Οι αξιωματικοί του στρατηγού άνεμου

Το σπίτι έχει γεμίσει καπνό και στάχτη. Ελπίζω να μην γεμίσει και φλόγες. Ο άνεμος είναι προς το παρόν ευνοικός. Μάλλον δεν θα κάψει εμένα, θα κάψει άλλους. Αλλά κανένας δεν ξέρει. Αν γυρίσει, πρέπει να φύγω απ το σπίτι. Τι να πάρω μαζί; Τα σκυλιά, μερικά αρχεία, δυό ρούχα. Τι άλλο; Δεν ξέρω τι παίρνεις σε τέτοιες περιπτώσεις; Τόσα χρόνια που καταγράφω τέτοιες περιπτώσεις γιατί δεν πρόσεξα τι παίρνουν μαζί τους; Τα σκυλιά ουρλιάζουν και με κοιτάνε με αγωνία. Τα παιδιά ευτυχώς λείπουν. Αν ο αέρας δεν γυρίσει θα γλυτώσω. Θα καούν άλλοι. Ποιός ξέρει όμως; Το μόνο σίγουρο σε αυτή τη χώρα είναι πως οι υπουργοί της κάθε καλοκαίρι πάνε στη Μύκονο και φωτογραφίζονται. Τίποτα άλλο.

Η τηλεόραση λέει πως ο πρωθυπουργός πήγε στο συντονιστικό. Τώρα ανακουφίστηκα. Τον λυπάμαι και αυτόν. Να ψάχνει να βρει τι θα πει στις δηλώσεις βγαίνοντας. Άγχος και αυτό. Τα ελικόπτερα έχουν ξανάρθει το πρωί. Κάτι ξένα πρέπει να είναι με άγνωστα χρώματα. Θα μπορούσαν να έχουν έρθει δυό μέρες πριν αλλά αυτά είναι λεπτομέρειες. Τα σκυλιά έχουν πάψει να ουρλιάζουν. Τώρα απλώς φοβούνται. Λούφαξαν. Ντρέπομαι να λουφάζω κι εγώ σαν τα σκυλιά. Θέλω κάτι να κάνω. Αλλά δεν μπορώ τίποτα. Το βράδυ πήγα και εγώ στη φωτιά να βηθήσω, για πρώτη φορά ως πιθανό θύμα και όχι ως δημοσιογράφος. Δεν κατάφερα να κάνω τίποτα. Χάος. Χωρίς συντονισμό, χωρίς νερό, αξιωματικούς. Μόνο αστυνομικοί που εμπόδιζαν τον κόσμο να πλησιάσει, χωρίς να ξέρουν κι αυτοί αν κάνουν καλό ή κακό. Το βράδυ έφτασαν και οι μπουλντόζες του στρατού. Τεράστιες, επιβλητικές, πολλά υποσχόμενες. ‘Αργησαν και αυτές μια μέρα; Ποιός κυβερνά αυτόν το τόπο ρε γαμώτο. Γιατί τον κυβερνά έτσι;

Ο κόσμος ουρλιάζει. Κι αυτός που καίγεται. Κι αυτός που φοβάται. Κι ο υστερικός και ο παράνομος με το αυθαίρετο κι αυτός που δεν έχει στον ήλιο μοίρα και ο τύπος που έχει πισίνα τριάντα μέτρα αλλά δεν έχει σύστημα πυρόσβεσης. Ουρλιάζουν όλοι. Μέσα στα ουρλιαχτά ακούγονται και οι ψίθυροι. «Οι εμπρηστές, οι εμπρηστές»…Ποιοί εμπρηστές; Αυτοί που πετάνε το τσιγάρο απ το αμάξι; Αυτοί που χτίζουν στα δάση και παίρνουν και ρεύμα και νερό και νομιμοποίηση; Ή αυτοί που είναι ανίκανοι να υπερασπίσουν την χώρα;

Θα ανακαλύψουν πάλι – αλλά δεν θα πιάσουν- ξένους πράκτορες, τερατόμορφους τρομοκράτες, αντικειμενικούς λόγους που καήκαμε. Μέχρι πότε; Στους φόρους που πληρώνω και σε αυτούς που θα εφεύρουν, δεν συμπεριλαμβάνεται η προστασία μου από τέτοιους παράγοντες; Όλα τα κράτη του κόσμου γαμώτο έχουν δάση, γιατί κάθε χρόνο καίγεται μόνο η Ελλάδα;

Οι σειρήνες ουρλιάζουν κι αυτές. Ευτυχώς η περιοχή έχει πολλά πυροσβεστικά. Είμαι γείτονας με τους υπουργούς Χατζηγάκη και Στυλιανίδη. Αξιωματικοί και οι δύο του στρατηγού άνεμου, αν γλυτώσουν ίσως γλυτώσουμε και εμείς. Ο καπνός πυκνώνει. Θέλω να γράψω πολλά, αλλά αηδιάζω. Αηδιάζω και με κάτι κανάλια που πήραν εντολή να είναι όλα στρογγυλά. Πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού. Του εφικτού των συμφερόντων τους όμως. Πυκνώνει ο καπνός. Καλύτερα να μαζέψω μερικά πράγματα. Τα σκυλιά, μερικά αρχεία, ρούχα… Ο στρατηγός άνεμος λέει. Ποιός στρατηγός άνεμος; Θέλω να πω αυτό που θέλει να πει όλη η Ελλάδα . Χωρίς καθωσπρεπισμούς και προσχήματα. Οι μαλάκες γαμώτο,οι μαλάκες…