Ο ΣΥΡΙΖΑ και το θέαμα του κατς

Σε κάθε είδους σχέση υπάρχει ένας κανόνας: τα συμβαλλόμενα μέρη, είναι το καθένα από μόνο του, εκατό τοις εκατό συνυπεύθυνο για όσα λαμβάνουν χώρα κατά τη διάρκεια του «γάμου». Πόσο μάλλον όταν αυτός ο γάμος είναι πολιτικός.

Κάθε φορά λοιπόν που ο ΣΥΡΙΖΑ αποδομεί την κυβερνητική πολιτική που ο ίδιος άσκησε, προκειμένου να χρεώσει κοινωνικές δυσφορίες, κυβερνητικές του αστοχίες ή δόλο σε στελέχη που επέλεξαν να αποχωρήσουν, βάζει χέρι στην ιστορία του και ταυτοχρόνως την απαρνιέται.

Το να μαρτυρά λόγου χάρη σήμερα «νεόκοπος βουλευτές» του ΣΥΡΙΖΑ ότι «ο Τσακαλώτος ήταν υπέρ της φορολόγησης των ελεύθερων επαγγελματιών και συναινετικός στο νομοσχέδιο Μητσοτάκη κατά τη διάρκεια μιας συνεδρίας της ΚΟ» είναι φανερό πως του έχει ανατεθεί η υπηρετική δουλίτσα να αδειάσει λίγα ακόμα απόνερα σε ένα πρώην. Μια φθηνή τακτική στην οποία ο Α. Τσίπρας ως πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δεν καταδέχτηκε ποτέ να ξεπέσει. Διότι δεν πρόκειται για μια στιβαρή αναπαράσταση της ιστορίας ή κάτι που συνεισφέρει μια γνώση του μέλλοντος, αλλά για μια μονομερή πρόστυχη γυροβολιά.

Αυτή όμως η κατεργαριά, η διαρκής δηλαδή χρέωση κακών πολιτικών προθέσεων, ενίοτε και πεπραγμένων σε όσους αποχώρησαν από τον ΣΥΡΙΖΑ, μειώνει παράλληλα στο χρηματιστήριο της ιστορίας και την αξία του ίδιου του Τσίπρα. Μετατρέπουν τον πολιτικό του πολιτισμό σε ανικανότητα να ελέγξει το κόμμα το και σε ανοχή να υπάρχει κράτος εν κράτει κατά τη διάρκεια της προεδρίας του.

Βεβαίως και ήταν διάχυτη η υπεροψία και η αίσθηση ανοχής πολλών εκ των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ προς τον Τσίπρα, που έβγαλε την αριστερά από τη γωνία της διαμαρτυρία και την οδήγησε στην κεντρική πολιτική σκηνή. Αλλά αυτή η υπεροψία δεν χαρακτήριζε και κορυφαία στελέχη που αποχώρησαν διότι απλά δεν καταδέχτηκαν να υποστούν το πολιτικό ευτελισμό από έναν προέδρο που ψηφίστηκε με όρους influencer και ασκεί πολιτική από τα Lidle.

Αν συνεχίσει αυτή την τακτική αμαύρωσης ο ΣΥΡΙΖΑ προς τους πρώην, είναι σα να δουλεύει πάνω σε μια μιαρή παγίδα, που δεν θα τον βγάλει μακριά. Δεν θα καταφέρει να εστιάσει στη μεγάλη εικόνα με τις επιθυμίες, τους φόβους, τους εκφοβισμούς και την ιδεολογική σαπίλα της κοινωνίας.

Όπως κι να ‘χει, οι ευρωεκλογές είναι ο καθρέφτης που θα δείξει προς πάσα κατεύθυνση το πραγματικό και θα εξαφανίσει το φαντασιακό.

 

 

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr