Οι αλλεπάλληλες κυβερνητικές κρίσεις και η εναλλακτική λύση

Η κυβέρνηση του Μαξίμου -και όχι της χώρας- βρίσκεται σε αδιέξοδα. Δεν έχει πολιτική, προβαίνει σε αποτυχημένη διαχείριση σοβαρών προβλημάτων και η χώρα βιώνει αλλεπάλληλες κυβερνητικές κρίσεις και ένταση στο δημόσιο βίο. Συστηματικά προβαίνει σε κατάχρηση εξουσιών με πρόσωπα και δίκτυα καθώς και με ακροδεξιά μπουλούκια στην αστυνομία και όχι μόνο.

Από τα την Ικαρία μέχρι τη Νέα Σμύρνη, η χώρα έχει υποστεί βλαπτικές  συνέπειες από κυβερνητικές αποφάσεις και πρακτικές υπευθύνων που προσπαθούν να επιβιώσουν πολιτικά. Προκαλούν και για να γυρίσουν την ατζέντα. Ξέρουν ότι δεν έχει γυρισμό. Δεν ορρωδούν προ ουδενός. Εμφορούνται από αντιδημοκρατικές αντιλήψεις και πρακτικές και θα επεδίωκαν χωρίς ενδοιασμούς και την πρόκληση πολιτικής κρίσης. Γιατί για να προκαλέσουν διχασμό δεν μπορούν, και γιατί ένα μέρος της δεξιάς είναι αντίθετο σε διχαστικές επιλογές και γιατί η ελληνική κοινωνία τους έχει ήδη απορρίψει, παρά τη συστηματική κινδυνολογία.

Η ήττα τους είναι προδιαγεγραμμένη.

Σε αυτό το αδιέξοδο της κυβέρνησης-παρωδία συμπράττουν και παράγοντες – άνθρωποι και δίκτυα του ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ – όπως καθηγητές, δικαστές, δικηγόροι. Ακόμα και γιατροί. Για να μη μιλήσουμε για χρηματιστές, τραπεζίτες, διαπλεκόμενους πολιτικούς και τα ελεγχόμενα κανάλια που εκτίθενται μέχρι φαιδρότητας.

Ωστόσο χρειαζόμαστε προσδιορισμούς για τα στοιχειώδη. Άλλο κυβερνητική κρίση, άλλο πολιτική κρίση, άλλο εκτροπή και άλλο δικτατορία. Ως εκ τούτου δεν ταυτίζουμε τον αυταρχισμό και την πολιτική των ακροδεξιών πρακτικών της κυβέρνησης-παρωδία με τη χούντα. Ορισμένοι προβάλλουν συναισθηματικές εκτιμήσεις που δεν έχουν αντικειμενική βάση. Η χούντα ήταν σπλάχνο της τότε δεξιάς με τις συστηματικές εκτροπές της.

Μετά τη μεταπολίτευση έχουμε να κάνουμε με την κοινοβουλευτική δεξιά.

Αλλά με αυτή την κυβέρνηση των αξιωματούχων που κατέλαβαν το χώρο της κυβερνητικής πολιτικής, δεν μιλάμε για κυβέρνηση αλλά για “συνασπισμό” ετερόκλητων ομάδων όπως ακροδεξιοί πατριδοκάπηλοι, δεξιοί, κεντρώοι, πρώην πασοκοι και γενικά τύποι που προέκυψαν από τη λογική της ρεβάνς κατά του προοδευτικού κινήματος και της Αριστεράς και με την απεριόριστη σύμπραξη της παρασιτικής ολιγαρχίας. Χωρίς αρχές, με προκλητική πολιτική επιπολαιότητα και με συνεκτικό στοιχείο τα αξιώματα και τις εξουσίες που απορρέουν από αυτά καθώς και τις υποσχέσεις για ευνοική διανομή των 22 δισεκατομμυρίων από το Ταμείο Ανάκαμψης της ΕΕ.

Απέτυχαν. Με ένα εντυπωσιακό επίτευγμα στην ελληνική κοινωνία. Την έστρεψαν εναντίον τους. Το θέμα της εναλλακτικής λύσης και μιας νέας προοδευτικής διακυβέρνησης είναι η νέα ελπιδοφόρα εξέλιξη.

Είναι πολιτικά και κοινωνικά βέβαιο ότι θα βρεθούν ξανά στην αντιπολίτευση. Είναι σε αδιέξοδο, δεν μπορούν να δημιουργήσουν πολιτικές και γεγονότα προς θετική κατεύθυνση και προκαλούν κρίσεις, κινδυνολογία και ένταση. Δεν είναι μόνο απομονωμένοι από την ελληνική κοινωνία.

Οι ενδοδεξιές και ενδοκυβερνητικές διενέξεις αποτελούν καθημερινή κατάσταση.  Δεν είναι η πρώτη φορά που η ίδια δεξιά ως παράταξη απομονώνει ανάλογες αποτυχημένες και ανεπαρκείς ηγεσίες. Ήδη σημαντικοί παράγοντες της δεξιάς τους δείχνουν την έξοδο. 

Θα πάρουν δρόμο. Με την επισήμανση ότι την πολιτική κρίση τη δημιουργούν κατά κανόνα κυβερνήσεις οπερέτα. Και τέτοιες είχε αρκετές η χώρα και σε άλλες περιόδους.

Όπως σε κάθε κοινοβουλευτική δημοκρατία τη λύση θα τη δώσει ο λαός με νέα πολιτική και κοινωνική πλειοψηφία μαζί με τις ριζοσπαστικές και προοδευτικές πολιτικές δυνάμεις – που χωρίς ρεβανσισμούς θα οδηγήσουν τη χώρα σε θετική προοπτική και σε νέα πολιτική αλλαγή.

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr