Ο σεξισμός πηγαίνει γήπεδο

Η αγάπη για το «όμορφο παιχνίδι» δεν γνωρίζει σύνορα και διακρίσεις. Οι ποδοσφαιρικές ομάδες σε όλον τον κόσμο έχουν πιστούς ακόλουθους, είτε άνδρες είτε γυναίκες, οι οποίοι απολαμβάνουν την μυσταγωγία του γηπέδου, τραγουδούν για την ομάδα τους, πανηγυρίζουν στις χαρές και στεναχωριούνται στις λύπες.

Μολονότι τα ποσοστά των γυναικών που πηγαίνουν στα γήπεδα έχουν αυξηθεί και στις περισσότερες περιπτώσεις η παρουσία τους θεωρείται απόλυτα φυσιολογική, οι σεξιστικές συμπεριφορές υπάρχουν ακόμα. Μπορούν να πάρουν τη μορφή ενός σχολίου, όμως, όπως αποδεικνύεται, μπορούν να εξελιχθούν και σε σωματική επαφή χωρίς καμιά συναίνεση.

Ο φόβος της καταγγελίας

Οι ενδείξεις ήταν εκεί, από προηγούμενα στοιχεία, τα οποία είχαν δείξει πως υπάρχουν ακόμα ριζωμένες παρωχημένες αντιλήψεις και ανεπίτρεπτες συμπεριφορές. Τον Οκτώβριο του 2020, σε συνεργασία με την Sports Marketing Surveys, ο οργανισμός Women in Football δημοσίευσε τα αποτελέσματα από την έρευνα που διεξήγαγε σε 4.200 μέλη του, σύμφωνα με την οποία τα 2/3 των γυναικών έχουν υποστεί διακρίσεις που σχετίζονται με το φύλο τους, στο χώρο εργασίας τους στο ποδόσφαιρο. Οι WiF είναι ένα δίκτυο επαγγελματιών, που εργάζονται σε διάφορους τομείς του «όμορφου παιχνιδιού», τόσο εντός όσο και εκτός αγωνιστικού χώρου.

Από αυτές, μόνο το 12% είχε προχωρήσει σε καταγγελία του περιστατικού, καθώς υπάρχει ακόμα ο φόβος. Η Εμπρού Κόκσαλ, πρόεδρος του Οργανισμού, τόνισε ότι τα αποτελέσματα ήταν αποκαρδιωτικά. «Στις μέρες μας, αυτό δεν είναι πια αποδεκτό. O εγγενής σεξισμός στο παιχνίδι συνεχίζεται για δεκαετίες», υποστήριξε χαρακτηριστικά.

Ανεπιθύμητη σωματική επαφή

Η νέα έρευνα που διεξήχθη, έχει την υπογραφή της Football Supporters Ascosiation. Η FSA αποτελεί έναν οργανισμό εκπροσώπησης φιλάθλων στην Αγγλία και την Ουαλία, η οποία προωθεί τα δημοκρατικά μοντέλα ιδιοκτησίας στους συλλόγους, την μεγαλύτερη συμμετοχή των φιλάθλων στη διαδικασία λήψης αποφάσεων, καθώς και διάφορα άλλα δικαιώματα των ανθρώπων που ζουν για την Κυριακή.

Σε δείγμα περισσότερων από 2.000 φιλάθλων, η έρευνα έδειξε ότι έχει υπάρξει αύξηση κατά 20% στο ποσοστό των φιλάθλων που μια σεξιστική συμπεριφορά στο γήπεδο τους προκαλεί οργή. Ωστόσο, στις τάξεις των γυναικών που πηγαίνουν στο γήπεδο, καταγράφτηκε αύξηση 20% σε περιστατικά «μη επιθυμητής σωματικής επαφής» όταν παρακολουθούν αγώνες ανδρών.

Το αντίστοιχο ποσοστό το 2014, ήταν στο 8%. Τα περιστατικά αφορούν, φυσικά, την Αγγλία και την Ουαλία, όμως είναι χαρακτηριστικά του τρόπου που κάποιοι εκμεταλλεύονται τη συγκυρία του γηπέδου για άλλους σκοπούς, πολλές φορές θεωρώντας ότι η γυναίκα που βρίσκεται κοντά τους θα προτιμήσει να αποφύγει την αντίδραση, υπό το φόβο της χλεύης και της κατακραυγής.

Η δύναμη του #MeToo και των κινημάτων

Για την Άλι Σίμκοκ, οπαδό της Πορτ Βέιλ και μέλος του διοικητικού συμβουλίου των FSA, το γεγονός ότι η αντίληψη δείχνει να αλλάζει είναι ενθαρρυντικό. «Πηγαίνω σε αγώνες ποδοσφαίρου ανδρών εδώ και πολύ καιρό και έχω ακούσει τα δικά μου σεξιστικά σχόλιο, αλλά πολλά έχουν αλλάξει τελευταία.

Γεγονότα όπως το κίνημα #MeToo έχουν βοηθήσει στην αλλαγή της αντίληψης των ανθρώπων σχετικά με το πόσα είναι διατεθειμένοι να ανεχτούν, για το τι είναι ή δεν είναι αποδεκτό. Η FSA είναι απόλυτα ξεκάθαρη σε αυτό: Δεν υπάρχει χώρος οπουδήποτε στο ποδόσφαιρο για σεξιστικές συμπεριφορές. Ενθαρρύνουμε όλους τους οπαδούς να αντιδράσουν και αν χρειαστεί να το αναφέρουν στον σύλλογό τους ή στις αρχές», τόνισε χαρακτηριστικά.

«Μας συμπεριφέρονταν σαν σε τσίρκο»

Η Τζέινι Φράμπτον, πρώην διαιτητής, η οποία έφτασε σε εξωδικαστικό συμβιβασμό με την Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία της Αγγλίας έπειτα από διαρροή προσωπικών email της στα Media, τα οποία οδήγησαν στην απομάκρυνσή της, είχε σταθεί στην υπερβολική ανοχή που υπάρχει σε αντίστοιχα περιστατικά.

«Εγώ και η Γουέντι Τομς ήμασταν οι δύο πρώτες γυναίκες διαιτητές που φτάσαμε σε επαγγελματικό επίπεδο στο ποδόσφαιρο ανδρών τη δεκαετία του ’90. Και οι δύο έχουμε πολλές φορές από τότε ότι πιθανότατα δείξαμε υπερβολικά επίπεδα ανοχής ,επειδή απλά θέλαμε να ταιριάξουμε. Τώρα, έπειτα από 30 χρόνια, ακόμα βιώνουμε τα ίδια προβλήματα. Μας συμπεριφέρονταν σαν σε τσίρκο. Δεν θέλω πια να συμβαίνει αυτό». Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας της FSA, πάντως, έχει μειωθεί και το ποσοστό των γυναικών που πλέον δηλώνουν διατεθειμένες να ανεχτούν ανάλογες συμπεριφορές. Το 10$ του 2014 έπεσε στο 10%. Αξίζει, πάντως, να σημειωθεί, ότι μόλις ένας στους 20 φιλάθλους δήλωσε ότι μια σεξιστική συμπεριφορά λειτουργεί αποτρεπτικά προκειμένου να πάει ξανά στο γήπεδο.

Σύμφωνα με την Κοκσάλ, χρειάζεται η υποστήριξη των ανδρών συνάδελφων. «Κατά τη διάρκεια της καριέρας μου, είτε στα οικονομικά είτε στο ποδόσφαιρο, είχα κάποιος εξαιρετικούς άνδρες συμμάχους και υποστηρικτές, που με προστάτεψαν από όλο αυτό», είπε χαρακτηριστικά. Σε κάθε περίπτωση, μολονότι από τις έρευνες αποτυπώνεται μια διαφοροποίηση στη νοοτροπία της κοινωνίας των γηπέδων, τα περιστατικά υπάρχουν ακόμα. Θα είχε ενδιαφέρον να διεξαχθούν αντίστοιχες μετρήσεις και για τα ελληνικά γήπεδα, όπου τα σεξιστικά συνθήματα και τα σχόλια για τις γυναίκες που βρίσκονται στην κερκίδα ή σε οποιαδήποτε άλλη θέση, μάλλον αποτελούν «κανονικότητα».

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr