Ο στριμωγμένος Ερντογάν είναι διπλά επικίνδυνος

Ο Ερντογάν δεν κερδίζει στη Λιβύη, δεν κερδίζει στη Συρία. Χάνει υποστήριξη στο εσωτερικό. Είναι ικανός να τα παίξει όλα για όλα μήπως και ρεφάρει. 

Τα γεγονότα των τελευταίων ημερών στον Έβρο έχουν αντιφατικό επικοινωνιακό αποτέλεσμα. Μέσα στην Ελλάδα η κυβέρνηση θεωρεί ότι ενισχύεται πατώντας πάνω στο κλίμα «απειλής για την εθνική ασφάλεια». Στο εξωτερικό όμως το κλίμα είναι διαφορετικό. Τα ΜΜΕ δεν περιγράφουν μια Ελλάδα που δέχεται εισβολή – δύσκολο να τεκμηριωθεί αυτό όταν ο «εισβολέας» είναι άοπλος. Περιγράφουν μια οξεία ανθρωπιστική κρίση. Κρατώντας ίσες αποστάσεις από Ελλάδα και Τουρκία. Ίσως και να είναι πιο επικριτικά προς την ελληνική πλευρά. 

Ο Ερντογάν είναι σαφές ότι επενδύει σ’ αυτό. Και πρέπει να σκεφτούμε, ιδιαίτερα αυτοί που έχουν την ευθύνη άσκησης της εξωτερικής μας πολιτικής σήμερα, ποιο είναι το σχέδιο του και ακόμη αν έχει μόνον ένα σχέδιο ή αν διαθέτει ένα ακόμη πιο επικίνδυνο plan B.

Το σχέδιο Α του Ερντογάν ήταν προφανές από την πρώτη στιγμή. Να εκβιάσει την ΕΕ για να τον στηρίξει στη Συρία μέσω της προσφυγικής πίεσης στην Ελλάδα. Το σχέδιο αυτό μάλλον δεν πετυχαίνει. Καταρχήν επειδή η ΕΕ είναι ασήμαντη σε δυνατότητα «προβολής ισχύος». Πες δηλαδή ότι αποφάσιζε να  παρέμβει υπέρ της Τουρκίας στο Ιντλίμπ. Μόνο το «Σάρλ ντε Γκωλ» έχει όλη η ΕΕ μαζί και αυτό δεν είναι και πρώτης μαχητικής ικανότητας  αεροπλανοφόρο. Σε τελευταία ανάλυση, ακριβώς επειδή είναι ότι έχει απομείνει στη Γαλλία από το παλιό «μεγαλείο» της, δε θα το ρισκάρει ποτέ. Διακοσμητικά θα το περιφέρει στις θάλασσες του κόσμου.

Επίσης, αφού η ελληνική κυβέρνηση δέχτηκε να μην πιέσει καθόλου την ΕΕ για μετεγκατάσταση προσφύγων σε άλλα κράτη, όπως είχαμε γράψει και επιβεβαιώθηκε δυστυχώς και επίσημα, η ΕΕ δεν πιέζεται από τα γεγονότα στον Έβρο, η κατάσταση εκεί έχει μετατραπεί σε ελληνοτουρκική διαφορά. Πολύ επικίνδυνο όπως θα δούμε παρακάτω.

Το θέμα για την Τουρκία είναι τι θα μπορούσε να κάνει το ΝΑΤΟ δηλαδή οι ΗΠΑ υπέρ της Τουρκίας. Αλλά αυτό δεν εξαρτάται καθόλου από την προσφυγική πίεση στον Έβρο. 

Το εύκολο συμπέρασμα θα ήταν ότι ο Ερντογάν έπαιξε και έχασε ή τέλος πάντων ας βρει μια ισορροπία με τον Πούτιν να πάρει μια φέτα και από το Ιντλίμπ να ησυχάσει. Κάτι τέτοιο είναι πιθανό να γίνει.

Υπάρχει όμως παράλληλα η πιθανότητα  ο Ερντογάν να έχει και εναλλακτικό σχέδιο για την πίεση στα ελληνοτουρκικά σύνορα. Σχέδιο που δεν πιέζει την ΕΕ αλλά μόνον την Ελλάδα.

Η ανακοίνωση για αποστολή 1000 Τούρκων κομάντο στον Έβρο και η συνεχής προβολή από την Τουρκική πλευρά τραυματισμών προσφύγων από τις ελληνικές επιχειρήσεις απώθησης τους, δείχνουν προς αυτό το ανησυχητικό ενδεχόμενο. Ότι ο Ερντογάν τουλάχιστον σκέφτεται, αν δεν έχει ήδη αποφασίσει, να προκαλέσει ακόμη μεγαλύτερη κρίση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις εμπλέκοντας άμεσα τις τουρκικές αστυνομικές και στρατιωτικές δυνάμεις στα γεγονότα του Έβρου. Ως προστάτες των προσφύγων.

Οπότε οι κορώνες περί απειλής για την εθνική ασφάλεια θα μετατραπούν σε ένα βαθμό σε αυτοεκπληρούμενη προφητεία. 

Στο δια ταύτα: Ακόμη και αν κανένας στη σημερινή κυβέρνηση ή στους αλαλάζοντες υπερπατριώτες δε νοιάζεται για την τύχη των αθώων που έχουν στριμωχτεί μεταξύ δυο στρατών στα σύνορα, ο στυγνός ρεαλισμός της εξωτερικής πολιτικής επιβάλλει να αποφευχθεί κάθε υπερβολή βίας κατά την φύλαξη των συνόρων  και να μαζευτούν άμεσα οι πολίτες που, κακώς, συμμετέχουν. Ένα λάθος, ένα ατύχημα που δεν κρύβεται, περιμένει ο Ερντογάν για να αποφασίσει αν θα κάνει θερμό επεισόδιο στον Έβρο. Και θα επιδιώξει να το νομιμοποιήσει στην πλάτη των προσφύγων. Μη βρεθούμε, επειδή κάποιοι κερδοσκοπούν πολιτικά με το πολεμικό κλίμα,  να ανοίγει η Τουρκία συζήτηση για ζώνες ασφαλείας στον Έβρο. Ας σκεφτούν λίγο και το πραγματικό εθνικό συμφέρον.

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr