Ποιος δεν θυμάται τις τρείς γιαγιάδες στην κορύφωση της προσφυγικής κρίσης το καλοκαίρι του 2015, όπου ο φωτογραφικός φακός τις «συνέλαβε» να περιποιούνται στην ακτή ένα βρέφος, παιδί μίας γυναίκας πρόσφυγα από τη Συρία, που μόλις είχε αποβιβασθεί στην ακτή.
Και αν πλέον και οι τρεις δεν είναι εν ζωή…την θέση τους πήραν τέσσερις γυναίκες από τον Άι Γιάννη, στα Καπετανιανά της Κρήτης, δείχνοντας ότι η ανθρωπιά και η αλληλεγγύη παραμένει ζωντανή. Συγκεκριμένα όπως αναφέρει η τοπική εφημερίδα Πατρίς, σε δημοσίευμά της περιγράφει πως οι φοβερές γιαγιάδες των Καπετανιανών, έσπευσαν να προσφέρουν φαγητό και ρούχα στους ταλαιπωρημένους πρόσφυγες οι οποίοι έφτασαν δια θαλάσσης στον οικισμό.
Ειδαν ξαφνικά να ξεπροβάλλουν μέσα από τη θάλασσα μια 30αριά ταλαίπωροι, οι μισοί παιδαρέλια, και τους λυπήθηκε η ψυχή τους. Κατάλαβαν ότι ήταν πρόσφυγες. Δεν σκιάχτηκαν όμως να κλειδαμπαρωθούν στα σπίτια τους. Τουναντίον. Άνοιξαν τις καρδιές και τις αγκάλες τους να βοηθήσουν τα «κοπέλια» με το βρισκούμενο.
Τους έβρασαν φρέσκα αυγουλάκια από τις κοτούλες τους, τους έκοψαν και τυρί και τους πρόσφεραν να φάνε με ψωμί και νερό. «Φάτε μωρέ, φάτε» τους έλεγαν οι κρητικές και εκείνοι τις κοιτούσαν καλά-καλά.
Μάζεψαν και από τις ντουλάπες ό,τι ρούχα βρήκαν των δικών τους κοπελιών να τα δώσουν να τα φορέσουν που σπαρταρούσαν σαν τα ψάρια από το κρύο. Αλλά πού να βρουν 30 ζευγάρια παπούτσια. Εκεί υπήρχε έλλειμμα. Και πάλι έκαναν ό,τι μπορούσαν. Και το κατάλαβαν οι νεαροί μετανάστες. Ένιωσαν ότι τούτος ο τόπος είναι φιλόξενος και οι άνθρωποι του προστρέχουν στην ανάγκη. Η Ειρήνη και η Χρυσοθέα σαν άλλη Μηλίτσα και Μαρίτσα έσπευσαν να βοηθήσουν όπως μπορούσαν, γιατί η ανθρωπιά δεν ξεθωριάζει με τα χρόνια, ούτε φοβάται μετανάστες. Η ανθρωπιά μιλάει κατευθείαν στην καρδιά.
