινό και παράλληλα ένα ιδανικό πεδίο δράσης και έκφρασης για τους καλλιτέχνες αλλά και ένα σαγηνευτικό σκηνικό για όλους, με μοναδικό φωτισμό τα φώτα των αυτοκινήτων, όπως το βιώσαμε στην παράσταση του περφόρμερ Αλέξη Ακροβατάκη, μέλους της σουηδικής ομάδας Svalbard Company, που πραγματοποιήθηκε με τη συνεργασία του graphic designer artist Μιχάλη Ραφαήλ σε πραγματικές συνθήκες στη διάρκεια του δοκιμαστικού event για τις ανάγκες της κινηματογράφησης ενός teaser του φεστιβάλ».

Πώς γεννήθηκε η ιδέα του Drive In Festival; Ο Κ. Κουλουζάκης μας εξηγεί ότι η καραντίνα επηρέασε τη δημιουργικότητα της ομάδας και τους έδωσε τη δυνατότητα να σχεδιάζουν ένα επόμενο βήμα. «Στην Parenthesis σχεδιάζαμε για τον φετινό Απρίλιο μια πραγματικά μεγάλη διοργάνωση με το In Edit Greece. Η πανδημία της Covid-19 όμως ακύρωσε τα σχέδιά μας. Ενεργοποιήσαμε λοιπόν την ιδέα που είχαμε σχεδιάσει με κεντρικό άξονα τον κινηματογράφο, ενώ η σημερινή κατάσταση μας οδήγησε ένα βήμα πιο πέρα. Αφού εντάξαμε στον σχεδιασμό και άλλες μορφές τέχνης, στη συνέχεια συζητήσαμε για το νέο πρότζεκτ με φίλους και συνεργάτες και να που το πρώτο Drive In Festival είναι γεγονός. Επιστρατεύοντας καλλιτέχνες, επαγγελματίες συνεργάτες μας στον χώρο του πολιτισμού και της τεχνολογίας, αλλά και όποια στήριξη ενδεχομένως έχουμε στα χέρια μας μελλοντικά είτε από θεσμικούς φορείς είτε από ιδιώτες, στόχος μας είναι να δημιουργήσουμε ένα γεγονός που να ανταποκρίνεται στο κενό που δημιουργείται στα πολιτιστικά δρώμενα το φετινό καλοκαίρι εξαιτίας των επιβεβλημένων περιοριστικών μέτρων της έκτακτης κατάστασης».

Οχι μόνο αναφορικά με το Drive In Festival αλλά και με τα υπόλοιπα πρότζεκτ που παρουσιάζει η Parenthesis, ο Κωνσταντίνος Κουλουζάκης τονίζει τη σημαντικότητα γόνιμων συνεργειών. «Οπως ισχύει και στο εξωτερικό όπου δουλέψαμε αρκετά χρόνια, πιστεύουμε ότι οι φρέσκες προσπάθειες αν αλληλοστηριχτούν μπορούν να μεγαλώνουν και να πολλαπλασιάζονται μέρα με τη μέρα. Το μοντέλο πολιτιστικής πολιτικής που ασκείται παραδοσιακά στην Ελλάδα αφήνει αυτό το παράθυρο ανοιχτό, κάτι που δεν εκμεταλλεύονται πάντα σωστά όσοι έχουν τη δύναμη και την επιλογή. Εμείς, όπως και άλλες προσπάθειες καλλιτεχνών, ομάδων και πρωτοβουλιών, επιδιώκουμε και χρειαζόμαστε συνέργεια και στήριξη, αποδίδοντας συγκεκριμένα αποτελέσματα αλλά και δημιουργώντας, όπως υποσχεθήκαμε από την αρχή της προσπάθειάς μας πριν από λίγα χρόνια, νέους δρόμους τόσο για μας όσο και για τους καλλιτέχνες με τους οποίους συνεργαζόμαστε, θεωρώντας μας, αν και μικρό, σίγουρα ένα δημιουργικό και φιλόδοξο κομμάτι της σύγχρονης πολιτιστικής αλυσίδας».