Οι εμφύλιοι και η διχαστική κυβέρνηση

Προειδοποιούσε ο Κοραής τους Ελληνες: Ετσι και φυτέψετε το δέντρο της διχόνοιας να ξέρετε ότι αυτό δεν ξεριζώνεται· είτε με ανομβρία είτε με πολυομβρία, είτε με καύσωνα είτε με παγετό, αυτό θα μένει ριζωμένο και θα αυτοτροφοδοτείται: από το αίμα, την απληστία, την εξουσιομανία -κάπως έτσι.

Οι εμφύλιες συγκρούσεις δεν ήσαν ποτέ άγνωστες σε τούτη τη χώρα και μάλλον μέσα από αυτό το παράδοξο εξακολούθησε ο λαός τούτος να υπάρχει, έστω και υπό μακραίωνους ζυγούς, έστω και με τη βοήθεια ξένων δυνάμεων. Επρεπε ο εχθρός να φτάσει στα σπίτια τους για να αποφασίσουν να δράσουν μονιασμένοι. Από πολύ παλιά εχέφρονες πολίτες τόνιζαν την ανάγκη της ομόνοιας -οι σοφιστές λ.χ. Γοργίας και Αντιφών, ο Δημόκριτος, ο πολύς Πλάτων, ο Αριστοτέλης κ.ά.

Το θαύμα του ’21 λίγο έλειψε να αμαυρωθεί από τον αλληλοσπαραγμό των ξεσηκωμένων, που δεν διήρκεσε και λιγότερο από δύο χρόνια. Ποιος θα εξουσιάσει λοιπόν [προεστοί ή οπλαρχηγοί, Μωραΐτες ή Ρουμελιώτες, αρκετοί από τους οποίους ήσαν φαύλοι και αδίστακτοι] ήταν το μέγιστο διακύβευμα, ποιος θα καρπωθεί τον πλούτο και τις γαίες, ποιος θα προστάζει ποιον, ποιος θα είναι ο αφέντης και ποιος ο δούλος. Λίγοι είναι αυτοί που κατόρθωσαν να αποτινάξουν αυτό το ελληνικό άχθος και αυτοί με θυσία, όπως λ.χ. ο Παπαφλέσσας, που τελικά εξιλεώθηκε από την εξουσιολαγνεία του βλέποντας την επανάσταση να χάνεται και όρθωσε το ανάστημά του, γνωρίζοντας ασφαλώς το μάταιο της αντίστασής του, εκείνη τη στιγμή {Μανιάκι] στον εχθρό.

Η κυβέρνηση παίζει καλά το βιολί αυτό της διχόνοιας. Θέλει, καλά και σώνει, να επιβάλει στην ελληνική κοινωνία τον «σύγχρονο» τάχα -τρομάρα μας- φιλελευθερισμό και να απαλείψει ταυτόχρονα τις αριστερές ιδέες από την πολιτική ζωή, από το κοινοβουλευτικό σύστημα -αυτό κι αν είναι έγκλημα, μάλιστα κολάσιμο. Διχάζει έτσι την κοινωνία δημιουργώντας παράλληλα εκείνον τον τόπο όπου ευδοκιμούν και ανθούν το μίσος και ο φανατισμός, συναισθήματα δηλαδή που δεν ταιριάζουν στη δημοκρατία. Ο πρωθυπουργός οφείλει να απαλλαγεί από τις δεσμεύσεις του σε ακροδεξιούς συνεργάτες του, παύοντάς τους όσο το δυνατό γρηγορότερα, εάν δεν θέλει να δει ανομολόγητα, μελλοντικά γεγονότα.

Θέλω να πω δεν έχει τόσο νόημα να στηλιτεύονται κάθε τρεις και λίγο αυτά τα ακροδεξιά στοιχεία της κυβέρνησης όσο η ανοχή απέναντί τους του κ. Μητσοτάκη. Καθώς φαίνεται όμως ο πρωθυπουργός αρέσκεται με τη διαμορφωθείσα [και συνεχώς κατά τον ίδιο τρόπο διαμορφούμενη] κατάσταση -οι καταστάσεις όμως αλλάζουν εν μια νυκτί όταν οδηγούν σε αδιέξοδο τα κοινωνικά στρώματα στα οποία και βασίζεται έως τώρα. Αυτό βέβαια απαιτεί ή προϋποθέτει μια ανάλογη εγρήγορση από τα κόμματα της αντιπολίτευσης: να αναδεικνύουν καθημερινά τον ακροδεξιά στροφή της «φιλελεύθερης» κυβέρνησης Μητσοτάκη, μπας και ξυπνήσουμε κι εμείς -όσοι ακόμη υπνώττουμε.

Πηγή: Η Εφημερίδα των Συντακτών

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr