Οι αρχαιολόγοι έσκαψαν και βρήκαν Άδωνη να καρφώνει Μενδώνη!

Πόσο αποκαλυπτικός μπορεί να είναι ο Άδωνης Γεωργιάδης; Ιδιαίτερα αποκαλυπτικός όταν δεν έχει να υπερασπιστεί έργα και συμφέροντα της μεγάλης συντηρητικής παράταξης. Αυτά συνέβαιναν πριν από 12 χρόνια, το μακρινό 2008, προτού διαβεί τον Ρουβίκωνα των εξουσιών, προτού αγκαλιάσει την υπουργική καρέκλα και περάσει στα σαλόνια της ελίτ με την οποία φροντίζει να τα έχει καλά, για να φροντίζουν να του δίνουν θέση σε πάνελ και ημερίδες και να διατηρείται στην επικαιρότητα και να εκλέγεται. Προτού γίνει ολόκληρος αντιπρόεδρος της ΝΔ, να προσκυνήσει στο πρόγραμμά της και στις προτεραιότητές της, είτε λέγονται μπουλντόζες στο Ελληνικό, είτε γίνονται επικές μάχες για τιμές φαρμάκων, είτε υπερασπίζεται τις επιλογές άλλων υπουργείων, όπως τη μετατροπή των δημοσίων μουσείων σε νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου.

Αυτό το τελευταίο που προωθείται από τη νυν υπουργό Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη είχε δοκιμαστεί από τον υφυπουργό της κυβέρνησης Καραμανλή που ανήλθε στην εξουσία το 2004 Πέτρο Τατούλη και δεν πέρασε, αλλά και από τον τότε πρωθυπουργικό εξάδελφο Μιχάλη Λιάπη, που είχε αναλάβει το νομοσχέδιο για την ίδρυση του νέου Μουσείου Ακροπόλεως με το μοντέλο του ΝΠΔΔ. 

Γιατί τέτοια πρεμούρα; Οι αρχαιολόγοι, που έχουν ειδικότητα στις ανασκαφές, έσκαψαν στα πρακτικά της Βουλής και ανακάλυψαν την αγόρευση του Άδωνη Γεωργιάδη στη Βουλή, στις 8 Οκτωβρίου 2008 κατά τη συζήτηση του σχεδίου νόμου «Ίδρυση Νομικού Προσώπου Δημοσίου Δικαίου με την επωνυμία: “ΜΟΥΣΕΙΟ ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ”». Ο τότε βουλευτής του ΛΑΟΣ Άδωνης Γεωργιάδης στην επιχειρηματολογία του καταρρίπτει την αναγκαιότητα του μοντέλου όπως το πρόβαλλε η κυβέρνηση Καραμανλή με το επιχείρημα ότι δεν υπάρχουν χρήματα στο υπουργείο Πολιτισμού επομένως γιατί να σπαταληθούν πόροι σε μια χούφτα πρόσωπα. Μάλιστα καταλήγει στο τι χρειάζεται ένας υπουργός και το υπουργείο όταν, όπως επιχειρηματολογούσε η κυβέρνηση, όλα είναι καλύτερα με ένα ΝΠΔΔ – ας γίνουν ΝΠΔΔ!

Και δε σταματούσε εκεί. Αποκάλυψε το κοινό μυστικό του υπουργείου ρίχνοντας ένα καρφί 18 χρόνων προς την τωρινή υπουργό Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη. «Δεν έχω προσωπικά, αλλά είναι γνωστό ότι το σύστημα “ΠΑΣΟΚ – ΝΔ ΑΕ” στον πολιτισμό δουλεύει άριστα. Ο ίδιος πριν, ο ίδιος μετά» έλεγε ο Άδωνης Γεωργιάδης, που προφανώς είχε σωστή πληροφόρηση, αλλά σήμερα δε λέει κουβέντα. Γιατί η νυν υπουργός της κυβέρνησης Μητσοτάκη ήταν επί σειρά ετών γενική γραμματέας του υπουργείου Πολιτισμού επί πασοκικής διακυβέρνησης. Αυτήν επέλεξαν και μαζί της έφερε όλο το σύστημα των «πράσινων» –κυρίως– συνδικαλιστών που τη στηρίζει, όπως έχουν καταγγείλει πολλάκις συνδικαλιστές του ΥΠΠΟ (Ενωτική Αγωνιστική Κίνηση και Ενιαίος Σύλλογος Υπαλλήλων ΥΠΠΟΑ) και μάλιστα είναι πρόσωπα που εμπλέκονται σε εισαγγελικές έρευνες, ενώ έχουν υπάρξει καταγγελίες ότι η νυν ηγεσία έχει σπεύσει ασμένως να τους «καθαρίσει» θεσμικά.

Τα ακόλουθα είναι αποσπάσματα από τον λόγο του Άδωνη Γεωργιάδη –άραγε τα υποστηρίζει και τώρα;– και παρατίθενται από την Ενωτική Αγωνιστική Κίνηση στην ιστοσελίδα της.

«Μας λέτε ότι πρέπει να μας πείσετε ότι πρέπει να ιδρύσετε ένα ξεχωριστό νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου με την επωνυμία “Μουσείο Ακροπόλεως”. Γιατί; Διότι μ’ αυτόν τον τρόπο θα μπορέσετε να κάνετε τη δουλειά σας καλύτερα. (…) Εάν έχετε σοβαρά επιχειρήματα να μας πείσετε ότι με αυτήν την τρομακτική σπατάλη πόρων πρόκειται να έχετε ένα σπουδαίο όφελος για το ελληνικό δημόσιο, τότε πράγματι πρέπει να συζητήσουμε ότι είναι μια, ας το πούμε, καλή ιδέα. Όταν όμως έρχεστε, κύριε Υπουργέ, σ’ αυτήν την εποχή, προσέξτε, σ’ αυτό το Κοινοβούλιο έχετε δηλώσει εσείς πολλάκις ότι το Υπουργείο Πολιτισμού είναι ένα φτωχό Υπουργείο (…). Και έρχεται αυτό το Υπουργείο Πολιτισμού που δεν έχει και μας λέει τι εδώ; Ακούστε, κύριε Υπουργέ. Μας λέτε ότι θα φτιάξετε ένα ξεχωριστό διοικητικό συμβούλιο, το οποίο θα σας κοστίζει 70.000 ευρώ το χρόνο. (…)

»Πάμε παρακάτω. Κάνετε ένα Γενικό Διευθυντή Μουσείου, φαντάζομαι τον κ. Παντερμαλή. Φαντάζομαι. Δεν έχω προσωπικά, αλλά είναι γνωστό ότι το σύστημα “ΠΑΣΟΚ – ΝΔ ΑΕ” στον πολιτισμό δουλεύει άριστα. Ο ίδιος πριν, ο ίδιος μετά. Δεν μπαίνω σε αυτό. Δικαίωμά σας. Εκατόν δώδεκα χιλιάδες ευρώ θα παίρνει ο κ. Παντερμαλής. (…)

»Εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ το χρόνο πεταμένα. Γιατί; Για να κάνετε τι; Τι μας λέτε; Μας λέτε ότι πρέπει να κάνετε αυτήν τη σπατάλη, πρέπει να ξοδέψετε αυτά τα λεφτά, διότι μόνο μ’ αυτό το νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου θα μπορέσετε να φτιάξετε ένα λειτουργικό και ευέλικτο σχήμα που θα μπορέσει να λειτουργήσει αυτό το μουσείο όπως πρέπει.

»Ο αντίλογος, πρώτον, αυτή είναι μία τρομακτική μομφή στις Εφορείες Αρχαιοτήτων, στους Έλληνες αρχαιολόγους και κατά βάση είναι μια τρομακτική μομφή από τον Υπουργό Πολιτισμού, στο Υπουργείο Πολιτισμού, διότι, εάν αυτό ισχύει ως γενικός κανόνας και ανεξαρτήτως προσώπων ως γενική αρχή δεχόμαστε πως ό,τι αναλαμβάνει το Υπουργείο Πολιτισμού το κάνει λάθος και πρέπει να έχουμε ξεχωριστά νομικά πρόσωπα για να δουλεύουν, τότε να σας καταργήσουμε. Να κάνουμε ένα νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου για τον Υπουργό Πολιτισμού, να κάνουμε ένα πολυπληθές διοικητικό συμβούλιο και να πηγαίνουν όλα καλύτερα. Γιατί έχουμε εσάς;

»Άρα αυτό το επιχείρημα δεν μπορεί να είναι ως γενική αρχή. Αυτό που θα πρέπει να εξηγήσετε είναι. Εάν κάνετε τις σωστές επιλογές προσώπων στους διευθυντές που θα διευθύνουν το κάθε μουσείο, θα μπορούσε να δουλέψει το μουσείο σωστά, χωρίς να γίνει αυτή η σπατάλη πόρων; (…)

»Θα σας πω μόνο ότι στη Θεσσαλονίκη το Βυζαντινό Μουσείο πρόπερσι, υπαγόμενο στο κράτος, πήρε το πρώτο βραβείο στην Ευρώπη, ως το καλύτερο μουσείο της Ευρώπης, ανταγωνιζόμενο με όλα τα μουσεία της Ευρώπης, είτε είναι ιδρύματα είτε είναι ιδιωτικά είτε είναι δημόσια. Το Βυζαντινό Μουσείο με τον κατάλληλο άνθρωπο στην κατάλληλη θέση –είναι έπαινος αυτό για το Υπουργείο Πολιτισμού– βγήκε ως το πρώτο και καλύτερο μουσείο στο είδος του στην Ευρώπη. Άρα δεν είναι το νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου που θα μας δώσει ένα καλό μουσείο. Είναι η σωστή επιλογή του προσώπου, αν έχει μεράκι, αν έχει όρεξη, αν θέλει να είναι εκεί όλη την ημέρα, αν θέλει να τρέχει, αν έχει ιδέες που θα μας δώσει ένα καλό μουσείο.

»Τι να το κάνω, κύριε Υπουργέ, να μου φτιάξετε αυτό το πολυπληθές διοικητικό συμβούλιο και να είναι οι ίδιοι. Θα πληρώνονται, θα παίρνουν από τα λίγα λεφτά, που σωστά λέτε ότι έχετε. Εγώ δεν το αμφισβητώ, σωστά λέτε ότι έχετε λίγα. Και να δώσουμε ως Κοινοβούλιο όλοι αγώνα για να πιέσουμε την Κυβέρνηση να δώσει περισσότερα χρήματα στο Υπουργείο Πολιτισμού. Ναι, αυτό είναι σωστό. Γιατί, αν λέμε ως κράτος ότι πράγματι μας ενδιαφέρει ο πολιτισμός πρέπει, εδώ όλοι, να πούμε έχει δίκιο ο Μιχάλης Λιάπης, του δίνει λίγα η Κυβέρνηση, του δίνει λίγα ο Αλογοσκούφης, θα μπορούσε να πάρει περισσότερα. Αυτό, ναι.
Όχι όμως να μας λέτε ότι από τα λίγα που παίρνετε τα σπαταλάτε σ’ ένα νέο διοικητικό συμβούλιο με νέους υμετέρους, με 100.000 ευρώ. Για να κάνετε τελικά τι;»

Οι συνδικαλιστές του ΥΠΠΟ καταλήγουν με την υπόθεση ότι «ο κ. Γεωργιάδης, γνωστός για τη σταθερότητα των θέσεών του, θα έχει και σήμερα την ίδια άποψη για τα Μουσεία – ΝΠΔΔ, με τα παχυλά αμειβόμενα διορισμένα ΔΣ υμετέρων. Όχι;» Είναι έτσι, κ. Γεωργιάδη;