Οι ανεπιθύμητοι κόβονται!

Ενας πρωθυπουργός μπορεί να δίνει όσες συνεντεύξεις θέλει και όπου θέλει. Μπορεί να απορρίπτει τις προτάσεις των μέσων ενημέρωσης που τον αντιπολιτεύονται, μπορεί να επιλέγει για συνομιλητές εκείνους τους δημοσιογράφους που θεωρεί ότι δεν θα τον δυσκολέψουν με ενοχλητικές ερωτήσεις, ωστόσο στις συνεντεύξεις Τύπου, όπως είναι αυτή στη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης, είναι υποχρεωμένος να αναμετρηθεί και με τους εκπροσώπους μέσων ενημέρωσης που του ασκούν κριτική. Ο φόβος να αντιπαρατεθεί δείχνει αδυναμία. Ο αποκλεισμός με κομματικά κριτήρια τον εκθέτει.

Ολοι οι πρωθυπουργοί πλαισιώνονται από πολυπληθή επιτελεία -ο σημερινός το έχει παρακάνει- τα οποία τους προετοιμάζουν καταλλήλως και επί μέρες ώστε να ανταποκριθούν στη δοκιμασία. Ακόμη και οι πιο δυσάρεστες για έναν πρωθυπουργό ερωτήσεις μπορεί να απαντηθούν ή να… απαντηθούν διά της υπεκφυγής. Το έχουμε δει το έργο πολλές φορές. Τα μισόλογα, οι ευφημισμοί, ο καλλωπισμός μιας επώδυνης κατάστασης, οι βαρύγδουπες υποσχέσεις που ακυρώνονται στην πράξη την επόμενη μέρα, οι παρελκυστικές τακτικές του τύπου «άλλα λόγια να αγαπιόμαστε» και «πετάω την μπάλα στην εξέδρα» για να ξεγελαστεί ο θεατής, ακόμη και τα χοντρά ψέματα που θέλουν κάποιο χρόνο για να αποκαλυφθούν, είναι κλασικές μέθοδοι για ορισμένους πολιτικούς.

Ο κ. Μητσοτάκης δεν είναι χτεσινός στη δημόσια ζωή. Προέρχεται από μεγάλο πολιτικό τζάκι, έχει ζήσει συγκρούσεις, έχει δουλέψει στο παρασκήνιο, έχει κάνει συμφωνίες κάτω από το τραπέζι, έχει παζαρέψει με εσωκομματικούς και εξωκομματικούς παράγοντες, μου είναι αδύνατο να πιστέψω ότι δεν είναι σε θέση να ξεπεράσει τα προβλήματα που θα προκύψουν σε μια συνέντευξη Τύπου που μεταδίδεται ζωντανά απ’ όλα τα τηλεοπτικά δίκτυα. Το τελευταίο διάστημα κόβονται συστηματικά μέσα ενημέρωσης -μερικά κόπηκαν και στη χρηματοδότηση της διαβόητης λίστας Πέτσα- χωρίς να προβάλλεται καμιά σοβαρή δικαιολογία. Τα κόβει ο πρωθυπουργός (δεν διανοούμαι ότι γίνεται χωρίς την έγκρισή του) γιατί έτσι γουστάρει και δεν δίνει σε κανέναν λογαριασμό. Λυπάμαι, αλλά αυτή η λογική δεν είναι φιλελεύθερη, δεν είναι κεντρώα, δεν είναι κεντροαριστερή (αυτό είναι το φάσμα που υποτίθεται ότι εκφράζει η κυβέρνηση, σύμφωνα με την περιγραφή του επικεφαλής της).

Ο κ. Μητσοτάκης μάς έχει γανώσει τα αυτιά ότι είναι φιλελεύθερος, ότι μισεί τον διχασμό, ότι επιδιώκει τη συναίνεση, ότι στον κώδικα αξιών του δεν περιλαμβάνεται η δαιμονοποίηση του αντιπάλου και ο εξοβελισμός του. Η νοοτροπία του όμως είναι δεσποτική. Οποιος δεν τον αποθεώνει, δεν τον χαϊδεύει, δεν τον κολακεύει, δεν επικροτεί χωρίς περιττές ενστάσεις τις επιλογές του, όποιος δεν συγχωρεί τα λάθη, τις αστοχίες και τις γκάφες του, είναι ανεπιθύμητος. Στα αυταρχικά καθεστώτα οι «δράστες» οδηγούνται στη φυλακή. Στις μετα-δημοκρατίες παραπέμπονται στη Δικαιοσύνη. Στις φιλελεύθερες ολιγαρχίες εξοστρακίζονται.

Δεν ξέρω ποιες ερωτήσεις θα έκαναν οι συνάδελφοι των μέσων ενημέρωσης που δεν πήραν τον λόγο από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο. Εγώ πάντως θα έθετα στον πρωθυπουργό την εξής ερώτηση: «Πότε θα φέρετε, κύριε πρόεδρε, προς ψήφιση στη Βουλή τα μνημόνια συνεργασίας με τη Βόρεια Μακεδονία; Δύο πρώην πρωθυπουργοί, και οι δύο προέρχονται από την παράταξή σας, ο Αντώνης Σαμαράς και ο Κώστας Καραμανλής, έχουν δηλώσει -ο πρώτος ευθέως, ο δεύτερος εμμέσως πλην σαφώς- ότι δεν πρόκειται να τις στηρίξουν. Αν επιμείνουν, τι θα πράξετε; Θα υπάρξουν συνέπειες για τους δύο πρώην πρωθυπουργούς;» Η απάντηση προσεχώς και επί του πεδίου.

Ανάγωγα

Είκοσι χρόνια σήμερα από τον θάνατο του Στέλιου Καζαντζίδη. Πλούσιο αφιέρωμα στο φύλλο του Σαββατοκύριακου. Εγώ μία κουβέντα μόνο. Μεταφέρω τη φράση που αποδίδεται στον ποιητή Ντίνο Χριστιανόπουλο, ο οποίος δεν ανήκε στους θαυμαστές του Στέλιου: «Για όλα φταίει αυτή η ρουφιάνα η φωνή του».

Πηγή: Η Εφημερίδα των Συντακτών

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr