Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ως πρώτο μέτρο άμεσης ισχύος ήταν η μείωση του ΕΝΦΙΑ και, μάλιστα, με βάση το μοντέλο ΣΥΡΙΖΑ – δηλαδή κλιμακωτά και όχι οριζόντια. Παρέθεσε μια βελτιωμένη εκδοχή της ρύθμισης των 120 δόσεων, έδειξε βηματισμό λελογισμένων παροχών με μέτρα ελεγχόμενου κόστους μεν, ευρείας κοινωνικής απήχησης δε. Δεν έφερε την φορολογική επανάσταση ούτε την μεγάλη ανατροπή – εκμεταλλεύθηκε απλώς τον δημοσιονομικό χώρο και την «προίκα» των 37 δις που του άφησε ο Αλέξης Τσίπρας. Παρέπεμψε σε βάθος τουλάχιστον δύο χρόνων την επιχείρηση επαναδιαπραγμάτευσης των πλεονασμάτων, μαζί με την «σταδιακή» μείωση της φορολογίας των φυσικών προσώπων, του τέλους επιτηδεύματος, των ασφαλιστικών εισφορών και του ΦΠΑ.
Μεγάλες κερδισμένες από τις χθεσινές εξαγγελίες Μητσοτάκη, ήταν οι επιχειρήσεις, καθώς φέρνει μέτρα ελάφρυνσης που φέρνει άμεσα προς εφαρμογή η κυβέρνησή.
Στον αντίποδα, για τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους και τους μικρούς ελεύθερους επαγγελματίες μετά την χθεσινή ομιλία Μητσοτάκη ίσως και να συντρέχουν λόγοι ανησυχίας
Οι «6 ένοχες σιωπές» όπως τις χαρακτήρισε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξης Τσίπρας: η βαριά σιωπή για το ασφαλιστικό και για την έκταση στην οποία θα ιδιωτικοποιηθεί, η σιωπή για την τύχη των κοινωνικών επιδομάτων, για την τύχη της – μισής έστω – 13ης σύνταξης, για την προκαταβολή φόρου των ελεύθερων επαγγελματιών που ούτε μειώνεται ούτε καταργείται, για την εισφορά αλληλεγγύης, όπως κι η σιωπή για την μείωση ή μη του αφορολόγητου.
Απαντήσεις επί όλων αυτών δεν δόθηκαν χθες, και δεν αναμένονται άμεσα. Το μήνυμα των «σιωπών» θα φανεί εν ενθέτω χρόνο.