Οι αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις και η αύξηση της ανεργίας, ως συνέπειες του κορονοϊού

Η πανδημία του κορονοϊού δεν αποτελεί απλώς μια απειλή για την δημόσια υγεία.

Μέρα με τη μέρα γίνεται όλο και περισσότερο αντιληπτό ότι οι ‘’παρενέργειες’’ του ιού στην παγκόσμια οικονομία είναι και θα είναι τεράστιες στο άμεσο μέλλον.

Σε ένα κλίμα όπου η οικονομία χωρών-κολοσσών όπως οι ΗΠΑ βρίσκεται στη χειρότερη κατάσταση των τελευταίων δεκαετιών αλλά και το ευρωπαϊκό οικοδόμημα, του οποίου η χώρα μας αποτελεί μέρος, πλήττεται οικονομικά, αμυντικά και πολιτισμικά, έρχεται ένας ιός να ανατρέψει ακόμα περισσότερο τα δεδομένα.

Οι ισορροπίες, είναι γεγονός ότι, είναι ευαίσθητες, καθώς οι αλλαγές που συμβαίνουν είναι και εθνολογικές, λόγω των προσφυγικών κυμάτων που απλώνονται στην Ευρώπη και που επηρεάζουν την οικονομία, την εργασία και την κοινωνική συνοχή των χωρών-υποδοχέων όπως χαρακτηριστικά είναι η Ελλάδα.

Η οικονομία συνδέεται άμεσα, άλλωστε, με την εργασία και οι προβλέψεις μιλούν για απώλεια 30-35 δισεκατομμυρίων ευρώ από το ΑΕΠ της χώρας με ύφεση που μπορεί να φτάσει μέχρι και 15%.

Τα νούμερα αυτά για μία χώρα που μόλις και δειλά δειλά άρχισε να βγαίνει από την κρίση, είναι δυσθεώρητα. Δε χωρεί αμφιβολία ότι τα μέτρα στήριξης από τον ευρωπαϊκό χρηματοδοτικό μηχανισμό πρέπει να είναι γενναία. 

Ας μη γελιόμαστε, η Ελλάδα δεν είναι σε θέση μόνη της να σταματήσει το τσουνάμι των αρνητικών αλλαγών στην οικονομία και στην εργασία που ήδη έχει αρχίσει να εκδηλώνεται, λόγω της αναγκαστικής ‘’καραντίνας’’ στην οποία η αποφυγή εξάπλωσης του κορονοϊού έθεσε την οικονομία και την εργασία.

Πρέπει όμως η ελληνική Κυβέρνηση να καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια για να επισπεύσει τα αναπτυξιακά μέτρα που έχει εξαγγείλει με σκοπό την ταχεία επανεκκίνηση της οικονομίας, τη δημιουργία νέων και  την αποκατάσταση των χαμένων θέσεων εργασίας, σε συνδυασμό με το ευρωπαϊκό πακέτο χρηματοδότησης που πρέπει οπωσδήποτε να υπάρξει.

Διότι αν δεν υπάρξει τουλάχιστον επαναφορά των ποσοστών της ανεργίας στην προ κορονοϊού εποχή και μάλιστα γρήγορα, οι κόποι του ελληνικού λαού θα πάνε δυστυχώς χαμένοι.  

Το μεγάλο πρόβλημα λοιπόν της ανεργίας στη χώρα μας, η οποία εξακολουθούσε και παρέμενε σε υψηλά επίπεδα, παρά την έξοδο από τα μνημόνια, διογκώνεται αυτή τη στιγμή, αφού, σύμφωνα με τα στοιχεία που δημοσιεύθηκαν, με την έναρξη των μέτρων πρόληψης από τον κορονοϊό , χάθηκαν πάνω από 40.000 θέσεις εργασίας σε επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα που αναγκάστηκαν να βάλουν λουκέτο και αναμένεται ο συνολικός αριθμός των ανέργων να αυξηθεί για ακόμα μια φορά.

Η φύση της εργασίας αλλάζει συνολικά και καθολικά.

Οι αλλαγές στο καθεστώς απασχόλησης προμηνύονται ζημιογόνες για τους εργαζόμενους ως προς το μισθολογικό και ασφαλιστικό τους καθεστώς.

Η επίδραση όμως του κορονοϊού στην οικονομία δεν πρέπει να αποτελέσει το άλλοθι για την εκ νέου καταστρατήγηση των εργασιακών δικαιωμάτων και την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων εις βάρος των εργαζομένων.

Δεν πρέπει ο μέσος εργαζόμενος να είναι αυτός που θα πληρώσει το μάρμαρο για άλλη μια φορά.

Συγκεκριμένα, η ΓΣΕΕ καταγράφει καταγγελίες εργαζομένων που αφορούν όλους τους κλάδους της οικονομίας και αφορούν τα εξής θέματα:

μη χορήγηση αδειών ειδικού σκοπού, καταγγελίες συμβάσεων εργασίας (απολύσεις) που έγιναν πριν την ημερομηνία εξαγγελίας της ρήτρας διατήρησης των θέσεων εργασίας (ως προαπαιτούμενου για τις ελαφρύνσεις των επιχειρήσεων), μετατροπές συμβάσεων πλήρους απασχόλησης σε εκ περιτροπής εργασίας και μερικής απασχόλησης, παράνομες διαθεσιμότητες και άδειες άνευ αποδοχών, επιχειρήσεις που παραμένουν ανοιχτές παρά την απαγόρευση λειτουργίας τους, μη χορήγηση μέσων ατομικής προστασίας, εξαντλητικά και υποαμειβόμενα ωράρια εργασίας στον κλάδο των σούπερ μάρκετ, εταιρείες call centers που στοιβάζουν στα τηλεφωνικά κέντρα εκατοντάδες εργαζόμενους και με συνεχόμενα τηλεφωνήματα απειλούν πληττόμενα από τα μέτρα πρόληψης της πανδημίας νοικοκυριά.

Ειδικότερα, χαρακτηριστική απώλεια θέσεων εργασίας σημειώνει ο κλάδος του τουρισμού ο οποίος χάνει δισεκατομμύρια ευρώ από το lock down των επιχειρήσεων. Οι εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι στην εποχική απασχόληση (σεζόν) μένουν εκτός εργασίας και δεν έχουν συμπεριληφθεί μέχρι στιγμής στα έκτακτα μέτρα στήριξης που εξήγγειλε η Κυβέρνηση. 

Πρέπει, επομένως, να προστατευτούν οι θυσίες του ελληνικού λαού και των εργαζομένων  με κάθε τρόπο, για να μην επιβεβαιωθούν τα σενάρια για επαναφορά των πραγμάτων σε επίπεδο εποχής μνημονίων. 

Διότι, χωρίς καμία διάθεση προφητείας κακών, τα νούμερα μιλούν από μόνα τους. Πρόκειται για μια παγκόσμια κρίση οικονομική, κοινωνική, ανθρωπιστική όπου την επόμενη μέρα οι Κυβερνήσεις θα κληθούν να αναλάβουν τεράστιες ευθύνες λαμβάνοντας τολμηρές αποφάσεις.

Θα δοκιμαστεί η αποφασιστικότητα και η αποτελεσματικότητα της ελληνικής Κυβέρνησης που, δεδομένης της ήδη δεινής οικονομικής θέσης της χώρας μας, θα κληθεί να σηκώσει μεγάλο βάρος.

Είναι αναγκαία πιο πολύ από ποτέ η εθνική στρατηγική και η συνεννόηση για να συγκροτηθεί σχέδιο επένδυσης σε ένα νέο παραγωγικό μοντέλο για τη χώρα που θα βασιστεί στις πλουτοπαραγωγικές πηγές της και θα προσπαθήσει να εξασφαλίσει αυτάρκεια μακριά από τη λογική των βραχυπρόθεσμων λύσεων ρευστότητας.

Διότι πολύ φοβούμαι ότι σε αυτή την αποστολή επιβίωσης η Ελλάδα μπορεί να μείνει μόνη της.

Οι Έλληνες πρέπει να ενώσουμε δυνάμεις, να βγούμε πιο δυνατοί από την κρίση αυτή προστατεύοντας τον κόσμο της εργασίας, της υπαίθρου, με ένα νέο όραμα για την οικονομική και αναπτυξιακή προοπτική του τόπου μας.

* Ο Απόστολος Πάνας είναι Βουλευτής Χαλκιδικής με το Κίνημα Αλλαγής

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr