Οι φωνές που πρέπει να ακουστούν

Ο ξυλοδαρμός του διαιτητή Θανάση Τζήλου είναι μια καλή ευκαιρία για να ξεκαθαρίσουμε μερικά πράγματα και να μην δουλεύουμε τους εαυτούς μας.

ποδόσφαιρο

«Εμείς είμαστε οι επόμενοι», μου είπε ποδοσφαιριστής από ομάδα της Σούπερ Λιγκ. Αναφερόταν φυσικά στον ξυλοδαρμό του διαιτητή Τζήλου, ο οποίος είχε ως αποτέλεσμα την αναβολή όλων των αγώνων της 14ης αγωνιστικής. Το βίντεο που είδε το φως της δημοσιότητας έκανε και τους τελευταίους που έχουν ψευδαισθήσεις για το ελληνικό ποδόσφαιρο να κατανοήσουν τι πραγματικά συμβαίνει. Η άνανδρη επίθεση στον διαιτητή Τζήλο όμως είναι μόνο η μία πλευρά. 

Το ποδόσφαιρο δεν υπάρχει χωρίς τους ποδοσφαιριστές, όπως δεν υπάρχει και χωρίς τους οπαδούς. Οι τελευταίοι όμως αποτελούν όπως έχουν διαμορφωθεί τα πράγματα απλούς θεατές και τα τελευταία χρόνια αδειάζουν με σταθερή ταχύτητα τα γήπεδα. Παντού τριγύρω υπάρχουν άνθρωποι μπουχτισμένοι, ξενερωμένοι. Όχι με την αγωνιστική κατάσταση της ομάδας τους, αλλά με αυτό το χάλι που ονομάζεται ελληνικό ποδόσφαιρο. Το περιστατικό όμως με τον Τζήλο δεν αφορούσε τους οπαδούς. Δεν ήταν οπαδική βία. Ήταν ένα γεγονός καθαρά συνδεδεμένο με τον υπόκοσμο.

Οι ποδοσφαιριστές τι κάνουν όμως; Εγκλωβισμένοι σε ένα σύστημα που τους κρατά δέσμιους, με τεράστιες οικονομικές διαφορές, χρήματα που δεν παίρνουν, καριέρες που κρίνονται σε μια απόφαση. Η «βιτρίνα», εκείνοι με τα ακριβά αμάξια και τα καλά συμβόλαια είναι ένα πολύ μικρό ποσοστό. Οι υπόλοιποι παλεύουν υπό αντίξοες συνθήκες να στρώσουν την καριέρα τους και να κάνουν αυτό που αγαπούν. Προσπαθούν να ανθίσουν στην ξηρασία, χωρίς καμία επί της ουσίας βοήθεια αν θελήσουν να αντιδράσουν στο σύστημα. Θέλοντας και μη, παίρνουν μέρος σε ένα θέατρο παραλόγου. Παρακολουθούν τύπους που δεν έχουν καμία σχέση με τον αθλητισμό να μπαίνουν στα αποδυτήρια και να προεξοφλούν το αποτέλεσμα του αγώνα που ετοιμάζονται να παίξουν. Να τους κρεμούν τα δελτία στον τοίχο αν δεν κάνουν ό,τι τους προστάζουν, να τους χρωστούν λεφτά, να τους τρώνε αποζημιώσεις, να παίζουν ανασφάλιστοι. 

Κάποτε, οι ποδοσφαιριστές ήταν εκείνοι που κατέβαιναν σε απεργία οδηγώντας της εξελίξεις, παλεύοντας για να σταματήσουν οι δωροδοκίες και να υπάρξει πραγματική εξυγίανση. Διώχθηκαν, αποκλείστηκαν, απειλήθηκαν, αλλά δεν σταμάτησαν.

Στο σύγχρονο ποδόσφαιρο με τα τηλεοπτικά δικαιώματα και τις τεράστιες αμοιβές ένας ουσιαστικός συνδικαλισμός φαντάζει ίσως ουτοπικός, όμως έχει έρθει εδώ και καιρό η στιγμή για να αποκτήσουν φωνή οι πρωταγωνιστές του αθλήματος, αυτοί που βλέπουν τους κόπους τους να γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης. Όχι ατομικά, αλλά συλλογικά. Υπάρχουν φωνές τριγύρω που ξεχωρίζουν, αλλά αν δεν ενωθούν με των υπόλοιπων θα χτυπούν απλά με άσφαιρα.

Δεν γίνεται να σφυρίζουν αδιάφορα, ακόμα κι εκείνοι που το πρόβλημα δεν έχει χτυπήσει ακόμα την πόρτα τους. Δεν μπορούν απλά να συζητούν ψιθυριστά στους πρωινούς καφέδες τα όσα μαθαίνουν ότι συμβαίνουν στα γήπεδα και στα αποδυτήρια, στο χώρο της δουλειάς τους. Ξέρουν, ότι κάποια στιγμή θα αφορά τους ίδιους και τότε θα είναι άλλοι εκείνοι που θα τους κουτσομπολεύουν. Ότι «θα έρθει η σειρά τους». Ας μην κάνουν απεργία, αλλά ας μιλήσουν. Εκεί που πρέπει, με τον τρόπο που πρέπει. Κι ας πάρουν στο πλευρό τους εκείνους που παρακολουθούν αηδιασμένοι. 

Από την άλλη, τι κάνουν και οι διαιτητές; Οι άρχοντες του αγώνα; Ποιο ακριβώς πρόβλημα λύνουν με την αποχή μιας αγωνιστικής; Ποιος τους διαβεβαιώνει ότι μετά από τρεις μήνες, αν σε κάποιους δεν αρέσει ο τρόπος που σφυρίζουν, δεν θα βρεθούν να ουρλιάζουν από τον πόνο στην άσφαλτο; Όλο το οικοδόμημα της ελληνικής διαιτησίας αποτελεί από μόνο του ένα ενδημικό πρόβλημα του ελληνικού ποδοσφαίρου και δεδομένα έχουν ευθύνη για το χάλι. Όμως πια ακούν τις κραυγές ενός συναδέλφου τους, τον βλέπουν στο δελτίο των 9 να δέχεται δολοφονικά χτυπήματα. Τι άλλο πρέπει να γίνει; Οι ίδιοι έγραψαν ότι είναι απέναντι σε αυτούς που θέλουν να τους τρομοκρατήσουν. Ας ακολουθήσουν, λοιπόν, την προτροπή του Παναιτωλικού κι ας κατονομάσουν στις αρμόδιες αρχές τους τρομοκράτες.

Για να αντιμετωπίσει τη βία και τη διαφθορά το κουφάρι του ελληνικού ποδοσφαίρου πρέπει να βρει αντίδραση από τα ζωτικά του όργανα, από τους ίδιους τους πρωταγωνιστές του. Αυτοί που βολεύονται από  την κατάσταση, δεν πρόκειται να αλλάξουν τίποτα, παρά μόνο να βάφουν την πραγματικότητα στη δική τους απόχρωση. Οι παίκτες, οι προπονητές, οι διαιτητές πρέπει να καταλάβουν τη δύναμη της φωνή τους και να την κάνουν να ακουστεί. Αν το ίδιο το σώμα δεν δείξει σφυγμό, απλά θα εύχεται κάθε φορά να είναι η τελευταία.

Διπλός ισχυρός σεισμός ταρακούνησε τη μισή Ελλάδα: Τι είναι γνωστό μέχρι τώρα – Οι πρώτες εκτιμήσεις

σεισμός

Διπλός ισχυρός σεισμός ταρακούνησε τη μισή Ελλάδα: Τι είναι γνωστό μέχρι τώρα – Οι πρώτες εκτιμήσεις

Δύο ισχυροί σεισμοί σημειώθηκαν στην Ηλεία - Οι πρώτες εκτιμήσεις από τους σεισμολόγους